Μέσω της παρούσας εργασίας επιχειρείται η διερεύνηση των έμφυλων διακρίσεων στα πεζογραφικά έργα του Μ.Καραγάτση. Τα επιλεγόμενα για την μελέτη έργα αφορούν τα βιβλία «Ο Γιούγκερμαν», «Η Μεγάλη Χίμαιρα», η τριλογία «Ο κόσμος που πεθαίνει», ο «Κίτρινος Φάκελος» και το ανολοκλήρωτο «10». Αρχικά, επιχειρείται μία διερεύνηση στην θεωρητική σκευή και φιλοσοφία του Έλληνα συγγραφέα. Οι επιρροές του από τις βιοφυσικές εξελίξεις της Δύσης, την λογοτεχνική αισθητική του νατουραλισμού, τις ψυχιατρικές αναλύσεις του Φρόιντ, εξηγούν τον τρόπο με τον οποίο ο Καραγάτσης δομεί την σκέψη του και την γραφή του, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τους ήρωες και τις ηρωίδες του. Στην συνέχεια, αναλύονται οι στερεοτυπικοί ρόλοι που αναλαμβάνουν τα φύλα στα έργα του. Τόσο οι άνδρες ήρωες όσο και οι γυναίκες ανταποκρίνονται σε συγκεκριμένα πρότυπα και συμπεριφορές, οι οποίες παρουσιάζονται και υποστηρίζονται με αναφορές από τα ίδια τα κείμενά του. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στην υποτιμητική συμπεριφορά με την οποία αντιμετωπίζονται οι γυναίκες από τον πεζογράφο. Περιγράφονται εκτεταμένα οι διακρίσεις στις οποίες προβαίνει ο Καραγάτσης τόσο ως προς τους ρόλους όσο και προς την ίδια την φύση της γυναίκας, με σημαντική έμφαση στην ερωτική υπόστασή της. Απόψεις που αγγίζουν τα όρια του σεξιστικού λόγου και της φυλετικής διάκρισης. Τέλος, παρουσιάζονται τα συμπεράσματα και οι διαπιστώσεις που προέκυψαν μέσα από αυτήν την παρουσίαση της γυναίκας και την θέασή της, πάντοτε σε σχέση με την αρρενωπότητα στα επιλεγόμενα έργα.