Η παρούσα διπλωματική εργασία επικεντρώνεται στη διερεύνηση και την ανάδειξη των στάσεων που παρουσιάζουν οι κάτοικοι του Νομού Κορινθίας απέναντι στο τοπικό γλωσσικό ιδίωμα των αρβανίτικων, των χρήσεων και των χρηστών του, αλλά και στις μετονομασίες των τοπωνυμίων της περιοχής. Στο θεωρητικό μέρος εξετάζεται το φαινόμενο της γλωσσικής ποικιλότητας, αναλύονται οι όροι της διαλέκτου και του ιδιώματος, γίνεται αναφορά στη διάλεκτο της Πελοποννήσου και στα χαρακτηριστικά της, αποσαφηνίζονται εννοιολογικά οι όροι της γλωσσικής συρρίκνωσης/υποχώρησης και της γλωσσικής διατήρησης και περιγράφεται η περίπτωση της γλωσσικής συρρίκνωσης ή υποχώρησης των τοπωνυμίων. Επιπλέον, δίνονται πληροφορίες για τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των τοπωνυμίων, τις μετονομασίες και τους μηχανισμούς τους. Ακόμη, επιχειρείται μια ιστορική αναδρομή από τον 13^ο αιώνα για την πορεία του αρβανίτικου μεταναστευτικού κινήματος μέχρι τους οικισμούς της Πελοποννήσου και παρατίθεται ένας συγκεντρωτικός πίνακας ταξινόμησης των μετονομασιών των τοπωνυμίων του Νομού Κορινθίας. Μέσα από το ερευνητικό μέρος της εργασίας επιχειρείται η διερεύνηση και η ανάδειξη των στάσεων των κατοίκων του νομού Κορινθίας απέναντι στη χρήση των αρβανίτικων και των παλαιών τοπωνυμίων της περιοχής. Στην έρευνα συμμετείχαν 20 πληροφορητές οι οποίοι μένουν και εργάζονται στις ευρύτερες περιοχές του νομού Κορινθίας. Για τη συλλογή των δεδομένων δημιουργήθηκε ένα ερωτηματολόγιο και τα δεδομένα υποβλήθηκαν σε ποιοτική ανάλυση. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, οι συμμετέχοντες στην πλειοψηφία τους αναπτύσσουν θετικές στάσεις προς τα αρβανίτικα και τις μετονομασίες των τοπωνυμίων του νομού τους, καθώς θεωρούν τα αρβανίτικα το σύμβολο της τοπικής πολιτισμικής τους ταυτότητας και τις μετονομασίες των οικισμών τον συνδετικό κρίκο με τους προγόνους και το παρελθόν τους. Παράλληλα, αναδεικνύονται και αντιφατικές γλωσσικές στάσεις, καθώς διαπιστώνεται ότι οι στάσεις προς τη χρήση των παλαιών τοπωνυμίων έρχονται σε αντίφαση με τις χρήσεις τους Καταλήγοντας, το γενικό συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι τα αρβανίτικα και τα παλαιά τοπωνύμια παραμένουν ζωντανά από τους διαλεκτόφωνους ομιλητές των χωριών του Νομού Κορινθίας, καθώς εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται από τους περισσότερους κατοίκους στα ανεπίσημα περιβάλλοντα επικοινωνίας με πρόσωπα του οικογενειακού, συγγενικού και φιλικού τους περιβάλλοντος.

The present thesis focuses on investigating and highlighting the attitudes held by the residents of the Prefecture of Corinthia towards the local Arvanitic language idiom, its uses and users, as well as the renaming of the region’s toponyms. Throughout the theoretical section, the phenomenon of linguistic diversity is examined, the terms of dialect and idiom are analyzed, reference is made to the Peloponnesian dialect and its characteristics, the terms of linguistic shrinkage/recession and linguistic preservation are conceptually clarified and the case of linguistic shrinkage or toponym retreat is described. In addition, information is provided in regards to the characteristic features of toponyms, their renaming and mechanisms. Furthermore, a historical review of the 13th century is attempted, following the path of the Albanian migration movement to the settlements of the Peloponnese, while a consolidated classification table of the renaming of the toponyms of the Prefecture of Corinthia is listed. Throughout the research section of the thesis, an investigation and highlighting of the attitudes of the inhabitants of the prefecture of Corinthia towards the use of Arvanitic and old toponyms of the region is attempted. 20 participants who live and work in the wider areas of the prefecture of Corinthia contributed to the research. A questionnaire was developed to collect the data, which was subjected to qualitative analysis. According to the results of the research, the majority of the participants develop positive attitudes towards Arvanitic and the renaming of the toponyms of their prefecture, as they consider Arvanitic to be a symbol of their local cultural identity, and the renaming of the rural areas to be a link with their ancestors and past. At the same time, contradictory linguistic attitudes are also highlighted, as it is found that the attitudes towards use of old toponyms contradict their actual uses. In conclusion, the general remark that emerges is that Arvanitic and old toponyms remain alive by dialect speakers of the villages of the Prefecture of Corinthia, as they are still used by most of the inhabitants in informal communication environments with family members, relatives and friends.