Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται έντονη γλωσσική και πολιτισμική ετερογένεια η οποία οφείλεται στα νέα κοινωνικοοικονομικά δεδομένα και στο έντονο φαινόμενο της μεταναστευτικής και προσφυγικής εισροής στον ευρωπαϊκό χώρο και στην Ελλάδα. (Δημητρακόπουλος, 2018:4). Αυτό οδήγησε τους επιστήμονες στην απαιτούμενη αξιοποίηση της γλωσσικής ποικιλομορφίας. Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα με τα νέα Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών, το Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Προγραμμάτων Σπουδών ΔΕΠΠΣ (2003), το Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών ΑΠΣ (2011) και το Ενιαίο Πρόγραμμα Σπουδών των Ξένων γλωσσών (ΕΠΣ-ΞΓ) υποστηρίζουν ότι για να μπορέσουν οι μαθητές/-τριες να αναπτύξουν την επικοινωνιακή τους ικανότητα και τον κριτικό γραμματισμό θα πρέπει να έρχονται σε επαφή με άλλες γλώσσες, αλλά και τη γλωσσική ποικιλότητα (γεωγραφική, κοινωνική, λειτουργική). Υπάρχουν πολλές έρευνες που προτείνουν τη διδακτική αξιοποίηση της γλωσσικής ποικιλότητας σε μαθητές/-τριες της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Η παρούσα εργασία έχει ως στόχο την ανάδειξη της αξίας του λαϊκού  διαλεκτόφωνου  παραμυθιού, στο οποίο εντοπίζεται ο αυθεντικός διαλεκτικός λόγος ως εργαλείο γλωσσικής διδασκαλίας. Μέσα από τη διδακτική πλαισίωση, η οποία θα οργανωθεί στο πλαίσιο του κριτικού γραμματισμού και της επικοινωνιακής προσέγγισης στη διδασκαλία της γλώσσας, οι μαθητές/-τριες,  αναμένεται, αφενός, να εξοικειωθούν και να κατανοήσουν την ποικιλομορφία της ελληνικής γλώσσας, αφετέρου, να κατανοήσουν πως η κοινή νεοελληνική δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία από τις γλωσσικές ποικιλίες, οι οποίες συνιστούν την νεοελληνική γλώσσα. Αποτιμώντας τη διδακτική πλαισίωση θα διαπιστωθεί πως η επαφή που είχαν με τις διαλέκτους βοήθησε στο να αναπτύξουν θετικά συναισθήματα για τις γεωγραφικές ποικιλίες και να κατανοήσουν την έννοια της διαλέκτου. Παράλληλα συντέλεσε στο να διαπιστώσουν τη μεγάλη αξία των λαϊκών διαλεκτόφωνων παραμυθιών. Ολοκληρώνοντας τα λαϊκά διαλεκτικά παραμύθια μπορούν να αξιοποιηθούν κατά την εκπαιδευτική διαδικασία στις τάξεις του Δημοτικού, ώστε οι άνθρωποι να έρθουν σε επαφή με αυτά από μικρή ηλικία και να αποδεχτούν την γλωσσική ποικιλότητα.

In recent years, a strong linguistic and cultural heterogeneity has been observed, which is due to the new socio-economic situation and the strong phenomenon of the immigrant and refugee influx in Europe and Greece. (Dimitrakopoulos, 2018:4). This has led scientists to the utilisation of this linguistic diversity. The Greek educational system, with the new analytical study programmes, the Interdisciplinary Unified Framework of Study Programmes IUFSP (2003), the Analytical Study Programme ASP (2011), and the Unified Study Programme of Foreign Languages USP-FL argue that in order for students to develop their communication skills and critical literacy they should come into contact with other languages, but also linguistic diversity (geographical, social, functional). Many studies promote the didactic utilization of linguistic diversity for students of Primary and Secondary education.

The present study aims at highlighting the value of the folk dialect tale, which uses authentic dialectal speech, as a language teaching tool. Through the teaching intervention, which will be organized in the context of critical literacy and the communicative approach to language teaching, the students are expected, on the one hand, to become familiar with and understand the diversity of the Greek language, on the other hand, to understand that Standard Modern Greek is just a variety of Modern Greek. Evaluating the teaching interference, it will be found that the contact they had with the dialects helped them develop positive feelings about the geographical varieties and to understand the meaning of the dialect. At the same time, it helps to establish the great value of folk dialect tales. In conclusion, the folk dialect tales can be utilized during the educational process in primary school, so that people come into contact with them from an early age and accept linguistic diversity.