Στόχος της παρούσας εργασίας είναι να διερευνήσει πώς λογοτεχνικά είδη, που συνιστούν τη σύντομη αφήγηση, όπως το διήγημα ή η νουβέλα (εδώ αποκαλούμενα και ως μικρή φόρμα) μεταγράφονται σε κινηματογραφικό λόγο. Στο θεωρητικό μέρος, εξετάζεται η μινιμαλιστική δομή της σύντομης αφήγησης υπό το πρίσμα του λογοτεχνικού ρεύματος του Βρόμικου Ρεαλισμού και, ειδικότερα, του ύφους δύο εκπροσώπων του, του Charles Bukowski και του Raymond Carver, έργα των οποίων έχουν μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη. Αφού διερευνηθεί η διακειμενικότητα της σχέσης λογοτεχνίας και κινηματογράφου, και αποσαφηνιστεί  θεωρητικά η έννοια και η λειτουργία της διασκευής ως διαδικασία παραγωγής ενός αυτόνομου έργου τέχνης, δίδονται παραδείγματα ταινιών που έχουν προκύψει από την μικρή φόρμα. Κατόπιν, πλαισιώνεται θεωρητικά και εξετάζεται ο τρόπος που η εναλλακτική φιλμική αφήγηση συνδιαλέγεται με την μικρή φόρμα, υπό την έννοια της συνύφανσης ξεχωριστών ιστοριών/πλοκών σε ένα ενιαίο όλο, κάποιες φορές χρησιμοποιώντας διηγήματα ή νουβέλες ως πηγή. Τέλος, εξετάζεται η περίπτωση της ταινίας Short Cuts (Στιγμιότυπα) του Robert Altman, η οποία αποτελεί  δείγμα εναλλακτικής αφήγησης και αναλύεται υπό αυτήν την οπτική. Ερευνάται ο τρόπος απόδοσης από τον σκηνοθέτη των εννέα διηγημάτων και ενός ποιήματος του αναγεννητή της σύντομης ιστορίας, Raymond Carver, που συνθέτουν αυτήν τη σπονδυλωτή ταινία. Στο δημιουργικό μέρος της εργασίας παρατίθεται ένα σενάριο-διασκευή, γραμμένο  à la manière de Altman,  όπου διαπλέκονται και μεταγράφονται ένα διήγημα του Raymond Carver, μια αυτοβιογραφική ιστορία του Charles Bukowski και ένα διήγημα της Παρασκευής Νταβελίδου σε ένα δημιουργικό σύνολο.

The aim of this thesis is to explore how literary genders, which constitute the short narration, such as a short story or novella (here also referred to as the short/small form), are transcribed into cinematic discourse. In the theoretical part, the minimalist structure of the short form is examined in the light of the literary current of Dirty Realism and, in particular, the style of two of its representatives, Charles Bukowski and Raymond Carver whose works have been transferred to the big screen. After investigating the intertextuality of the relationship between literature and cinema, and theoretically clarifying the meaning and function of adaptation as a process of producing an autonomous work of art, examples of films that have emerged from the small form, are given. Then, the way in which the alternative filmic narrative converses with the small form is theoretically framed and examined, in the sense of interweaving separate stories/plots into a single whole, sometimes using the small form as a source. Finally, the case of Robert Altman's Short Cuts is examined, which is a sample of alternative narrative and is analyzed from this perspective. The director's rendering of the nine short stories and a poem by the renaissance of the short story Raymond Carver, which make up this modular film, is investigated. In the creative part of the work there is a script-adaptation, written à la manière de Altman, where a short story by Raymond Carver, an autobiographical story by Charles Bukowski and a short story by Paraskevi Davelidou are intertwined and transcribed into a creative ensemble.