Τα πεζογραφικά έργα Κτίσμα του Κάφκα, Ακατανόμαστος του Μπέκετ και Ο Εξώστης του
Καχτίτση συνεξετάζονται υπό το πρίσμα του ρητορικού σχήματος της επανόρθωσης, το
οποίο αποτελεί την κοινή οπτική γωνία μέσα από την οποία μπορούν να ιδωθούν τα
συγκεκριμένα έργα. Έπειτα από μια σύντομη εισαγωγή στα ρητορικά σχήματα και τη
χρήση τους στη λογοτεχνία, γίνεται σύντομη αναφορά στον Νίκο Καχτίτση και το
συγγραφικό του έργο. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στους λόγους για τους οποίους αυτό δεν
έγινε αμέσως πολύ δημοφιλές. Στο πρώτο κεφάλαιο γίνεται αναφορά στο ρητορικό σχήμα
της επανόρθωσης, τι σημαίνει και πώς αυτό εμφανίζεται στα διάφορα λεξικά
λογοτεχνικών όρων. Στη συνέχεια, ακολουθεί η αναγνωστική προσέγγιση του Κτίσματος.
Η μελέτη του κειμένου με βάση το ρητορικό σχήμα της επανόρθωσης αποκαλύπτει την
αδυναμία του υποκειμένου να βρει έναν αποτελεσματικό τρόπο να προστατευθεί από το
περιβάλλον του που το βιώνει εχθρικό. Στο μυθιστόρημα Ο Ακατανόμαστος του Μπέκετ,
η επανόρθωση είναι αυτή που εμποδίζει τον αφηγητή να ανασυστήσει τον εαυτό του,
μέσω της διαδικασίας της μνήμης, με αποτέλεσμα αυτός να παραμένει καθηλωμένος στο
ίδιο σημείο. Στον Εξώστη του Καχτίτση, το ρητορικό σχήμα της επανόρθωσης εμποδίζει
τελικά τον αφηγητή να διηγηθεί τις αμαρτίες του παρελθόντος έτσι ώστε να λυτρωθεί από
την αφόρητη ενοχή που τον ακολουθεί παντού. Τέλος, τα τρία κείμενα συγκρίνονται
συνολικά μεταξύ τους και αποκαλύπτεται, μεταξύ άλλων, πως υπάρχουν μεταξύ τους
συγγένειες, όπως αυτές φωτίζονται από το ρητορικό σχήμα της επανόρθωσης. Τα κοινά
στοιχεία που εντοπίζονται, παρουσιάζονται με συγκεκριμένες αναφορές στα παραπάνω
κείμενα και συμβάλλουν στην πολύπλευρη κατανόηση του έργου των τριών συγγραφέων
και της ανάγκης που το δημιούργησε, κάτι που το καθιστά επίκαιρο μέχρι τις μέρες μας.

The works Burrow by Kafka, Unnamable by Beckett, and The Balcony by Nikos
Kachtitsis are coexamined through the prism of the rhetorical device of rectification,
which serves as the common lens through which these specific works can be seen.
Following a brief introduction to rhetorical devices and their use in literature, there is a
brief reference to Nikos Kachtitsis and his literary work. Special attention is given to the
reasons why it did not immediately become very popular. In the first chapter, there is a
reference to the rhetorical device of rectification, what it means, and how it appears in
various literary dictionaries. Next, the reading approach of the Burrow is presented. The
study of the text based on the rhetorical device of rectification reveals the creature's
inability to find an effective way to protect itself from the hostile environment it dwells in.
In Samuel Beckett's novel, The Unnamable, rectification is what prevents the narrator
from restituting himself through reminiscence, resulting in him remaining trapped in the
same place. In Kachtitsis's The Balcony, the rhetorical device of rectification ultimately
prevents the narrator from confessing his past sins. He cannot redeem himself and suffers
instead from unbearable guilt. Finally, the three texts are compared as a whole, revealing,
among other things, the relationships between them as illuminated by the rhetorical device
of rectification. The common elements found are presented with specific references to the
above texts and contribute to the multifaceted understanding of the work of the three
authors and the necessity that created it, making it relevant to our days.