To έργο του καλλιτέχνη William Kentridge, αποτελεί ιδανικό πεδίο μιας σημειωτικής ανάλυσης, η οποία στοχεύει να αναδείξει τα σημεία εκείνα που δημιουργούν ένα ολόκληρο σύστημα σημείων, και συνταγματικούς κώδικες, πλάθοντας έναν κόσμο, ο οποίος συγκροτείται από πολλά διαφορετικά είδη τέχνης, τα οποία με την σειρά τους παρουσιάζουν διαμεσολαβημένα και ερμηνευμένα ιδιοτρόπως τα πολιτικά και κοινωνικά τεκταινόμενα της Νοτίου Αφρικής και του απαρτχάιντ. Με διαχρονικό τρόπο ο καλλιτέχνης μεταφέρει στον θεατή τον υπαρξιακό του προβληματισμό, αξιοποιώντας αφηγηματικά μέσα και τεχνικές, τα οποία συνθέτουν μια μίμηση της πραγματικής εμπειρίας της ανθρώπινης ζωής, η οποία κινείται αβέβαια στον χρόνο. Τα έργα Johannesburg, 2nd Greatest City After Paris (1989), Luncheon of the Boating Party (1985) και 7 Fragments for Georges Melies (2003) θα αποτελέσουν το πεδίο για αυτή την μελέτη, που θα τα αναδείξει σε επίπεδο εικονολογικής, θεματικής και σημειωτικής ανάλυσης.

The work of the artist William Kentridge, is an ideal field for a semiotic analysis, which aims to highlight those points that create an entire system of signs, a constitutional code, shaping a world, which consists of many different types of art, which in turn they present them with the political and social contexts of South Africa and apartheid. In a timeless way, the artist conveys to the viewer his existential reflection, utilizing narrative means and techniques, which compose an imitation of the real experience of human life, which moves uncertainly in time. The works Johannesburg, 2nd Greatest City After Paris (1989), Luncheon of the Boating Party (1985) and 7 Fragments for Georges Melies (2003) will form the field for this study, which will highlight them at the iconological, thematic and semiotic levels analysis.