Αραβική Διγλωσσία, Αραβικές παραγωγές σειρών κινουμένων σχεδίων, κινούμενα σχέδια και Λόγος, πολιτικές και πρακτικές Αραβοποίησης
LRM64
7
88
Arabic is one of the most spoken languages in the world with over 420 million native speakers, and 28 countries have made it their official language. However, the Arab world deals with Arabic diglossia, which is observed not only among different Arabic countries but also within extreme peripheries of the same Arabic countries. The Arabic diglossia is a result of various historical facts, and the Arab world struggled to encounter it via Arabization policies and practices. These diachronic national policies and practices were primarily aimed at the preservation of the Classical Arabic language and consequently of the Arabic culture, identity, and Islam. They were in other words, what we would call nowadays language policies and practices.
With the development though, of technology, many countries appear to have developed language policies and practices via media, especially movies. Regarding animated movies and series, they have been criticized for not being neutral, yet carrying implicit messages to the children through discourses. In this study, we will examine the language use and discourses accrued in three Arabic countries, which are considered centers of the film industry, Egypt, Jordan, and UAΕ. A combination of two qualitative methodologies, more specifically, content analysis and critical discourse analysis, was adopted to analyze the data collected from three animated series-ten episodes from every animated series-, which were produced in the aforementioned Arabic countries. In essence, this thesis will examine whether or not the language use and discourses observed in Arabic animated series constitute a contemporary Arabization policy and practice.
Τα αραβικά είναι μια από τις πιο ομιλούμενες γλώσσες στον κόσμο με πάνω από 420 εκατομμύρια ομιλητές και με 28 χώρες να την έχουν ορίσει επίσημη γλώσσα τους. Ωστόσο, ο αραβικός κόσμος αντιμετωπίζει ένα σοβαρό ζήτημα, αυτό της αραβικής διγλωσσίας, η οποία παρατηρείται όχι μόνο σε διαφορετικές αραβικές χώρες αλλά και σε άκρα περιφερειών των ίδιων αραβικών χωρών. Η αραβική διγλωσσία είναι αποτέλεσμα διαφόρων ιστορικών γεγονότων και επιχειρήθηκε να αντιμετωπιστεί με πολιτικές και πρακτικές αραβοποίησης. Αυτές οι διαχρονικές εθνικές πολιτικές και πρακτικές στοχεύαν πρωτίστως στη διατήρηση της κλασικής αραβικής γλώσσας και κατά συνέπεια του αραβικού πολιτισμού και ταυτότητας. Ήταν με άλλα λόγια αυτό που θα ονομάζαμε στις μέρες μας γλωσσική πολιτικές και πρακτικές.
Με την ανάπτυξη της τεχνολογίας και των μέσων ενημέρωσης, όμως πολλές χώρες φαίνεται να έχουν αναπτύξει και εφαρμόσει γλωσσικές πολιτικές και πρακτικές στα μαζικής μέσα ενημέρωσης και ψυχαγωγίας. Όσον αφορά συγκεκριμένα τις ταινίες κινουμένων σχεδίων και τις σειρές, έχουν επικριθεί ότι δεν είναι ουδέτερες, αλλά μεταφέρουν σιωπηρά μηνύματα στα παιδιά μέσω λόγων (discourses). Σε αυτή τη μελέτη, θα εξετάσουμε τη γλωσσική χρήση και λόγους (discourses) σε σειρές κινούμενων σχεδίων, των οποίων η παραγωγή έγινε σε κινηματογραφικές βιομηχανίες τριών αραβικών χωρών, που θεωρούνται κέντρα της κινηματογραφικής βιομηχανίας, και συγκεκριμένα την Αίγυπτο, την Ιορδανία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ένας συνδυασμός δύο ποιοτικών μεθοδολογιών υιοθετήθηκε για την ανάλυση των δεδομένων που συλλέχθηκαν από τρεις σειρές κινουμένων σχεδίων -δέκα επεισόδια από κάθε σειρά κινουμένων σχεδίων-, που έχουν παραχθεί στις προαναφερθείσες αραβικές χώρες. Ουσιαστικά, αυτή η διατριβή θα εξετάσει εάν η χρήση της γλώσσας και οι Λόγοι που παρατηρούνται στις αραβικές σειρές κινουμένων σχεδίων συνιστούν ή όχι μια σύγχρονη πολιτική και πρακτική αραβοποίησης.
Full text