Η εξέγερση του Πολυτεχνείου θεωρείται το σημαντικότερο γεγονός της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Τα γεγονότα της εξέγερσης, παρόλο που δεν διδάσκονται στη σχολική εκπαίδευση, εξιστορούνται και περιγράφονται μέσα από αφιερώματα στην τηλεόραση, στο διαδίκτυο και στις εφημερίδες, οπότε διαχέονται και γίνονται γνωστά σε γενιές που δεν έχουν την ατομική ή συλλογική μνήμη της ιστορικής εποχής τους. Έτσι το Πολυτεχνείο μνημονεύεται ως άλλη μια ιστορική επέτειος που αναφέρεται στο ιστορικό παρελθόν. Παράλληλα η ιστορικότητα της εξέγερσης ασκεί επίδραση στις αναζητήσεις και στα ερωτήματα του παρόντος, διαμορφώνει νέα ερωτήματα και εγείρει αμφισβητήσεις ως προς την πρόσληψη των γεγονότων. Ανάλογα δε με τα πολιτικά και κοινωνικά διακυβεύματα της εποχής διαχέονται αφηγήματα και επικρατούν συνθήματα που αναφέρονται είτε στη δικαίωση του μηνύματος και των αιτημάτων της εξέγερσης ή στο ότι αυτά ποτέ δεν εκπληρωθήκαν. Με αυτόν τον τρόπο η εξέγερση του Πολυτεχνείου, ενσωματώνεται στο παρόν και στις αναζητήσεις του και μετατρέπεται από μια ιστορική μνήμη σε σημερινό αίτημα.Αντικείμενο μελέτης της παρούσας εργασίας είναι τόσο η εξέταση της μυθολόγησης της εξέγερσης του Πολυτεχνείου όσο και η εξέταση της αμφισβήτησης της. Οι «μύθοι», οι συνεκτικές αφηγήσεις που έχουν εδραιωθεί στην ιστορική μνήμη, αφορούν τις ιστορικές αναπαραστάσεις, τις προεκτάσεις και τις επιπτώσεις της εξέγερσης στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας. Τέτοιες, όπως η καθολική αντίσταση κατά τη διάρκεια της δικτατορίας και ο καθοριστικός ρόλος της εξέγερσης στην «κατάρρευση» του στρατιωτικού καθεστώτος θεωρείται ότι αποτέλεσαν την ιδρυτική συνθήκη της τρίτης ελληνικής δημοκρατίας. Οι αφηγήσεις αυτές αμφισβητούνται ή επαναπροσδιορίζονται μέσα από ιστοριογραφικά κείμενα. Παράλληλα τόσο οι «μύθοι» όσο και η ιστοριογραφική αμφισβήτησή τους αναπαράγονται απλουστευτικά προκειμένου να χρησιμοποιηθούν σε πολιτικές επιδιώξεις, όπου διαχέονται διαφορετικά αφηγήματα περί αρνητικής αποτίμησης της ίδιας της εξέγερσης.

The revolt of the Polytechnic University is considered the most important event in modern Greek history. The events, although not taught in school education, are chronicled and described through tributes on television, on the internet and in newspapers, thus spreading and becoming known to generations who do not have the individual or collective memory of their historical era. Thus the revolt is commemorated as another historical anniversary that refers to the historical past. At the same time, the historicity of the revolt has an effect on the searches and questions of the present, forms new questions and raises uncertainties, regarding the reception of the events. Depending on the political and social stakes of the time, narratives are spread and slogans prevail that refer either to the justification of the message and demands of the revolt or to the fact that these were never fulfilled. In this way, the uprising of Polytechnic is integrated into the present and its searches and is transformed from a historical memory into a current request. The object of study of this paper is both the examination of the "myths" with which the revolt of the Polytechnic has been surrounded, as well as the examination of their questioning. The "myths", the coherent narratives that have been established in the historical memory, concern the historical representations, the ramifications and the effects of the revolt in the political and social life of the country. Such as the total resistance during the dictatorship and the decisive role of the revolt in the "collapse" of the military regime are considered to have formed the founding condition of the third Greek republic. These narratives are challenged or redefined through historiographical texts. At the same time, both the "myths" and their historiographical questioning are simplistically reproduced in order to be used in political pursuits, where different narratives about a negative assessment of the revolt itself are disseminated.