Οι προσφυγικές πολυκατοικίες της Λ. Αλεξάνδρας είναι το κεντρικό θέμα της παρούσας εργασίας που είναι διαρθρωμένη σε επτά ενότητες. Στην αρχή υπάρχει μια εισαγωγή και στη συνέχεια αναπτύσσεται συνοπτικά το ιστορικό και το κοινωνικό πλαίσιο που δημιούργησαν τα προσφυγικά κύματα. Οι πρόσφυγες, που ήρθαν από τη Μικρά Ασία και τις παρευξείνιες περιοχές, άλλαξαν τη χωροταξική δομή της Αθήνας και προκάλεσαν αλλαγές στον πολεοδομικό σχεδιασμό. Η τρίτη ενότητα είναι αφιερωμένη στη σχέση του χώρου με τη μνήμη ενώ στην τέταρτη προσπαθούμε να σκιαγραφήσουμε το σχέδιο αγροτικής και αστικής αποκατάστασης που εκπόνησε και εφάρμοσε η ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να διαχειριστεί τους μεγάλους αριθμούς προσφύγων που έφτασαν στην χώρα. Οι επόμενες τρεις ενότητες είναι αφιερωμένες στις προσφυγικές πολυκατοικίες στη Λ. Αλεξάνδρας. Η πέμπτη ενότητα περιλαμβάνει τα στάδια ζωής του συγκεκριμένου οικοδομικού συγκροτήματος από την περίοδο που κατασκευάστηκαν στο πλαίσιο ενός εκτεταμένου προγράμματος κατασκευής προσφυγικών πολυκατοικιών σε μια προσπάθεια να λυθεί με μόνιμο τρόπο το ζήτημα της στεγαστικής αποκατάστασης χιλιάδων προσφύγων κατά τη δεκαετία του 1930. Στην έκτη ενότητα προσπαθούμε να εντάξουμε τη ζωή και το ρόλο των προσφυγικών πολυκατοικιών στη δημόσια μνήμη. Το οικοδομικό συγκρότημα των Αμπελοκήπων δεν είναι απλά ένα κέλυφος που περικλείει τις ζωές ανθρώπων για περίπου 100 χρόνια αλλά είναι και χώροι συγκρότησης και διατήρησης της προσφυγικής μνήμης. Στην τελευταία ενότητα πρωταγωνιστεί το παρόν και το μέλλον του συγκροτήματος των προσφυγικών κατοικιών. Τα συγκεκριμένα κτήρια είναι στο  επίκεντρο μιας δημόσιας συζήτησης σε εξέλιξη και το παρόν όσο και το μέλλον τους θα εξαρτηθεί από ένα πλέγμα αποφάσεων που θα πάρουν οι δημόσιοι φορείς και οι κοινωνικές ομάδες που τα κατοικούν.

The refugee apartment buildings of Alexandra’s Str in Athens are the central theme of this paper, which is structured in seven sections. At the beginning there is an introduction and then the historical and social context created by the refugee waves is briefly developed. The refugees who came from Asia Minor and the neighboring regions changed the spatial structure of Athens and caused changes in urban planning. The third section is dedicated to the relationship between space and memory, while in the fourth we try to outline the rural an urban rehabilitation plan drawn up and implemented by the Greek government in order to manage the large numbers of refugees that arrived in the country. The next sections are dedicated to the refugee apartment buildings in Alexandra’s Str. The fifth section covers the life stages of the particular building complex from the time were built as part of an extensive refugee housing program in an attempt to permanently solve the issue of housing thousands of refugees in the 1930s. In the sixth section we try to include the life and role of refugee apartment buildings in the public memory. The building complex of Ampelokipi is not just a shell that encloses the lives of people for about 100 years, but it is also a space for the formation and preservation of refugee memory. The specific buildings are at the center of an ongoing public debate and their present as well as their future will depend on a network of decisions made by public organizations and the social groups that inhabit them.