Η παραγωγή ταινιών του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου κατά τη διάρκεια της Στρατιωτικής Δικτατορίας (1967-1974) και η συνομιλία με την εποχή τους

The production of New Greek Cinema films during the Military Dictatorship (1967-1974) and the conversation with their era (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΑΣΗ
  3. Δημόσια Ιστορία (ΔΙΣ)
  4. 23 Ιουλίου 2023
  5. Ελληνικά
  6. 84
  7. Δερμετζόπουλος Χρήστος
  8. Κάουα Αβράαμ | Μυλωνάκη Αγγελική
  9. Δικτατορία, Νέος Ελληνικός Κινηματογράφος, Λογοκρισία, Ανάλυση ταινιών
  10. Δημόσια Ιστορία / ΔΙΣ 62
  11. 1
  12. 52
  13. 9
    • Ο Νέος Ελληνικός Κινηματογράφος προέκυψε από το αίτημα μιας νέας κυρίως γενιάς κινηματογραφιστών να εκφράσουν τη θέση τους απέναντι στα πράγματα. Ως καλλιτεχνικό κίνημα άρχισε να αποκρυσταλλώνει τα χαρακτηριστικά του κατά τη διάρκεια της Στρατιωτικής Δικτατορίας. Η στροφή αυτή προς ένα νέο κινηματογραφικό τρόπο ήταν επαναστατική με διττή έννοια, καλλιτεχνικά και πολιτικά. Αφενός, οι δημιουργοί, με την αφομοίωση των διεθνών καλλιτεχνικών ρευμάτων, όπως του ιταλικού νεορεαλισμού, του γαλλικού νέου κύματος αλλά και της αμερικανικής underground σκηνής, εισήγαγαν και εφάρμοσαν στην κινηματογραφική τέχνη πρωτοποριακές κινηματογραφικές τεχνικές που στόχο είχαν να αναδείξουν την ταινία και ως καλλιτεχνικό προϊόν. Αφετέρου, επιδίωξαν να προσεγγίσουν την κοινωνική και πολιτική κατάσταση της εποχής τους αλλά και το τραυματικό παρελθόν στις πραγματικές - μη εξωραϊσμένες - διαστάσεις τους, αναδεικνύοντας και καταγγέλλοντας τα κακώς κείμενα. Η επαναστατική αυτή φύση του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, όπως ήταν αναμενόμενο, ενόχλησε το δικτατορικό καθεστώς, που εξ αρχής προσπάθησε να καταπολεμήσει το κίνημα με τις λογοκριτικές παρεμβάσεις και τις απαγορεύεις προβολής ή ακόμα και συμμετοχής των ταινιών στο Ελληνικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου αλλά και σε διεθνείς εκδηλώσεις. Η παρούσα εργασία εξετάζει το φαινόμενο του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου σε αυτή την ιστορική συγκυρία. Στο θεωρητικό μέρος δίνεται το ιστορικό πλαίσιο της εποχής, η σχέση του καθεστώτος με την κινηματογραφική παραγωγή και η εφαρμογή της λογοκρισίας, προκειμένου να γίνουν κατανοητές οι συνθήκες μέσα στις οποίες δημιουργήθηκε ο Νέος Ελληνικός Κινηματογράφος. Κατόπιν εξετάζονται οι παράγοντες που συνετέλεσαν στην ανάδυσή του καθώς και τα βασικά χαρακτηριστικά του. Στο δεύτερο μέρος αναλύονται πέντε ταινίες μυθοπλασίας που γυρίστηκαν την περίοδο αυτή, η «Ανοιχτή Επιστολή» (1968), το «Ναι μεν αλλά…» (1972), ο «Ιωάννης ο Βίαιος» (1973), το Μαύρο + Άσπρο» (1973) και τέλος «Το Πέρασμα» (1974). Οι ταινίες αντιμετωπίζονται ως ιστορικά τεκμήρια, χωρίς όμως να αγνοείται και η καλλιτεχνική τους διάσταση, έτσι ώστε να αποκωδικοποιηθεί ο τρόπος που συνομιλούν με την εποχή τους.
    • The New Greek Cinema emerged from the demand of a mainly new generation of filmmakers to express their position against the authorities. As an artistic movement, it began to consolidate its characteristics during the Military Dictatorship. This movement towards a new cinematic mode was revolutionary in two senses, artistically and politically. On the one hand, the filmmakers, by assimilating international artistic currents such as Italian neorealism, the French nouvelle vague and the American underground scene, introduced and applied innovative film techniques to the cinematic art that aimed to enhance the film as an artistic product as well. On the other hand, they sought to approach the social and political situation of their time and the traumatic past in their real - not embellished - dimensions, highlighting and denouncing the bad practices. This revolutionary nature of the New Greek Cinema, as was to be expected, annoyed the dictatorial regime, which from the very beginning tried to fight the movement with censorship interventions and bans on screening or even participation in the Greek Film Festival and international events. This paper examines the phenomenon of the New Greek Cinema in this historical context. In the theoretical part, the historical context of the era, the relationship of the regime with film production and the implementation of censorship are given in order to understand the conditions in which the New Greek Cinema was created. The factors that contributed to its emergence and its basic characteristics are then discussed. The second part analyses five fiction films made during this period, "Open Letter" (1968), "Yes, but..." (1972), "John the Violent" (1973), "Black + White" (1973) and finally "The Passage" (1974). The films are treated as historical documents, but without ignoring their artistic dimension, in order to decode the way they converse with their era.
  15. Hellenic Open University
  16. Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 4.0 Διεθνές