Since 2015 greater than ever fluxes of refugees and migrants from Middle East and Africa countries have arrived in Greece escaping the perilous situation in their home countries and seeking for asylum in Europe. Among these population thousands of children follow the same dangerous journey totally alone, or accompanied by wider family members or with just one of their parents with the hope to get reunited with their family. Family reunification under Dublin III Regulation is a procedure that prioritizes family unity and recognizes the right to family life and unity. This thesis aims to present an overview of the Dublin III Regulation with a focus on the procedures concerning minors’ reunification, and is based on literature review and opinions of practitioners working in the Greek Asylum field. The research is qualitative and the data findings are thematically analyzed.

Initially, the thesis presents an introduction of the topic of interest, the thesis purpose, methodology and structure. It explores the evolution of Common European Asylum System, the history of Dublin Regulation and its provisions for children’s family reunification. Moreover, it examines child’s best interest and well-being in relation to separation from their parents and to reunification with them. Then, practitioners’ experience is presented and enlightens the Dublin Regulation procedures in practice and offers to the thesis a link between the framework and the reality. Their experiences and the literature findings are together discussed and offer answers to the initial research question “Is family reunification an indicator for refugee child’s wellbeing? Is it ensured through Dublin III regulation? What are its benefits and drawbacks?”.

The analysis of the data leads to the conclusion part, where the strength and the weaknesses of the Dublin Regulation for minors are discussed. The results of the research display a gap among the well-established framework and the actual practice, which, although its plans and provision for third country nationals, it is too bureaucratic, complex and slow with harsh consequences for minors trapped in a limbo state away from their parents. The thesis finally suggests improvements in order to deal with the refugee situation with more solidarity and to prioritize child’s best interest and well-being.    
 

Από το 2015 ένα τεράστιο κύμα προσφύγων και μεταναστών από χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής έφτασε στην Ελλάδα διαφεύγοντας από επικίνδυνες καταστάσεις στις χώρες καταγωγής τους και αναζητώντας άσυλο στην Ευρώπη. Μεταξύ αυτών χιλιάδες παιδιά ακολουθούν το ίδιο επικίνδυνο ταξίδι εντελώς μόνα τους, ή συνοδευόμενα από μέλη της ευρύτερης οικογένειας ή με έναν μόνο από τους γονείς τους με την ελπίδα να επανενωθούν με την οικογένειά τους. Η οικογενειακή επανένωση βάσει του κανονισμού Δουβλίνο III είναι μια διαδικασία που δίνει προτεραιότητα στην οικογενειακή ενότητα και αναγνωρίζει το δικαίωμα στην οικογενειακή ζωή και ενότητα. Η μελέτη αυτή στοχεύει να παρουσιάσει μια επισκόπηση του Κανονισμού Δουβλίνο ΙΙΙ με έμφαση στις διαδικασίες που αφορούν την επανένωση των ανηλίκων και βασίζεται σε βιβλιογραφική ανασκόπηση και απόψεις επαγγελματιών που εργάζονται στον πεδίο του ασύλου στην Ελλάδα. Η έρευνα είναι ποιοτική και τα ευρήματα των δεδομένων αναλύονται θεματικά.

Αρχικά, η μελέτη παρουσιάζει μια εισαγωγή στο θέμα ενδιαφέροντος, τους σκοπού της, τη μεθοδολογίας και τη δομή της. Ερευνά την εξέλιξη του Κοινού Ευρωπαϊκού Συστήματος Ασύλου, την ιστορία του Κανονισμού του Δουβλίνου και τις διατάξεις του για την οικογενειακή επανένωση των παιδιών. Επιπλέον, εξετάζει το βέλτιστο συμφέρον και την ευημερία του παιδιού σε σχέση με τον αποχωρισμό από τους γονείς του και την επανένωση μαζί τους. Στη συνέχεια, η εμπειρία των επαγγελματιών παρουσιάζεται και διαφωτίζει τις διαδικασίες του Κανονισμού του Δουβλίνου στην πράξη και προσφέρει στη διατριβή μια σύνδεση μεταξύ του θεωρητικού πλαισίου και της πραγματικότητας. Οι εμπειρίες τους και τα ευρήματα της βιβλιογραφίας αναλύονται από κοινού και προσφέρουν απαντήσεις στο αρχικό ερευνητικό ερώτημα «Είναι η επανένωση της οικογένειας δείκτης για την ευημερία του παιδιού πρόσφυγα; Διασφαλίζεται μέσω του κανονισμού Δουβλίνο ΙΙΙ; Ποια είναι τα οφέλη και τα μειονεκτήματά του;».

Η ανάλυση των δεδομένων οδηγεί στο τελικό συμπέρασμα, όπου συζητούνται τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία του Κανονισμού του Δουβλίνου για τους ανηλίκους. Τα αποτελέσματα της έρευνας καταδεικνύουν ένα κενό μεταξύ του πλαισίου και της πραγματικής εφαρμογής του, το οποίο, αν και παρέχει σχέδια και πρόβλεψή για υπηκόους τρίτων χωρών, είναι υπερβολικά γραφειοκρατικό, περίπλοκο και αργό με σκληρές συνέπειες για τους ανήλικους που μένουν εγκλωβισμένοι σε κατάσταση ‘λήθης’ μακριά από τους γονείς τους. Τέλος, η διατριβή προτείνει βελτιώσεις προκειμένου να αντιμετωπιστεί με περισσότερη αλληλεγγύη η κατάσταση των προσφύγων και να δοθεί προτεραιότητα στο βέλτιστο συμφέρον και την ευημερία του παιδιού.