Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι, γνωρίζοντας το κατά πόσο ο κινηματογράφος μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό μέσο στα πλαίσια της διατήρησης της συλλογικής μνήμης, ή ακολουθώντας διαφορετικές τακτικές να οδηγήσει στη συλλογική λήθη, να γίνει μια προσπάθεια ανάδειξης του έντονου πολιτικού και ιδεολογικού πλαισίου, κάτω από το οποίο γυρίστηκαν αρκετές από τις ταινίες κατά την περίοδο 1967-1974 και οι οποίες δεν θα μπορούσαν παρά να αποτυπώνουν, με περισσότερο ή λιγότερο άμεσο τρόπο, τη διαμάχη που εξακολουθούσε ακόμα και τότε να υπάρχει ανάμεσα στις δύο κυρίαρχες πολιτικά ιδεολογίες: τη "Δεξιά" και την "Αριστερά" Είναι σαφές πως κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου, κατεβλήθη μία συστηματική προσπάθεια προκειμένου η πλειοψηφία των ταινιών που γυρίστηκαν να παρουσιάσουν με την ιδεολογική χροιά των δεξιών μεταπολεμικών κυβερνήσεων, και αργότερα της Χούντας, τόσο τα γεγονότα τα οποία συντελέστηκαν κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου όσο και τα γεγονότα που προηγήθηκαν κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής, επιχειρώντας να αποσιωπήσουν ή τουλάχιστον να περιθωριοποιήσουν το σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε η αριστερά στην Αντίσταση. Οι περισσότερες από τις ταινίες της συγκεκριμένης περιόδου, οι οποίες έχουν ένα καθαρά ιστορικό - πολεμικό περιεχόμενο, επιχειρούν με κάθε τρόπο να παρουσιάσουν μία εντελώς αλλότρια εικόνα σε σχέση με την αριστερή ιδεολογία, εξυπηρετώντας την προσπάθεια νομιμοποίησης του δικτατορικού καθεστώτος μέσα από την καλλιέργεια της λήθης, την παραποίηση της αλήθειας, τη διαρκή κινδυνολογία, την προσπάθεια εξωραϊσμού των γεγονότων.
Όλα αυτά τα παραπάνω στοιχεία τα οποία αναφέρθηκαν επιχειρείται να αναδειχθούν μέσα από τη μελέτη πέντε περιπτώσεων ταινιών, οι οποίες γυρίστηκαν κατά τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο και σημείωσαν σημαντική εμπορική επιτυχία. .
4
Λέξεις - Κλειδιά: "κατοχή", "δικτατορία", "αριστερή ιδεολογία", "συλλογική μνήμη", "κινηματογράφος", "εθνικά ιδεώδη"
The purpose of this paper is, knowing to what extent cinema can be an important means in the context of preserving collective memory, or following different tactics lead to collective forgetting, to make an effort to highlight the intense political and ideological context, under which several of the films were shot during the 1967-1974 period and which could only reflect the conflict that still existed even then between the two dominant political ideologies: the "Right" and the "Left" with a more or less direct way.
It is clear that during this period a systematic effort was made in order for most of the films that were made to present the ideological tone of the right-wing post-war governments, and later of the Junta, both the events that took place during the period of the civil war and the events that preceded it during the German Occupation, attempting to silence or at least marginalize the important role played by the left in the Resistance. Most of the films of this period, which have a purely historical-war content, attempt in every way to present a completely alien image in relation to the left wing ideology, serving the attempt to legitimize the dictatorial regime through the cultivation of oblivion, falsification of the truth, the constant threat of danger and the attempt to embellish the facts.
All these above elements that were mentioned are attempted to be highlighted through the study of five cases of films, which were shot during this specific period of time and achieved significant commercial success.
Key words: "occupation", "dictatorship", "left ideology", "collective memory", "cinema", "national ideals"
5
