«Η κυρίαρχη φωνή Έμφυλες διαστάσεις της μνήμης της σφαγής του Διστόμου μέσα από τις μαρτυρίες των επιζώντων»

''The dominant voice. Gendered memories of the Distomo Massacre through the testimonies of survivors'' (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. ΑΜΑΛΙΑ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ
  3. Δημόσια Ιστορία (ΔΙΣ)
  4. 23 Ιουλίου 2023
  5. Ελληνικά
  6. 193
  7. Παπαστεφανάκη, Λήδα
  8. Δαλακούρα, Αικατερίνη | Βόγλης, Πολυμέρης
  9. Κατοχή, Δίστομο, Σφαγή, αντίποινα, τραυματική μνήμη, έμφυλη μνήμη, κοινωνικό φύλο, προφορικές μαρτυρίες, διχασμένη μνήμη, αντι-αρχείο, οδύνη, πένθος, μετα-μνήμη ,
  10. Ιστορία και Πηγές
  11. 1
  12. 128
  13. 52
  14. Εικόνες, κατάλογος εικόνων περιέχονται στο Παράρτημα 1.
    • Το ιστορικό γεγονός της μαζικής εκτέλεσης των 223 κατοίκων του Διστόμου από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής στις 10 Ιουνίου 1944 πυροδότησε τη συγκρότηση και τη διαμόρφωση μιας τραυματικής μνήμης σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Στην παρούσα εργασία θα επιχειρηθεί η ανάδειξη του ρόλου του κοινωνικού φύλου στη βιωμένη εμπειρία του τραύματος της σφαγής και στη μνημονική διαδικασία. Με βασικό αναλυτικό εργαλείο το φύλο, η μελέτη στηρίζεται σε θεωρίες των σπουδών φύλου, καθώς και των σπουδών μνήμης των κοινωνικών και ιστορικών επιστημών. Θα εξεταστούν ζητήματα συλλογικής μνήμης και ταυτότητας, διαχείρισης του τραυματικού παρελθόντος, κατασκευής φύλου και μνήμης, ενσωμάτωσης της γυναικείας εμπειρίας στη συλλογική μνήμη και αναπαράστασης των γυναικών του Διστόμου στη δημόσια ιστορία της Κατοχής. Η έρευνα βασίστηκε στις προφορικές μαρτυρίες των επιζώντων γυναικών που απόκεινται στο Μουσείο Θυμάτων Ναζισμού Διστόμου. Συγκεκριμένα, διερευνήθηκε η γυναικεία βιωμένη εμπειρία του τραύματος της σφαγής ως εμπειρία της απώλειας, του πένθους και του εγκλεισμού στο πλαίσιο των μεσογειακών κοινωνιών της «τιμής και της ντροπής». Κύριος νοηματικός άξονας αναδείχθηκε η έννοια της οδύνης ως ποιητική της θηλυκότητας, προκειμένου να γίνει κατανοητό πώς τα ιστορικά υποκείμενα ως μέλη μιας έμφυλης κοινότητας πόνου εσωτερικεύουν το τραύμα είτε προσδίδοντας σε αυτό αυθύπαρκτη παρουσία στη ζωή τους είτε ενσωματώνοντάς το σε ένα συνολικότερο βίο οδύνης.
    • The mass execution of 223 inhabitants of Distomo by the German occupation troops on June 10, 1944, triggered the formation of individual and collective traumatic memories. This dissertation aims to investigate the role of social gender in the massacre-related trauma experienced by the women survivors of Distomo. With gender as a key analytical tool, the study drew on theories of gender and memory studies. Questions of collective memory and identity, dealing with the traumatic past, construction of gender and memory, integration of the female experience in collective memory and representations of the Distomo women in the public history of the Occupation were examined. The research was based on oral testimonies from the Distomo Museum for the Victims of Nazism Archive. Specifically, the female lived experience of massacre-related trauma as an experience of loss, mourning and confinement in the context of Mediterranean ‘’honor and shame’’ societies was explored. The concept of suffering as a poetics of femininity emerged as the main semantic axis, to understand how the historical subjects as members of a gendered community of pain internalize the trauma either by giving it a self-sufficient presence in their lives or by integrating it into a more comprehensive life of suffering and difficulties.
  15. Hellenic Open University
  16. Αναφορά Δημιουργού 4.0 Διεθνές