Μετά από χρόνια διευρυμένης μελέτης στο ζήτημα του Ολοκαυτώματος, με την παρούσα εργασία επιδιώκεται η ανάδειξη ενός πιο ιδιαίτερου και σιωπηρού κλάδου. Με τη χρήση φωτογραφικών στιγμιότυπων αναδεικνύεται μια ιστοριογραφική μελέτη, που σχετίζεται με το φύλο και την κακοποιητική διαχείρισή του από τους ναζιστές στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Έμφαση δίνεται ιδιαιτέρως στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Άουσβιτς- Μπίρκεναου και του Μπέργκεν - Μπέλσεν, εξαιτίας της αυξημένης γυναικείας αριθμητικής αιχμαλωσίας σε αυτά. Απώτερος στόχος αυτής της προσέγγισης είναι η διερεύνηση αυτού του επίμαχου ζητήματος και των επιπτώσεών του στις γυναίκες αλλά και γενικότερα στις ανθρώπινες ζωές.

  Η ιστοριογραφική αυτή προσπάθεια έχει στόχο την ανάδειξη του φύλου και των έμφυλων σχέσεων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η ιδέα, μάλιστα, γεννήθηκε από τη φράση της Μαρί Σιάρ, που προσεγγίζοντας την έννοια του Φεμινισμού έγραψε: «Ο Φεμινισμός είναι η ριζοσπαστική ιδέα ότι οι γυναίκες είναι άνθρωποι». Μια λέξη που αμφισβητήθηκε όσο ποτέ άλλοτε στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και στην περίπτωση των γυναικών κρατουμένων ακόμη περισσότερο, μέσα από πρωτόγνωρες και επίπονες κακοποιητικές πράξεις, όπως του λεκτικού και ψυχικού βιασμού, της σεξουαλικής κακοποίησης, της πειραματικής εκμετάλλευσης και της πραγματοποίησης αμβλώσεων ή στειρώσεων που επέφεραν είτε τον θάνατο είτε την τραυματική ανάμνηση όσων κατάφεραν να επιβιώσουν. Θα αναλυθούν λοιπόν, αυτές οι κακοποιητικές πρακτικές, οι μέθοδοι πραγματοποίησής τους και οι πρωτεργάτες τους στο  κείμενο που ακολουθεί, το οποίο συνοδεύεται από συγκλονιστικές εικόνες που με μια ματιά ενεργοποιούν την ενσυναίσθηση και τη βαθύτερη κατανόηση της βαναυσότητας.

  Πολλοί σήμερα αναρωτιούνται γιατί το ζήτημα του Ολοκαυτώματος έχει πάρει τέτοιες ερευνητικές διαστάσεις. Ίσως η απάντηση βρίσκεται στην επικινδυνότητα της εμφάνισής του στο μέλλον και στην ανάγκη να αποτραπεί αυτή η πιθανότητα μέσα από τη γνώση των ασύλληπτων επιπτώσεών του στην ανθρώπινη ζωή. Αναγκαιότητα που αισθάνονταν οι εναπομείναντες επιζώντες επιστρέφοντας από κάποιο στρατόπεδο και που πρέπει να δεσμεύει και κάθε νέο ερευνητή στην προσπάθεια διάσωσης της πολιτιστικής του κληρονομιάς και της ιστορικής μνήμης σημαντικών τραυματικών γεγονότων που τη διαμόρφωσαν. 

After years of extensive investigation into the matter of the Holocaust, this study seeks to elucidate an inconspicuous domain integral to the issue. Undertaking a comparative analysis of historiographical and photographic data, the dissertation showcases the abusive practices of the Nazi regime and their subsequent repercussions on female inmates of the German concentration camps, focusing particularly on the cases of Auschwitz-Birkenau and Bergen-Belsen concentration camps, owing to the predominance of the female population in them. What is being furtherly attempted is the disclosure of an unspoken chapter of the matter at hand and its ramifications on human lives.

  The initiation of such a historiographical endeavour aims to highlight the association of gender and its role in the German concentration camps. The idea that has driven this research originated from Marie Shear’s statement in her approach to the concept of feminism: "Feminism is the radical notion that women are people". “People” was a term utterly disputed in the German concentration camps during the World War II, and, in the case of women, was degenerated through unparalleled, agonizing abusive practices. Such practices took the form of verbal and emotional rape, molestation, exploitation for undergoing unethical medical experiments and abortions or sterilization processes, which either led to many women’s decease or, in cases of survivors, traumatic remembrance of their suffering. This study, thus, offers an analysis of the forms of abuse, the methods through which they were conducted, and the leading figures who performed them in a text accompanied by shocking images that trigger the reader’s empathy and allow for a thorough understanding of such brutality.

  Nowadays, many people wonder why the issue of the Holocaust has assumed such an investigative dimension. The answer to this question probably lies in the danger of its future re-emergence and the need for eliminating such a possibility by increasing awareness of its inconceivable impact on human lives. It is this exact feeling of necessity that the remaining survivors experienced after returning from the camps, and that every novice researcher ought to exhibit in their attempt to preserve their cultural heritage and the influential, traumatic events which shaped it altogether.