H παρούσα διπλωματική εργασία στοχεύει να αναδείξει τη μνήμη της Κατοχής και της Αντίστασης στην πόλη της Λάρισας, μέσα από μνημονικούς τόπους που σχετίζονται με τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο και δημιουργήθηκαν στη δεκαετία του 1940 αλλά και μεταγενέστερα. Oι μνημονικοί τόποι αφορούν εκτελέσεις που πραγματοποιήθηκαν το 1943 και 1944 ως αντίποινα από τις γερμανικές δυνάμεις Κατοχής. Αρκετά νωρίς, τα μνημεία – αναθηματικές στήλες έκαναν την εμφάνισή τους στον δημόσιο χώρο έπειτα από πρωτοβουλίες είτε των οικογενειών των θυμάτων είτε της πολιτείας. Παράλληλα, στην προσπάθεια συγκρότησης του μνημονικού αφηγήματος της πόλης γίνεται ορατή και η απόπειρα αναγνώρισης της Εθνικής Αντίστασης σε τοπικό επίπεδο, μέσα από την ονοματοδοσία μιας πλατείας, στη δεκαετία του 1960, πολύ πριν την επίσημη κρατική αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης συνδυαστικά με την προσπάθεια καθιέρωσης του εορτασμού της 23^ης Οκτωβρίου ως ημέρας απελευθέρωσης της Λάρισας από τα γερμανικά στρατεύματα, όπως διαφαίνεται από τα πρακτικά του Δημοτικού Συμβουλίου. Η αποτύπωση της συλλογικής μνήμης πραγματοποιείται μέσα από την αναμνηστική στήλη στο Α΄ Δημοτικό Νεκροταφείο Λάρισας για την εκτέλεση 17 πατριωτών από τους Γερμανούς και το μνημείο των εκτελεσθέντων στο Αντιαεροπορικό, την πλατεία Εθνικής Αντίστασης με την προτομή του Ιωάννη Πατέρα και την αναθηματική πλάκα της εκτέλεσης, την πλατεία Δήμητρας Τσάτσου και της προτομής της καθώς και των οδών και των πλατειών που είναι αφιερωμένα στη μνήμη των εκτελεσθέντων. Στα νεότερα χρόνια παρατηρείται μεταβολή στη σημασία των τόπων μνήμης, λόγω των πολιτικών και ιδεολογικών αλλαγών και αναδιαμορφώνεται το μνημονικό αφήγημα της πόλης.

Τhis paper aims to point out the memory of the Occupation and the Resistance in the city of Larissa, through memorial sites related to this specific historical period and created in the 1940s and later. The memorial sites concern executions carried out in 1943 and 1944 as retaliation by the German occupation forces. Quite early on, the monuments - votive columns made their appearance in the public space after initiatives either by the families of the victims or by the state. At the same time, during the attempt to compile the memorial narrative of the city, the attempt to recognize the National Resistance at the local level, through the naming of a square, in the 1960s, long before the official state recognition of the National Resistance combined with the attempt to establish the celebration of October 23 as the day of the liberation of Larissa from the German troops, as it appears at Municipal Council Archives. The imprinting of the collective memory is carried out through the memorial column in the Α΄ Municipal Cemetery of Larissa for the execution of 17 patriots by the Germans and the monument to those executed in the Antiaeroporiko, the National Resistance Square with the bust of John Father and the votive plaque of the execution, the square of Dimitra Tsatsou and her bust as well as streets and squares dedicated to the memory of those executed. In recent years, there has been a change in the importance of memory places, due to political and ideological changes, and the memory narrative of the city is being reshaped.