Στην παρούσα εργασία, μελετάται το πεζογράφημα Μαουτχάουζεν του Ιάκωβου Καμπανέλλη και ο δίσκος Η Μπαλάντα του Μαουτχάουζεν του Μίκη Θεοδωράκη, όσον αφορά τη σύνδεσή τους με την εβραϊκή γενοκτονία, αλλά και τους τρόπους με τους οποίους τα δύο αυτά έργα συμβάλλουν στη διατήρηση και ανάδυση της μνήμης της. Αρχικά, παρατίθεται το θεωρητικό πλαίσιο της μνήμης, αναλύεται η έννοια του αντισημιτισμού και παρουσιάζονται τα γεγονότα της γενοκτονίας και η διαδικασία ανάδυσης της μνήμης της, ανά τις δεκαετίες μετά τον πόλεμο. Ακολουθεί η μελέτη των δύο έργων όπως περιγράφεται παραπάνω. Τέλος, εξάγωνται κάποια συμπεράσματα που αφορούν τις αντιφάσεις που συναντήθηκαν κατά τη μελέτη των έργων και εντάσσονται σε ένα ευρύτερο σύνολο αντιφάσεων, παράδοξων και αποσιωπήσεων που διέπουν τη μνήμη της εβραϊκής γενοκτονίας.