Στα τέλη του 2020 και το 2021, τη χρονιά που το ελληνικό κράτος γιόρτασε τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 και εν μέσω της πανδημίας του κορονοϊού, στην πρόσοψη του ελληνικού Κοινοβουλίου προβλήθηκαν με πρωτοβουλία του στρατού, της Επιτροπής «Ελλάδα 2021» και της ίδιας της Βουλής, ψηφιακά ιστορικά αφηγήματα με τη μέθοδο χαρτογραφημένης προβολής (projection mapping). Τι προέκυψε από τη συνάντηση της ψηφιακής τεχνολογίας με το «ζωντάνεμα» της Ιστορίας, στην επιφάνεια του εμβληματικότερου κτιρίου του ελληνικού κράτους; Μελετώντας κάτω από το πρίσμα της ιστορικής κουλτούρας τη μετατροπή της Βουλής σε ψηφιακή οθόνη, διερευνούμε την ιστορικότητα του projection mapping και ανιχνεύουμε τις πολύπλοκες θεσμικές, πολιτικές και χορηγικές διαδρομές που οδήγησαν στην υλοποίηση των προβολών. Αναλύουμε τα αφηγήματα που προβλήθηκαν ως προς την οπτικοποίηση, την ιστοριογραφική τους αντίληψη και το πώς επεξεργάζονται τον ιστορικό χρόνο και επιχειρούμε να ερμηνεύσουμε μία από τις προβολές ως χαρακτηριστικό παράδειγμα ιο-πολιτικής. Οι προβολές αποδεικνύονται μία σημαντική μελέτη περίπτωσης για τους μετασχηματισμούς της σύγχρονης ελληνικής - και όχι μόνο - ιστορικής κουλτούρας και αναδεικνύουν τη ζωντανότητα ως την πιο ξεχωριστή, επιτακτικά διεκδικήσιμη, συνθήκη ιστορικότητας της εποχής μας.

Towards the end of 2020 and during 2021 - the year that the Greek State celebrated 200 years since the 1821 Revolution and with the covid-19 pandemic ongoing - the Greek Αrmy, the “Greece 2021” Committee and the Hellenic Parliament, produced digital historic narratives that were projected on the façade of the Hellenic Parliament with the method of projection mapping. What was the outcome from “History coming alive” digitally on the façade of the most iconic building of the Greek State? This essay studies the conversion of the Parliament Building to a digital screen under the prism of historical culture. I investigate the historicity of projection mapping and I explore the complicated institutional and political aspects involved in digital projections’ implementation. I analyze the projected digital narratives in terms of historiography and visualisation. I endeavour to interpret one of the projections as a typical example of viral politics. The digital projections are proven to be an important case study of the transformations of the contemporary Greek – and not only - historical culture and they point out liveness as the most unique and imperatively claimable aspect of contemporary historicity.