Στους σκοπούς της παρούσας εργασίας περιλαμβάνεται μια προσέγγιση της εναλλακτικής έναντι της κλασικής αφήγησης στον κινηματογράφο. Μια τέτοια προσέγγιση όμως, προκειμένου να αποκτήσει επαρκές βάθος, πρέπει να συμπεριλάβει πέρα από την περιγραφή της διαφοροποίησης των αμιγώς αισθητικών στοιχείων και τρόπων δόμησης των αφηγήσεων και τη διαφοροποίηση που αφορά τις υπόλοιπες πλευρές του κινηματογραφικού φαινομένου, ειδικότερα την οικονομική και την συνακόλουθη εμπορική του του πλευρά, καθώς αυτές είναι εξίσου καθοριστικές για την συνολική πραγμάτωση της τέχνης του κινηματογράφου, ίσως μάλιστα πολύ περισσότερο από κάθε άλλη μορφή τέχνης.  Έτσι αφού εξετάζεται συνοπτικά η γενικότερη έννοια της αφήγησης και κάποιες δυνατότητες της, περιγράφεται με ιστορικούς όρους η θεμελίωση του κλασικού αφηγηματικού υποδείγματος που συμπίπτει με την καθιέρωση της κυριαρχίας του Αμερικάνικου κινηματογράφου, αλλά και επιπλέον στο πλαίσιο της επικράτησης της ίδιας της αφήγησης ως κυρίαρχο συστατικό των κινηματογραφικών ταινιών γενικότερα, ανιχνεύεται ο ρόλος που επιτελεί στα κινηματογραφικά έργα. Κατόπιν εξετάζονται οι αισθητικές διαφοροποιήσεις των δύο τρόπων αφήγησης, οι οποίοι εκ των πραγμάτων σε μεγάλο βαθμό αντιδιαστέλονται τόσο αισθητικά όσο και στην κοινωνική και οικονομική τους διάσταση.

Στο δεύτερο μέρος της εργασίας εξετάζεται η έλευση και τα χαρακτηριστικά του Γαλλικού Νέου Κύματος (Nouvelle Vague), του κινηματογραφικού κινήματος της δεκαετίας του 1960 το οποίο μετέβαλε άρδην το σύνολο των κινηματογραφικών πραγμάτων της εποχής, αλλά και άφησε την διαχρονική του σφραγίδα ανεξίτηλη σε αυτά μέσω των επιγόνων του αλλά κυρίως μέσω των νέων αντιλήψεων που προώθησε. Οι αλλαγές αφορούσαν την αισθητική, τη σχέση του κινηματογράφου με το κοινό του αλλά και με τον εαυτό του, ενώ καθιέρωσε καινοτομικούς τρόπους αφήγησης και τον ίδιο τον Μοντερνισμό στον κινηματογράφο. Στη συνέχεια εξετάζεται το πιο ριζοσπαστικό μέλος του νέου κύματος, ο Jean-Luc Godard, ως φορέας όχι απλώς μεταβολής αλλά ριζοσπαστικής αναθεώρησης των κινηματογραφικών συνθηκών, καθώς και η πρώτη και εμβληματική ταινία του A’ bout de souffle (Mε κομμένη την ανάσα/ Breathless) κάτω από αυτήν τη οπτική.

Τέλος στο τρίτο μέρος επιχειρείται η συγγραφή σεναρίου ταινίας μικρού μήκους με κάποια από τα χαρακτηριστικά των αφηγήσεων που εξετάστηκαν και επεξηγείται το σκεπτικό και οι τρόποι που χρησιμοποιήθηκαν.

The purposes of this paper include an approach to the alternative against the classical narration in cinema. Such an approach, however, to gain sufficient depth, must include, beyond the description of the differentiation of the purely aesthetic elements and ways of structuring the narratives, also the differentiation concerning the other aspects of the cinematic phenomenon, in particular its economic and consequent commercial aspects, as these are equally decisive for the overall realization of the art of cinema, perhaps more than in any other art form. Thus, after briefly examining the general concept of narration and some of its possibilities, the foundation of the classic narrative mode that coincides with the establishment of the dominance of American cinema is described in historical terms, but in addition, in the context of the prevalence of narration itself as a dominant component of films in general, the role it performs in cinematographic works is traced. Then the aesthetic differences of the two modes of narration are examined, which in fact are largely opposed both aesthetically and in their social and economic dimension.

In the second part of the paper, the advent, and characteristics of the French New Wave (Nouvelle Vague) are examined, the film movement of the 1960s which drastically changed the entirety of the film industry of the time, but also left its timeless stamp on them through of his descendants and especially of the new concepts he promoted. The changes concerned aesthetics, cinema's relationship with its audience as well as itself, while it established innovative ways of storytelling and modernism itself in cinema. It then examines the most radical member of the new wave, Jean-Luc Godard, as an agent of not just change but a radical revision of cinematic perceptions, as well as his first and iconic film A' bout de souffle (Breathless) under this perspective.

Finally, in the third part, an attempt is made to write a short film script with some of the characteristics of the narratives examined and the rationale and methods used are explained.