Η προφορική ιστορία, συμβάλλει σε μία προσωποκεντρική ιστορία και δίνει φωνή σε υποκείμενα που τα επίσημα αρχεία έχουν αγνοήσει. Συνακόλουθα η προφορική ιστορία αποτελεί μία ερευνητική διαδικασία η οποία αποκαλύπτει κρυμμένες πτυχές του παρελθόντος και συμβάλλει στη δημιουργία ενός αντι-αρχείου που δύναται να αμφισβητήσει κυρίαρχα αφηγήματα. Ένα αντι-αρχείο συνίσταται από αφηγήσεις που άλλοτε συμπληρώνουν, άλλοτε αμφισβητούν και άλλοτε υπονομεύουν τα ελεγχόμενα από τους φορείς εξουσίας μεγάλα ηγεμονικά αφηγήματα. Στόχος της παρούσας ερευνητικής εργασίας είναι να αναδείξει τις εμπειρίες των τροφίμων που βίωσαν τις συνέπειες του «εκπαιδευτικού πειράματος», όπως ανέφερε ένας από τους πληροφορητές  στην παρούσα έρευνα, το οποίο συντελέστηκε στο Οικοτροφείο Γυμνασιοπαίδων Νεάπολης «Βασιλεύς Παύλος»,  μίας από τις δομές της Βασιλικής Πρόνοιας, η οποία συνέχισε να λειτουργεί κατά την περίοδο της δικτατορίας 1967-1974. Οι αφηγήσεις ζωής των παλιών τροφίμων που απομακρύνθηκαν από το οικογενειακό τους περιβάλλον κατά την εφηβεία τους αντιπαρατίθενται προς τα αρχεία τα οποία το Οικοτροφείο διατηρούσε κατά την περίοδο 1967-1970. Οι προφορικές μαρτυρίες συνιστούν ένας είδος αντι-αρχείου το οποίο αποκαλύπτει κι ασκεί κριτική στις πρακτικές διαπαιδαγώγησης που ακολουθήθηκαν.

Oral history conduces to a people-oriented history and gives voice to subjects that official archives have ignored. Thus, oral history is a research process which reveals hidden aspects of the past and contributes to the creation of a counter-archive, which method can controvert dominant narratives. A counter-archive that consists of narratives that complement, controvert, and undermine the power-controlled grand hegemonic narratives. This research aimed to highlight the stories of informants who experienced the boarders, the consequences of the “educational experiment”that took place at the Boarding School of Neapolis “Vasileus Pavlos”, one of the Royal Providence’s structures that was operating in the dictatorship period 1967-1974. Their narratives are contrasted against the archives that the Boarding School kept at the time being (1967-1970). The counter-archive that was created outlines the historical and political context of its operation, but also of the Royal Providence’s structures in general, while at the same time favoring the reflection on educational practices and boarding school’s life.