Ανέκαθεν ο φόβος απέναντι στο διαφορετικό, στο «ανοίκειο» και συνάμα μη λογικό το οποίο παρέκκλινε από τα κοινωνικοπολιτισμικά πρότυπα που οι κοινωνίες ορίζαν, οδηγούσε στην απομόνωση και στον αποκλεισμό των ατόμων που διέφεραν αισθητά από το γενικό σύνολο. Μία από τις κυριότερες αιτίες που οδήγησαν στη εμφάνιση του ασύλου ήταν και η αδυναμία του ανθρώπου να κατανοήσει τη φύση της ψυχικής νόσου και να αντικρίσει τον πλησίον ψυχικά ασθενή, με σεβασμό. Διαχρονικά, οι πιο συχνά δυσμενείς διακρίσεις κοινωνικής περιθωριοποίησης είναι αυτές που αφορούν άτομα με κάποιο είδος μειονεξίας ή ψυχικής νόσου. Η ευεργετική συμβολή της ασυλικής περίθαλψης αμφισβητήθηκε έντονα από τα μέσα του 20ου αιώνα, παρότι αποτέλεσε για αιώνες την μοναδική μορφή ψυχιατρικής αντιμετώπισης.

Η παρούσα μελέτηαποσκοπεί στην ανάδειξη του εγκαταλειμμένου «μνημονικού τόπου, Πέτρας του Ολύμπου» και ο μετασχηματισμός του από μοναστήρι, σε «Νοσοκομείο Φυματιώντων – Σανατόριο» και μετέπειτα, σε Ψυχιατρείο. Ως επιμέρους στόχοι τέθηκαν η διερεύνηση της σχέσης του τόπου με την ιστορική διάσταση, καθώς και το πλέγμα της ιστορικής, κοινωνικής και ιδεολογικής «πραγματικότητας» αυτού. Στα πλαίσια της Δημόσιας Ιστορίας, ο ιστορικός περίπατος αποτελεί μια νέα μορφή ανάδειξης της ιστορικής μνήμης του παλαιού ψυχιατρείου «Πέτρας Ολύμπου». Η περιήγηση αυτή στο παρελθόν του εγκαταλειμμένου αυτού τόπου αποτελεί βέλτιστη πρακτική για την προβολή του φέροντας στο προσκήνιο αθέατες πτυχές του τραυματικού παρελθόντος και αποτείνοντας φόρο τιμής στις διαφορετικές ομάδες ανθρώπων που έκλεισαν τον κύκλο της ζωής του εκεί. Επιπλέον, ο χώρος εμπεριέχει το στοιχείο της απόρριψης και ο ιστορικός περίπατος συμβάλει, ώστε να κατανοούμε καλύτερα τις ετερότητες και να διαμορφώνουμε κοινωνικές σχέσεις χωρίς αποκλεισμούς.

From time immemorial, the fear of the different, deviating from the socio-cultural standards defined by societies, led to the isolation and exclusion of individuals who differed from the whole. One of the main causes that led to the appearance of the asylum was the inability of man to understand the nature of mental illness and to face the mentally ill neighbor with respect. Historically, the most frequent adverse discriminations of social marginalization are those involving people with some kind of handicap or mental illness. The beneficial contribution of asylum care has been strongly contested since the mid-20th century, even though it was for centuries the only form of psychiatric treatment.

The present study aims to highlight the abandoned "monumental site of Petra Olympus" and its transformation from a monastery to a "Hospital of the Wounded - Sanatorium" and later to a Psychiatric Hospital. As individual objectives, the research of the relationship of the place with the historical dimension, as well as the nexus of the historical, social and ideological "reality" reflected in it, were set. In the context of Public History, the Historical Walk is a new form of highlighting the historical memory of the old psychiatric hospital «Petras Olympos1». This history tour of the past of this abandoned place is a best practice for its promotion, bringing to the fore, invisible aspects of the traumatic past and paying tribute to the different groups of people who closed the circle of its life there. In addition, the space contains the element of rejection and the historical walk contributes to a better understanding of alterities and to form social relations, without exclusions.