Η παρούσα εργασία πραγματεύεται το φαινόμενο της διγλωσσίας με σκοπό να διαφανεί η πολυπλοκότητά της όσον αφορά τα επίπεδα της γλωσσομάθειας και των γλωσσικών παραγόντων που επηρεάζουν το βαθμό κατάκτησης της δεύτερης γλώσσας, καθώς και τις μορφές της διγλωσσίας που σχετίζονται με κοινωνικούς και ιδεολογικούς παράγοντες. Στη συνέχεια, εξετάζονται τα σημαντικά ζητήματα που στρέφονται γύρω από την εκμάθηση της δεύτερης γλώσσας. Πιο συγκεκριμένα, γίνεται αναφορά στις ατομικές διαφορές των μαθητών που επιδρούν στο βαθμό ταχύτητας και επίτευξης στην πρόσκτηση της γλώσσας – στόχου και στα βασικά χαρακτηριστικά που εμφανίζονται στο λόγο τους. Έπειτα, παρουσιάζονται εν συντομία οι προσεγγίσεις που επηρέασαν, κατά το παρελθόν, τη διδασκαλία της δεύτερης γλώσσας.

Δεδομένου ότι, το εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης χαρακτηρίζεται από πολιτισμική και γλωσσική ποικιλομορφία έχουν ακολουθηθεί νέες εκπαιδευτικές πολιτικές για την υποστήριξη των γλωσσών και κρίνεται σκόπιμο να γίνει αναφορά στη νέα προσέγγιση που ακολουθείται από το 2000 ως προς τη διδασκαλία των γλωσσών. Η νέα προσέγγιση που παρουσιάζεται στο Κοινό Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Αναφοράς για τη γλώσσα είναι η προώθηση της πολλαπλογλωσσίας με σκοπό την αποδοχή της πολιτισμικής αξίας της γλωσσικής ετερότητας και η καλλιέργεια της διαπολιτισμικής ικανότητας. Για την επίτευξη της καλλιέργειας της πολλαπλογλωσσίας προτείνεται, στην εν λόγω εργασία, η αξιοποίηση πρακτικών και στρατηγικών που σχετίζονται με τη διαγλωσσικότητα.

Κατόπιν, γίνεται εκτενέστερη αναφορά στο μοντέλο των Πολυγραμματισμών, το οποίο αξιοποιεί πλήθος διδακτικών πρακτικών που προάγουν τη διαφοροποιημένη διδασκαλία. Αναλύονται οι παραδοσιακές και σύγχρονες παιδαγωγικές του γραμματισμού που καταφέρνει το μοντέλο των Πολυγραμματισμων να συνδυάσει και να αναμορφώσει δημιουργώντας ένα πολυτροπικό περιβάλλον μάθησης. Επιπρόσθετα, γίνεται ειδική αναφορά στα οφέλη της αξιοποίησης των ψηφιακών μέσων και εξετάζεται η θέση των εκπαιδευτικών σχετικά με τη χρήση των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας. Τέλος, παρουσιάζεται η ποσοτική έρευνα που διεξήχθη κυρίως σε διαπολιτισμικά σχολεία στην ελληνική επικράτεια σχετικά με τις διδακτικές πρακτικές που ακολουθούν οι εκπαιδευτικοί κατά τη μαθησιακή διαδικασία, αλλά και τις στάσεις και αντιλήψεις τους για τη χρήση των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας.

This essay intends to analyse the phenomenon of bilingualism in order to reveal its complexity in terms of the levels of linguistic knowledge and the linguistic factors that influence the degree of second language acquisition, as well as the forms of bilingualism related to social and ideological factors. Subsequently, the important issues surrounding second language learning are examined. More specifically, reference is made to the individual differences of students that affect the degree of speed and achievement in acquiring the target language and the basic characteristics that appear in their speech. Furthermore, the approaches that influenced second language teaching in the past are briefly presented.

Given that the European Union is characterized by cultural and linguistic diversity, new educational policies have been followed to support languages, and it is appropriate to refer to the new approach followed since 2000 to the teaching of languages. The new approach presented in the Common European Framework of Reference for Language is to promote multilingualism in order to accept the cultural value of linguistic diversity and to cultivate intercultural competence. In order to achieve the cultivation of multilingualism, it is proposed, in this essay, to utilize practices and strategies related to multilingualism.

Moreover, a more extensive reference is made to the Multiliteracies model, which utilizes a number of teaching practices that promote differentiated teaching. The traditional and modern pedagogies of literacy, which the Multiliteracies model manages to combine and reform creating a multimodal learning environment are analyse. In addition, special reference is made to the benefits of using digital media and the position of teachers regarding the use of Information and Communication Technologies is examined. Finally, the quantitative research conducted mainly in intercultural schools in the Greek territory is presented, regarding the teaching practices followed by teachers during the learning process, as well as their attitudes and perceptions regarding the use of Information and Communication Technologies.