Στόχος της παρούσης εργασίας είναι ο εντοπισμός ευρύτερων στοιχείων συγκειμένου που είναι ανιχνεύσιμα στην Αντιγόνη του Άρη Αλεξάνδρου και την Αντιγόνη του Jean Anouilh. Η μέθοδος που αξιοποιείται είναι κειμενοκεντρική, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι περιορίζεται σε μια εκ του σύνεγγυς ανάγνωση των υπό μελέτη θεατρικών κειμένων, αφού, υιοθετώντας την άποψη του Mikhail Bakhtin που σχετίζει ευθέως τον χρονοτόπο του έργου με το γενικότερο ιστορικοκοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο της αναγνωστικής πρόσληψης και ερμηνείας, αποπειράται, αφενός, την ένταξή τους στο ιστορικό πλαίσιο της εποχής κατά την οποία δημιουργήθηκαν, και, αφετέρου, την ανάδειξη του διαλόγου – φανερού ή υπόρρητου – που αναπτύσσεται τόσο μεταξύ τους, όσο και με το αρχετυπικό τους μυθικό διακείμενο, την Αντιγόνη του Σοφοκλή.
This paper aims is to identify broader elements of context that are detectable in Aris Alexandrou’s Antigone and Jean Anouilh’s Antigone. The method used is text-centered, without this meaning that it is limited to a close reading of the theatrical texts under study. According to Mikhail Bakhtin, who directly relates the chronology of the work to the general historical, social and cultural context of the reader’s reception and interpretation, the aim of the study is two-fold. On the one hand, it tries to include the theatrical texts in the historical context of the era in which they were created and, on the other hand, to highlight the dialogue -overt or hidden- that develops both between them and with their archetypical mythical context, the Antigone of Sophocles.
