Η διπλωματική εργασία βασίζεται σε τέσσερις συνεντεύξεις ημιδομημένης μορφής. Οι συνεντεύξεις πραγματοποιήθηκαν από την συγγραφέα σε γυναίκες ηθοποιούς και ο στόχος ήταν να καταγραφούν οι διαγενεακές μεταβολές στην επαγγελματική τους ταυτότητα, που συνέβησαν από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 έως και σήμερα.
Περίληψη
Η παρούσα εργασία ασχολείται με τις προσωπικές αφηγήσεις γυναικών ηθοποιών του θεάτρου, οι οποίες ανήκουν σε ένα ευρύ ηλικιακό φάσμα και έχουν υπηρετήσει το θέατρο σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Η έρευνα στοχεύει μέσω της ανάλυσης των βιωμάτων τους να σκιαγραφήσει τις διαγενεακές μεταβολές που έχουν συμβεί στην επαγγελματική ταυτότητα των γυναικών ηθοποιών. Για την διεξαγωγή της μελέτης χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της ημιδομημένης συνέντευξης σε δείγμα τεσσάρων ηθοποιών. Από την ανάλυση των δεδομένων προκύπτουν αλλαγές στις επαγγελματικές προοπτικές, που με την σειρά τους επέφεραν ποιοτικές διαφοροποιήσεις στον τρόπο που, από την μια, οι γυναίκες ηθοποιοί οριοθετούν το επάγγελμά τους, και από την άλλη, στο πως αντιλαμβάνονται την επιτέλεση του εργασιακού τους ρόλου. Επίσης μέσω της έρευνας φάνηκε η δεσπόζουσα νοοτροπία για την σπουδή της ηθοποιού, η οποία σταδιακά τίθεται υπό αμφισβήτηση∙ αλλά και οι δυναμικές των σχέσεων που δημιουργούνται μεταξύ των υψηλά ιστάμενων στην εργασιακή πυραμίδα και των ηθοποιών, που πολλές φορές οδηγούν σε καταστάσεις δύσκολες στην διαχείριση τους και επηρεάζουν την αυτοεικόνα τους. Η αναγκαιότητα της παρούσας έρευνας προέκυψε από τις μεταβολές που έχουν συμβεί στο σύγχρονο πολιτισμικό πλαίσιο, οι οποίες προωθούν εν γένει την κοινωνική ορατότητα των γυναικών και θεωρούν επιτακτική ανάγκη να ακουστεί και η δική τους φωνή, στην συγκεκριμένη περίπτωση όσον αφορά τα βιώματα και τις εμπειρίες σε έναν επαγγελματικό τομέα που βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, ύστερα και από τις τελευταίες εξελίξεις. Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής καταδεικνύουν την μετατόπιση από έναν συλλογικό τρόπο δράσης σε μια πιο ατομική θεώρηση των θεμάτων, λόγω και του συνεχώς αυξανόμενου ανταγωνισμού στο χώρο του θεάτρου. Επιπλέον, υπογραμμίζουν τις φυσικοποιημένες σχέσεις εξουσίας που επικρατούν στο χώρο, οι οποίες δεν διακρίνονται από έμφυλο προσανατολισμό και τέλος διαφαίνεται ο σκεπτικισμός κυρίως των νεότερων γυναικών ηθοποιών απέναντι σε ένα σύνολο πραγμάτων στο χώρο εργασίας τους, όπως για το υπάρχον εξεταστικό σύστημα και τον τρόπο διεξαγωγής των ακροάσεων, καταδεικνύοντας έτσι πως θα ήταν εύλογο να γίνουν κάποιες τροποποιήσεις για την ευρυθμία και την διαφάνεια του θεατρικού επαγγελματικού τομέα.
Abstract
The thesis focuses on the personal narratives of theater actresses belonging to a wide age range, who have served the theater during different time periods. The research aims to outline the intergenerational changes that have occurred in the professional identity of female actors through the analysis of their experiences. The study utilized the method of semi-structured interviews with a sample of four actresses. The data analysis reveals changes in professional prospects that have led to qualitative differences in how women actors define their profession and perceive their role at work. Additionally, the research highlights the dominant mindset regarding actor training, which is gradually being questioned. It also examines the dynamics of relationships between high-ranking individuals in the work hierarchy and actors, which often lead to challenging situations and affect the actors' self-image. The necessity of this research arises from the transformations that have taken place in the contemporary social and cultural context, promoting overall social visibility of women and the urgent need to hear their voices, particularly in terms of their experiences and encounters within a professional field that is currently in the spotlight. The results of this research demonstrate a shift from a collective approach to a more individualistic perspective, partly due to the increasing competition within the theater industry. Moreover, they underline the naturalized power dynamics prevailing in the field, which are not characterized by gender orientation. Lastly, the skepticism of younger female actors towards various aspects of their work environment, such as the existing evaluation system and audition processes, suggests that some modifications would be reasonable to enhance the efficiency and transparency of the theater profession.
