- MSc thesis
- Δημιουργική Γραφή (ΔΓΡ)
- 22 Ιουλίου 2023
- Ελληνικά
- 91
- ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ, ΟΛΥΜΠΙΑ
- Παπασπυρίδου, Ιωάννα | Νικολάου, Πασχάλης
- Ευριπίδης, τραγωδία, γυναίκα, εκδίκηση, ψυχολογία | Φαίδρα | ανεκπλήρωτος έρωτας | Ιππόλυτος | Μύθος της Φαίδρας | Phaedra | Hippolitus | Σενέκας | γυναίκες συγγραφείς / λογοτέχνιδες | Adaptation greek tragedy | Τσβετάγιεβα Μαρίνα | Λυμπεράκη Μαργαρίτα | Σάρα Κέην
- ΔΓΡ65
- 16
- 15
- 48
-
-
Περίληψη
Η παρούσα έρευνα καταπιάνεται με μια σειρά επαναδιαπραγματεύσεων και νέων αναγνώσεων του μύθου της Φαίδρας κατά τον 20ο αιώνα, στο θέατρο, τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο. Εκκινώντας από μια ανάλυση των δύο αρχετυπικών εκδοχών του μύθου του Ευριπίδη και του Σενέκα.. Εκδοχές του μύθου που λειτουργούν έως τις μέρες ως πρότυπα και πηγές έμπνευσης για τη λογοτεχνική παραγωγή του 20ου αι. που επαναδιαπραγματεύθηκε τον μύθο της Φαίδρας. Ειδικότερα, εξετάζονται τρεις εκδοχές του 20ου αιώνα, η ποιητική αλληγορία Φαίδρα της Μαρίνα Τσβετάγιεβα (1928), το ομώνυμο σενάριο για την κινηματογραφική παραγωγή Φαίδρα (1962) από την Μαργαρίτα Λυμπεράκη και, τέλος, το θεατρικό έργο Pheadra’s Love (1996) της Sarah Kane. Υιοθετώντας μια διακειμενική προσέγγιση που επικεντρώνεται στο συγκείμενο και το κοινωνικό λόγο που διαμορφώνει διαφορετικές αναγνώσεις του μύθου και των ορίων του «άνομου» και «απεχθές» της επιθυμίας της Φαίδρας για τον νεότερο της Ιππόλυτο, το δοκίμιο υπογραμμίζει την διαρκώς μεταβαλλόμενη πρόσληψη της σχέσης των δύο ηρώων στις διάφορες εκδοχές του μύθου που συμπυκνώνουν τον εκάστοτε «κοινωνικό λόγο»). Επιπλέον, τονίζεται η διαχρονία της πεποίθησης πως η άνομη επιθυμία της Φαίδρας και, εν τέλει η υποταγή της σε αυτή, οδηγεί νομοτελειακά στην καταστροφή των ηρώων. Το γεγονός πως τρεις γυναίκες συγγραφείς του μοντερνισμού και του μεταμοντερνισμού, με διαφορετικές αφετηρίες και σκοπεύσεις δημιουργούν εκδοχές του μύθου που εντός των ορίων που θέτουν οι αρχετυπικές αναγνώσεις του προβάλλεται ιδιαίτερα. Η Τσβετάγιεβα επικεντρώνεται στο απαγορευμένο της επιθυμίας. Η Λυμπεράκη με την επιλογή να τοποθετήσει τη Φαίδρα στον κόσμο των ανερχόμενων και πανίσχυρων εφοπλιστών της δεκαετίας του 1960, εστίασε στο τρόπο που η επιθυμία αποξενώνει τη Φαίδρα από το κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον της. Τέλος η Κέιν, προχώρησε σε μια βάναυση και συνάμα κωμική ανατομία της κουλτούρας των 1990s που εστίαζε στην φιγούρα ενός απαθή Ιππόλυτου και μόλις δευτερευόντως σε αυτή τη παρασυρμένης από το άνομο πάθος της Φαίδρας.
-
Abstract
This dissertation is occupied with a series of re-interpretations and new readings of the myth of Phaedra in the 20th century, in theater, literature, and cinema. Starting with an analysis of the two archetypal versions of the myth by Euripides and Seneca... Versions of the myth that continue to serve as models and sources of inspiration for the literary production of the 20th century that reinterpreted the myth of Phaedra.
Specifically, three versions of the 20th century are examined: the poetic allegory Phaedra by Marina Tsvetaeva (1928), the screenplay of the film Phaedra (1962) by Margarita Liberaki, and finally, the theatrical work Pheadra's Love (1996) by Sarah Kane. Adopting an objective approach that focuses on the context and the social discourse that shapes different interpretations of the myth and the boundaries of the "forbidden" and "abhorrent" nature of Phaedra's desire for her stepson Hippolytus, the essay highlights the ever-changing perception of the relationship between the two protagonists in the various versions of the myth that encapsulate the respective "social discourse". Furthermore, it emphasizes the enduring belief that Phaedra's illicit desire and, ultimately, her submission to it, inevitably lead to the destruction of the heroes. The fact that three female authors of modernism and postmodernism, with different starting points and intentions, create versions of the myth that are particularly prominent within the boundaries set by the archetypal readings, is noteworthy.
Tsvetaeva focuses on the repression of desire. Liberaki, by choosing to place Phaedra in the world of emerging and powerful shipowners of the 1960s, focuses on how desire alienates Phaedra from her social and familial environment. Lastly, Kane conducts both a brutal and a comedic dissection of the culture of the 1990s, with a primary focus on the figure of an indifferent Hippolytus and, secondarily, on Phaedra, who is driven by her illicit passion.
-
- Hellenic Open University
- Αναφορά Δημιουργού 4.0 Διεθνές
Η Φαίδρα ως κυρίαρχος μύθος στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία
Phaedra as a dominant myth in European literature (Αγγλική)
Κύρια Αρχεία Διατριβής
- Full text
Περιγραφή: «Η Φαίδρα ως κυρίαρχος μύθος στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία.pdf (pdf) Book Reader
Μέγεθος: 1.0 MB