Η μελέτη περιλαμβάνει πρωτογενείς πηγές - συλλογές προφορικών μαρτυριών, πίνακες, εικόνες και παράρτημα
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η αξιοποίηση της προφορικής ιστορίας στο Μουσείο Λιγνιτωρυχείου Αλιβερίου και η ανάδειξη της σημαντικής βιομηχανικής κληρονομιάς της πόλης. Λόγω του λιγνιτωρυχείου, το Αλιβέρι παρουσίασε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη ιδιαίτερα από το δεύτερο μισό του 20ου αι, η ανεργία μειώθηκε, οι θέσεις εργασίας πολλαπλασιάστηκαν, το εμπόριο ενισχύθηκε και ο αστικός ιστός της πόλης μεγάλωσε. Τα αποθέματα σε λιγνίτη στην περιοχή Πρινιάς Αλιβερίου υπήρχαν από την αρχαιότητα και η εξορυκτική δραστηριότητα στην Εύβοια ήταν συνεχής. Το 1953, κατά τη διάρκεια της ανασυγκρότησης της χώρας μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο Αλιβέρι λειτουργούσε το πρώτο λιγνιτωρυχείο της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ), καθώς επίσης και ο πρώτος ατμοηλεκτρικός σταθμός. Η υπόγεια εκμετάλλευση λιγνίτη σταμάτησε το 1981 και η επιφανειακή το 1988. Στις παλιές εγκαταστάσεις του ορυχείου υπάρχει σήμερα το μουσείο « Μνήμες Λιγνίτη». H συλλογή περιλαμβάνει μόνο υλικές μαρτυρίες, αντικείμενα της καθημερινότητας της εργασίας, εργαλεία, μηχανήματα, έντυπα και παλιές φωτογραφίες. Για τους σκοπούς της παρούσας έρευνας συλλέχθηκαν προφορικές μαρτυρίες με τη μέθοδο της συνέντευξης, προκειμένου να φωτιστούν πτυχές της ιστορίας του λιγνιτωρυχείου και μέσω αυτών να αναδειχθεί η βιομηχανική αρχαιολογία της ευρύτερης περιοχής του Αλιβερίου.
Στην εργασία μελετήθηκε το θεωρητικό μέρος που αφορά την προφορική ιστορία και στη βιομηχανική κληρονομία και συλλέχθηκαν, καταγράφηκαν, απομαγνητοφωνήθηκαν, αναλύθηκαν και αρχειοθετήθηκαν έξι συνεντεύξεις. Οι πληροφορητές αυτοί αποτελούν αντιπροσωπευτικό δείγμα, ώστε να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα σχετικά με το παρελθόν του λιγνιτωρυχείου, την καθημερινότητα των εργαζομένων, τις κοινωνικές και οικονομικές σχέσεις των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής, τα δυστυχήματα που συνέβησαν και τις συνθήκες εργασίας, τη σχέση ατομικής και συλλογικής μνήμης σχετικά με το λιγνιτωρυχείο σήμερα καθώς και τους τρόπους αξιοποίησης των προφορικών μαρτυριών, προκειμένου να αναδειχθεί ο κρυμμένος πλούτος της βιομηχανικής ιστορίας της πόλης του Αλιβερίου.
The purpose of this study is the utilization of oral history in the lignite mine museum of Aliveri and the promotion of the important industrial heritage of the city. Due to the existence of the lignite mine, Aliveri showed great economic growth, unemployment decreased, jobs multiplied, trade strengthened and the urban fabric of the city grew. The lignite reserves in the area of “Prinia” have existed since antiquity and the mining activity in Evia was continuous. In 1953, during the reconstruction of the country after the World War ΙΙ, in Aliveri operated the first lignite mine of the Public Power Corporation (PPC), as well as the first steam power station. In 1981 the underground exploitation of lignite stopped as well as the surface exploitation seven year’s later, in 1988. In the old facilities of the mine the museum "Lignite Memories" is located. The collection includes tools, machines brochures and old photographs. For the purposes of this research, oral testimonies were collected via interviews in order to shed light on aspects of the history of the lignite mine and through them to highlight the industrial archaeology of the wider area of Aliveri.
In this thesis, the theoretical part concerning oral history and industrial heritage was studied and six interviews were collected, recorded, transcribed, analyzed and archived. These informants are a representative sample in order to draw safe conclusions about the past of the lignite mine, the daily life of the workers, the social and economic relations of the inhabitants of the wider area, the accidents that occurred, the relationship between individual and collective memory regarding the lignite mine today as well as the ways of utilizing the material in order to highlight the hidden wealth of the industrial history of the city of Aliveri.
Κύριο μέρος της διπλωματικής