Procurement in the Greek Army is a significant and yet understudied phenomenon. The last decades, the implementation of sustainable practices in the procurement processes of organizations has been given a great attention, so that the Army was “forced” to adapt its procurement practices in these changes, in order to meet the requirements, created by the Greek alliances, such as NATO. In this research, are going to be represented the applications of sustainability in the field of military procurement, among a series of actions and regulations that have been established. Moreover, is going to be studied the relationship of the personnel, employed in position in the procurement sector, with the implementation of sustainability, as well as the perception of the personnel regarding the three dimensions of sustainability and their application in the procurement in the Greek Army. The analysis of these questions is going to reveal that the role of sustainability becomes second in line when someone has to deal with the accomplishment of the operational readiness. Also, from the findings it could also be inferred that the technology, the innovation and the quality of the processes adopted by the Army are subject to great improvement due to the outdated framework in which it works, while is particularly emphasized the staff’s lack of culture matters of environmental sustainability. As well as, the research identifies that the social sustainability issues have a positive impact and beneficial measures have been taken in recent years to facilitate the personnel working in the Greek Army. The need for further training of the staff, in order to achieve their awareness in sustainability issues is also emphasized in the research. Finally, at the end of this dissertation, the limitations followed by the scope for further research have also been presented.

Οι προμήθειες στον Ελληνικό Στρατό είναι ένα σημαντικό και παρόλα αυτά ανεπαρκώς μελετημένο φαινόμενο. Τις τελευταίες δεκαετίες, έχει δοθεί μεγάλη προσοχή στην εφαρμογή βιώσιμων πρακτικών στις διαδικασίες προμηθειών των οργανισμών, έτσι ώστε ο Στρατός «αναγκάστηκε» να προσαρμόσει τις πρακτικές προμηθειών του σε αυτές τις αλλαγές, προκειμένου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις που δημιούργησαν οι ελληνικές συμμαχίες, όπως το ΝΑΤΟ. Στην παρούσα έρευνα πρόκειται να αναπαρασταθούν οι εφαρμογές της βιωσιμότητας στον τομέα των στρατιωτικών προμηθειών, μεταξύ μιας σειράς δράσεων και κανονισμών που έχουν θεσπιστεί. Επιπλέον, θα μελετηθεί η σχέση του προσωπικού, που απασχολείται σε θέσεις στον τομέα των προμηθειών, με την εφαρμογή της βιωσιμότητας, καθώς και η αντίληψη του προσωπικού σχετικά με τις τρεις διαστάσεις της βιωσιμότητας και την εφαρμογή τους στις προμήθειες στον Ελληνικό Στρατό. Η ανάλυση αυτών των ερωτημάτων πρόκειται να αποκαλύψει ότι ο ρόλος της βιωσιμότητας έρχεται δεύτερος στη σειρά όταν κάποιος πρέπει να ασχοληθεί με την επίτευξη της επιχειρησιακής ετοιμότητας. Επίσης, από τα ευρήματα μπορεί επίσης να συναχθεί ότι η τεχνολογία, η καινοτομία και η ποιότητα των διαδικασιών που υιοθετεί ο Στρατός υπόκεινται σε μεγάλη βελτίωση λόγω του απαρχαιωμένου πλαισίου στο οποίο λειτουργεί, ενώ τονίζεται ιδιαίτερα η έλλειψη κουλτούρας του προσωπικού. σε θέματα περιβαλλοντικής βιωσιμότητας. Επίσης, η έρευνα εντοπίζει ότι τα θέματα κοινωνικής βιωσιμότητας έχουν θετικό αντίκτυπο και έχουν ληφθεί ευεργετικά μέτρα τα τελευταία χρόνια για τη διευκόλυνση του προσωπικού που εργάζεται στον Ελληνικό Στρατό. Στην έρευνα τονίζεται και η ανάγκη περαιτέρω εκπαίδευσης του προσωπικού, προκειμένου να επιτευχθεί η ευαισθητοποίησή του σε θέματα βιωσιμότητας. Στο τέλος της παρούσας διπλωματικής εργασίας, παρουσιάζονται επίσης οι περιορισμοί που ακολούθησε το πεδίο για περαιτέρω έρευνα.