Η παρούσα εργασία πραγματεύεται τον υπερρεαλισμό και επικεντρώνεται στην μέθοδο της αυτόματης γραφής. Αρχικά γίνεται ανασκόπηση της προέλευσης της μεθόδου από τον πνευματισμό και την ψυχιατρική καθώς και των απαρχών του κινήματος στην Ευρώπη. Στη συνέχεια γίνεται λόγος για τα πρώτα υπερρεαλιστικά ίχνη στην ελληνική λογοτεχνία, την επίσημη εισαγωγή του στην Ελλάδα του γλωσσικού διχασμού και την ανταπόκριση της κριτικής και του κοινού. Κατόπιν εξετάζεται η σχέση του υπερρεαλισμού και της αυτόματης γραφής με την δημιουργική γραφή. Εκτός από ρεύμα που επηρέασε αποφασιστικά την πορεία της τέχνης, ο υπερρεαλισμός καθόρισε τον τρόπο που ο σύγχρονος άνθρωπος αντιλαμβάνεται την καλλιτεχνική παραγωγή και τη δημιουργικότητα. Η θεώρηση της καλλιτεχνικής δημιουργίας ως δυνατότητας κάθε ανθρώπου και όχι προνόμιο ταλαντούχων εξαιρέσεων αποτελεί τον δομικό λίθο του υπερρεαλισμού. Ειδικότερα η πρακτική της αυτόματης γραφής δημιούργησε τομές στους εκφραστικούς τρόπους και άνοιξε τον δρόμο για τολμηρό πειραματισμό, απαραίτητο για την σύγκλιση με το «άρρητο», την μεγαλύτερη πρόκληση με την οποία αναμετρήθηκε η λογοτεχνία από την δεύτερη βιομηχανική επανάσταση και μετά. Ως τέτοια, η αυτόματη γραφή αφήνει μια σημαντική παρακαταθήκη στις σπουδές δημιουργικής γραφής. Σαν κίνημα που θέλησε να αλλάξει τον κόσμο, ο υπερρεαλισμός οραματίστηκε μια νέα ανθρώπινη κατάσταση που θα γινόταν εφικτή μέσω της κατασκευής σύγχρονων μύθων για την ανθρωπότητα, που μετά από έναν αιματηρό πόλεμο βρισκόταν σε ένα πρωτόγνωρο τέλμα. Καμιά μυθολογία ή πανανθρώπινη αλήθεια δεν έμοιαζε να μπορεί να εμπνεύσει τον επαναπροσδιορισμό που της ήταν αναγκαίος και καμιά γλώσσα να αρθρώσει την δεδομένη κοσμική συνθήκη. Προϋπόθεση για τη συγκρότηση αυτού του μύθου ήταν η επινόηση ενός νέου κώδικα, που πήρε μορφή με υβρίδια συμβόλων και γλώσσας που ανανέωσαν καταλυτικά τη λογοτεχνία και κάθε μορφή τέχνης. Στο τελευταίο μέρος της εργασίας, το σύστημα αξιών του υπερρεαλισμού και οι καινοτομίες στην κατασκευή μύθων και γλώσσας εμπνέουν αποτελεσματικές μεθόδους για την έκφραση, την παραγωγή λόγου και την βελτίωση της γραφής, οι οποίες με τη σειρά τους βρίσκουν εφαρμογή στην παιδαγωγική πράξη.

This thesis explores surrealism, focusing on the method of automatic writing. The theoretical part of the thesis begins by reviewing the emergence of the method of automatic writing from spiritualism and psychiatry as well as the origins of the movement of surrealism in Europe. The first hints of surrealism in Greek literature are discussed next, its typical introduction in Greece in a period of intense controversy around language and the feedback it received from criticism and audience. An exploration of the relation of surrealism and automatic writing to creative writing follows. Aside from determining the course of art, surrealism reconsidered the way the notion of creativity is perceived, as at the core of the movement’s principles lied the assumption that artistic production is not a privilege of some gifted exceptions but every single individual’s potential. The practice of automatic writing in particular, prompted original expressive modes and paved the way for bold experimentation, essential for the stretch of language towards the «unsaid», the major challenge that literature engaged from the second industrial revolution onwards. Thus, automatic writing has left an enduring legacy for creative writing studies. As a movement that intended to change the world, surrealism envisaged a new human condition that would be realized through the creation of a new myth for humanity, which in the aftermath οf a bloody war had found itself in profound disturbance. No mythology or universal value seemed sufficient to inspire the reorientation it urgently needed and no language to utter the cosmic circumstance. The invention of a new code was essential for the establishment of such a myth, which was formulated by means of hybrid symbols and language that transformed literature as well as every form of art. Surrealism’s overall mentality and its efforts to introduce innovative mythopoetic styles in literature, apply to the creative writing classroom and inspire pedagogical practices whose effectiveness is examined in the final chapter of the thesis.