Η παρούσα διπλωματική εργασία σχετίζεται με την αξιοποίηση της Ψηφιακής Αφήγησης στη διδασκαλία του γλωσσικού μαθήματος της Β΄ Δημοτικού και συγκεκριμένα στην εκμάθηση λέξεων με τον συνδυασμό φωνηέντων «αυ» και «ευ». Στο θεωρητικό μέρος έχουν αναλυθεί οι όροι αφήγηση, ψηφιακή αφήγηση και ψηφιακή ιστορία, καθώς και η συσχέτιση τους με την εκπαίδευση και τη δημιουργικότητα. Επίσης, έχει γίνει μία προσπάθεια διερεύνησης των οφελών που μπορεί να έχει η ένταξη ψηφιακών ιστοριών στην εκπαιδευτική διαδικασία, καθώς και η σχέση τους με την καλλιέργεια της δημιουργικότητας τόσο των εκπαιδευτικών όσο και των μαθητών.  Στο πρακτικό μέρος της εργασίας, έγινε μία προσπάθεια ώστε να δημιουργηθεί, αρχικά αναλογικά (δημιουργία σκίτσων με νερομπογιές) και στη συνέχεια ψηφιακά (ψηφιακή ιστορία) μία ιστορία με απώτερο σκοπό να ενταχθεί στην μαθησιακή διαδικασία και να μπορέσει να αποτελέσει ένα δημιουργικό ενναλακτικό εργαλείο στην εκμάθηση και απομνημόνευση λέξεων με τον συνδυασμού φωνηέντων «αυ» και «ευ». Σε αυτό το σημείο διερευνήθηκε η ταύτιση των μαθητών με την ηρωίδα της ψηφιακής ιστορίας και κατά πόσο αποτέλεσε κίνητρο μάθησης. Tέλος, στο ερευνητικό μέρος της εργασίας, υπήρξε σύγκριση μεταξύ των επιδόσεων των μαθητριών και μαθητών πριν και μετά την προβολή της ψηφιακής ιστορίας σε φύλλα εργασίας που συμπλήρωσαν πριν και μετά την προβολή της ψηφιακής ιστορίας (pre-test και-post-test).

The present thesis concerns the use of Digital Storytelling in the language-learning teaching of the 2nd grade of the Primary School and most specifically concerning the learning of words written with the combination of the vowels «αυ» (av/af) and «ευ» (ev/ef). In the theoretical part, has been made an approach of the terms narration, digital storytelling and digital story, as well as their relation with education and creativity. Moreover, has been made an attempt to investigate the benefits of inserting digital stories in the teaching procedure, as long as their connection  with teachers’ and students’ creativity.  In the practical part, was made an attempt in order to create a story, at first hand drawn ( watercolor sketches) and subsequently digitally (digital story), in order to include it to the learning procedure and to become an alternative helping tool for learning and remembering words with «af/av» (in greek «αυ») and «ef/ev» (in greek «ευ»). At this point it was investigated students’ identification with the heroine of the digital story and in what level it constituted a motivation for learning. Finally, in the experimental part, has been made a comparison between students proficiency in test (pre-test and post-test) before and after watching the digital story  .