Με αφετηρία τις διαπιστώσεις του Δημήτρη Δασκαλόπουλου στο άρθρο του «Το φρικτό μαχαίρι», διερευνώνται τα ζητήματα του γήρατος και της φθοράς στην καβαφική ποίηση. Εντοπίζονται δύο βασικοί άξονες, στους οποίους περιλαμβάνονται και εξετάζονται τα επιλεγόμενα ποιήματα. Οι άξονες αυτοί είναι το  πέρασμα του χρόνου και το γήρας. Ο ίδιος ο Κ.Π. Καβάφης άλλωστε αυτοπροσδιοριζόταν ως ποιητής του γήρατος, καθώς η ανάμνηση του βιωμένου χρόνου, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης της ποιητικής του δημιουργίας. Εντύπωση προκαλεί ο τρόπος με τον οποίο ο Καβάφης προσεγγίζει τις γεροντικές μορφές να αναπολούν τη νεότητα, τον χρόνο που περνά και οδηγεί αναπόφευκτα στο θάνατο. Τα θέματα αυτά δεν έχουν αποτελέσει αντικείμενο της ίδιας προσοχής όπως, για παράδειγμα, η αναπαράσταση των νεανικών μορφών στην καβαφική ποίηση. Η εργασία μελετά ένα θέμα πάντα επίκαιρο, που απασχόλησε βαθιά τον ποιητή, που δεν είναι άλλο από τη φθορά, την οποία πολεμάει ο άνθρωπος. Το δημιουργικό μέρος περιλαμβάνει ποιήματα και ένα σενάριο ταινίας μικρού μήκους, με θέμα τον χρόνο και ειδικότερα με έμφαση στη φθορά και τα γηρατειά. Σε αυτό το κομμάτι γίνεται μίμηση της ατμόσφαιρας, του ύφους, της ιδιότυπης γλώσσας και της στιχουργικής του Καβάφη.

The starting point is the article «The merciless knife» by Dimitris Daskalopoulos, which discusses the subjects of senility and decay in Cavafy’s poems. There are two chapters in which are included and examined the selected poems. One about the poems depicting old age and the other about the passing of time in general. Besides, K. P. Cavafy described himself as a poet of senility, because the memory of the time passing by, was the source for his poetic inspiration. What seems to be unique is the way with which Cavafy approaches the old people remembering the years of their youth. This study focuses on how cruel is the passing of the time which leads inevitably to death. These issues haven’t been given the same attention as the representation of youth in Cavafy’s poetry. Furthermore, the study examines the decay with which every person eventually have to come to terms with. The creative part includes poems and a scenario of a short movie, all drawing on the theme of time, decay and old age. In this part an imitation of the atmosphere, the style, the peculiar type of language and the verse of Cavafy’s poetry is attempted.