This paper provides an informative reflection on the transformations in education which took place in Egypt and Tunisia after the Arab Spring. To evaluate how effective these reforms are, the research uses a qualitative approach specifically in terms of, inclusive education access and quality of the educational system. It contributes to the available literature by detailing on how the socio-political pressures sparked off these educational changes. While discussing the educational landscape, it pays attention to the overview of the Arab Spring in historical terms and emphasizes its socio-political outcomes, focusing on Egypt’s and Tunisia's education systems. The study provides a critical analysis of the educational system in these countries before the Arab Spring and discusses the problems that plagued the education sectors. The study, reveals that there were immediate and substantial changes in the education systems of both the countries following Arab spring thus driving subsequent reforms. These reforms involved changing the curriculums to focus on the values of democracy, critical thinking and human rights, initiatives to improve the quality of education and moves towards decentralizing the education. The study compares the strategies and achievements of these educational reforms in Egypt and Tunisia. This shows the similarities and differences in strategies that each country embraced and how particular political and social dynamics of these countries influenced their educational reforms. The research also analyses the bigger picture of such reforms’ effects on the society and economy development in Egypt and Tunisia, and concludes by underlining that these changes in education have a very vital role in the social and also economic growth of both states. The research does not only contribute with a holistic view regarding the post-revolutionary policy in education but also acts as an example for other regions under similar socio-political transformations, therefore showing the necessity of more investments and economic priorities alignment with the education.

Αυτή η εργασία παρέχει έναν κατατοπιστικό προβληματισμό σχετικά με τους μετασχηματισμούς στην εκπαίδευση που έλαβαν χώρα στην Αίγυπτο και την Τυνησία μετά την Αραβική Άνοιξη. Για να αξιολογήσει πόσο αποτελεσματικές είναι αυτές οι μεταρρυθμίσεις, η έρευνα χρησιμοποιεί μια ποιοτική προσέγγιση όσον αφορά την πρόσβαση στην εκπαίδευση χωρίς αποκλεισμούς και την ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος. Συνεισφέρει στη διαθέσιμη βιβλιογραφία αναφέροντας λεπτομερώς πώς οι κοινωνικοπολιτικές πιέσεις πυροδότησαν αυτές τις εκπαιδευτικές αλλαγές. Όσον αφορά το εκπαιδευτικό τοπίο, παρουσιάζει μια επισκόπηση της Αραβικής Άνοιξης με ιστορικούς όρους και δίνει έμφαση στα κοινωνικοπολιτικά της αποτελέσματα, εστιάζοντας στα εκπαιδευτικά συστήματα της Αιγύπτου και της Τυνησίας. Η μελέτη παρέχει μια κριτική ανάλυση του εκπαιδευτικού συστήματος σε αυτές τις χώρες πριν από την Αραβική Άνοιξη και συζητά τα προβλήματα της εκπαίδευσης. Η μελέτη, αποκαλύπτει ότι υπήρξαν άμεσες και ουσιαστικές αλλαγές στα εκπαιδευτικά συστήματα και των δύο χωρών μετά την αραβική άνοιξη, οδηγώντας έτσι επακόλουθες μεταρρυθμίσεις. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις περιλάμβαναν αλλαγή των προγραμμάτων σπουδών με έμφαση στις αξίες της δημοκρατίας, της κριτικής σκέψης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και πρωτοβουλίες για τη βελτίωση της ποιότητας της εκπαίδευσης και κινήσεις προς την αποκέντρωση του εκπαιδευτικού συστήματος. Η μελέτη συγκρίνει τις στρατηγικές και τα επιτεύγματα αυτών των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων στην Αίγυπτο και την Τυνησία, δείχνει τις ομοιότητες και τις διαφορές στις στρατηγικές που υιοθέτησε κάθε χώρα και πώς η ιδιαίτερη πολιτική και κοινωνική δυναμική αυτών των χωρών επηρέασε τις εκπαιδευτικές τους μεταρρυθμίσεις. Η έρευνα αναλύει επίσης τον αντίκτυπο τέτοιων μεταρρυθμίσεων στην ανάπτυξη της κοινωνίας και της οικονομίας στην Αίγυπτο και την Τυνησία και καταλήγει υπογραμμίζοντας ότι αυτές οι αλλαγές στην εκπαίδευση έχουν πολύ ζωτικό ρόλο στην κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη και των δύο κρατών. Η έρευνα δεν συνεισφέρει μόνο με μια ολιστική θεώρηση σχετικά με τη μεταεπαναστατική πολιτική στην εκπαίδευση αλλά λειτουργεί ως παράδειγμα και για άλλες περιοχές με παρόμοια κοινωνικοπολιτικά χαρακτηριστικά, δείχνοντας επομένως την αναγκαιότητα για επενδύσεις καθώς και για ευθυγράμμιση των οικονομικών προτεραιοτήτων με την εκπαίδευση.