Η εργασία αποπειράται να εξετάσει το μουσείο ως φορέα της Δημόσιας Ιστορίας, να προσεγγίσει τη σχέση ανάμεσα στο μουσείο και την εκπαίδευση, ερευνώντας την ιστορία της μουσειακής εκπαίδευσης, την ανάπτυξη των εκπαιδευτικών προγραμμάτων, τις εκπαιδευτικές θεωρίες και τις μουσειοπαιδαγωγικές μεθόδους που εφαρμόζονται στα πολιτιστικά ιδρύματα.

Ως παράδειγμα εφαρμογής εκπαιδευτικών θεωριών και μουσειοπαιδαγωγικών μεθόδων σχεδιάστηκε μια πρόταση προγράμματος με αφορμή την περιοδική έκθεση «Φιλελληνισμοί, 1780-1860» στο ΜΒΠ Θεσσαλονίκης. Αφού για το εν λόγω μουσείο παρατέθηκαν γενικές πληροφορίες για το κτήριο και για την προσφορά του, θεωρήθηκε αναγκαία η επικέντρωση στην εκπαιδευτική του δραστηριότητα. Το προτεινόμενο πρόγραμμα οργανώθηκε σε τρία μέρη: πριν από την επίσκεψη στο μουσείο, κατά τη διάρκεια της δράσης, μετά το εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Ο σχεδιασμός του προγράμματος πραγματοποιήθηκε γιατί το μουσείο θεωρείται φορέας γνώσης που μπορεί να συμβάλει αποτελεσματικά στη βιωματική και ενεργητική μάθηση με τρόπο εναλλακτικό και φιλικό προς τους μαθητές. Ωστόσο, στον τομέα των εκπαιδευτικών προγραμμάτων που απευθύνονται στις σχολικές μονάδες, απαιτείται η συμβολή του εκπαιδευτικού, ο οποίος είναι δυνατό να προάγει σε συνεργασία με τον μουσειακό οργανισμό τους εκπαιδευτικούς στόχους ενός προγράμματος, σύμφωνα και με τις ειδικότερες ανάγκες των μαθητών και μαθητριών του. Το Μουσείο αποτελεί έναν πολυδιάστατο εκπαιδευτικό και πολιτιστικό οργανισμό ο οποίος μπορεί να διευκολύνει ουσιαστικά τον διάλογο ανάμεσα στη δημόσια και τη σχολική ιστορία.

The dissertation attempts to examine the museum as a carrier of Public History, to approach the relationship between the museum and education, researching the history of museum education, the development of educational programs, educational theories and the museum pedagogical methods applied in cultural institutions.

As an example of applying educational theories and museum pedagogical methods, a program was proposed that could be implemented during the temporary exhibition "Philhellenism, 1780-1860" at the Thessaloniki Museum of Byzantine Culture. After general information was provided for this museum, both for the building and for its offer, it was considered necessary to focus on its educational activity. The proposed program was organized in three parts: before visiting the museum, during the action, after the educational program. Τhe program design was carried out because the museum is considered a carrier of knowledge that can effectively contribute to experiential and active learning in an alternative and student-friendly way. However, in the field of educational programs aimed at schools, the contribution of the educator is required, who is able to promote, in collaboration with the museum organization, the educational goals of a program according to the special needs of his students. The Museum is a multidimensional educational and cultural organization that can effectively facilitate the dialogue between public and school history.