Σύνοψη:

Ο Rafael Lozano-Hemmer είναι ένας Μεξικανο-Καναδός καλλιτέχνης ο οποίος χρησιμοποιεί την επιστήμη και την τεχνολογία για τη δημιουργία καλλιτεχνικών έργων με κοινωνικό έρεισμα, όπου ο κοινός (δημόσιος) χώρος, το σώμα (βιομετρικά στοιχεία) και τα τεχνολογικά μέσα συνδιαλέγονται στις βάσεις της συμμετοχής, της άρθρωσης του δημόσιου λόγου και τελικά της δημοκρατίας. Ο σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να μελετήσει ο έργο του συγκεκριμένου καλλιτέχνη από σημειωτική σκοπιά, μέσα από τη βιβλιογραφική ανασκόπηση και χρησιμοποιώντας τα εργαλεία των Roland Barthes, Michel Foucault, Marshall MacLuhan κ.α. Στη συνέχεια, τα συμπεράσματα αυτής της μελέτης χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία μιας πιλοτικής εφαρμογής για τη σχολική τάξη, ενός υβριδικού έργου τέχνης το οποίο παίζει με τον φόβο της ομιλίας μπροστά στους/στις συμμαθητές/τριες, όχι ως έναν ανασταλτικό παράγοντα ικανό να αποτρέψει τα παιδιά από τη δράση αλλά ως ένα κοινό πεδίο παιχνιδιού όπου κάτι μπορεί να ανθίσει.

Rafael Lozano-Hemmer is a Mexican-Canadian artist who uses science and technology to create socially grounded works of art, where shared (public) space, the body (biometrics) and technological media interact on the foundations of participation, the articulation of public discourse and ultimately democracy. The purpose of this thesis is to study the work of this particular artist from a semiotic point of view, through the bibliographic review and using the tools of Roland Barthes, Michel Foucault, Marshall MacLuhan, etc. The conclusions of this study are then used for the creation of a pilot application designed for a classroom scenario, a hybrid artwork that plays with the fear of speaking in front of the classmates (fear of public speaking, glossophobia), not as an inhibitor capable of deterring children from the action but as a shared playing field where something can flourish.