Η παρούσα εργασία πραγματεύεται την κοινωνική θέση της ηρωίδας Μαντάμ Μποβαρί, στο ομώνυμο έργο του Φλωμπέρ, τον συσχετισμό της φύσης με το συναίσθημα των ηρώων και την παρουσία της ειρωνείας και των ρομαντικών στοιχείων στο μυθιστόρημα. Μέσα από μια σύντομη ιστορική αναδρομή στα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα της εποχής του 19ου αιώνα, αναλύεται η εμφάνιση και η εξέλιξη των ρευμάτων του Ρομαντισμού και του Ρεαλισμού. Στη συνέχεια, εξετάζεται η θέση της γυναίκας στην κοινωνία της εποχής και παρατίθενται αντιπροσωπευτικά αποσπάσματα από το έργο που επιβεβαιώνουν τον κοινωνικό της ρόλο. Επίσης, παρακολουθείται η εξέλιξη του ψυχισμού της ηρωίδας και τα συναισθήματα που εκδηλώνει, και γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο φαινόμενο του μποβαρισμού. Τέλος, κατά τη λογοτεχνική προσέγγιση του κειμένου, εντοπίζονται στοιχεία ρομαντισμού τόσο στις λεπτομερείς περιγραφές της φύσης, όσο και στον χαρακτήρα της Έμμας, εξετάζοντας παράλληλα τον ρόλο τους ως εργαλεία, που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας για να ασκήσει κριτική στον Ρομαντισμό.

This study interrogates the societal position of the central female character within Flaubert’s celebrated novel, Madame Bovary, while exploring the symbiotic relationship between nature and human emotion, as well as the pervading elements of irony and romanticism within the narrative. The paper provides an encompassing historical overview of the evolution of Romanticism and Realism in the backdrop of the socio-political landscape of the nineteenth century, which informs a critical examination of the woman's role as posited by these two influential literary movements. Through concrete instances within the novel, we substantiate these theoretical perspectives. The psychological exploration of the protagonist's mental states highlights the concept of 'bovarism,' a term coined by the novel's heroine, representing a particular emotional condition. The literary analysis uncovers the romantic elements within the text, focusing on detailed natural depictions and Emma’s characterization, which leads us to question if these elements authentically represent Romanticism or are mere literary devices used by Flaubert to satirize the movement.