Κ.Π. Καβάφης, Κική Δημουλά, Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ, «εκ του σύνεγγυς ανάγνωση», ελεγεία, απόφθεγμα, έσω-έξω χώρος, σώμα
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΡΑΦΗ
37
5
Έχει πολλές φορές διαπιστωθεί από την κριτική πως οι μεταπολεμικοί ποιητές τόσο της πρώτης όσο και της δεύτερης γενιάς, διάβασαν με προσοχή την ποίηση του Καβάφη και το έργο τους διαμορφώθηκε μεταξύ άλλων επιρροών, επιδράσεων και αναγνώσεων και από την ποίηση του Αλεξανδρινού. Στη συγκεκριμένη λοιπόν μελέτη διερεύναται η συνομιλία της ποίησης της Κικής Δημουλά και της Κατερίνας Αγγελάκη Ρουκ με την ποίηση του Καβάφη στις θεματικές και στην τεχνοτροπία της. Κύριος στόχος είναι να αναδειχθούν τα στοιχεία εκείνα που καθιστούν τη συνομιλία αυτή εύγλωττη μέσα σε ένα εύρος κειμένων που δείχνουν να ενσωματώνονται περισσότερο ή λιγότερο στην καβαφική ποιητική. Με αφετηρία λοιπόν, την απόδοση της ελεγειακής διάθεσης στην ποίηση του Καβάφη, δίνεται σε αντιστοιχία η διαχείριση του πένθους και οι αποχρώσεις αυτού στην ποίηση της Κικής Δημουλά. Σε συνέχεια, ερμηνεύεται η ένταξη και η ανάδειξη του αποφθεγματικού στίχου μέσα στα ευρύτερα συμφραζόμενα της ποίησης του Αλεξανδρινού και αντιστοίχως της ποίησης της Κικής Δημουλά και της Κατερίνας Αγγελάκη Ρουκ. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον γεννά οπότε και μελετάται, η θεματική της αντίθεσης του κλειστού-ανοιχτού χώρου και της λεκτικής του αποτύπωσης στην ποίηση του Καβάφη και της Δημουλά. Τέλος, αναδεικνύεται η εστίαση στο σώμα είτε μέσα από την ταύτισή του με τη μνήμη στη γραφή του Καβάφη, είτε μέσα από τη σύνθεση ή αποσύνθεση των μερών του (μιας έκδηλης δηλαδή αμφιθυμίας προς αυτό) στην ποίηση της Αγγελάκη Ρουκ. Για την αναζήτηση λοιπόν των σημείων σύγκλισης ή απόκλισης των ζητημάτων που επιλέχθηκαν, θα εφαρμοστεί η «εκ του σύνεγγυς» ανάγνωση, που τοποθετεί στο κέντρο το ίδιο το ποιητικό κείμενο.
Abstract
It has often been established by criticism that the post-war poets of both the first and second generation carefully read Cavafy's poetry and their work was shaped by the poetry of the Alexandrian. This study explores the conversation between the poetry of Kiki Dimoula and Katerina Aggelaki Rouk with Cavafy's poetry in its themes and style. The aim is to emphasise the elements that make this conversation eloquent within a range of texts that seem to be more or less integrated into Cavafy's poetics. So, starting from the attribution of the elegiac mood to Cavafy's poetry, the mourning and its shades, is sought for in the poetry of Kiki Dimoula. Subsequently, the integration and emergence verses that are like maxims or proverbs that examined within the broader context in the poetry of the Alexandrian and respectively in the poetry by Kiki Dimoula and Katerina Aggelaki Rouk. Of particular interest is the issue of the contrast between open and closed space in the poetry of Cavafy and Dimoula. Finally, the focus on the body is emphasised either through its identification with memory in Cavafy's writing, or through the synthesis or decomposition of its parts (i.e. an obvious ambivalence towards it) in Aggelaki Rouk's poetry.