Η παρούσα διπλωματική εργασία αποσκοπεί να αναδείξει τον τρόπο με τον οποίο αποτυπώνεται μέσω της τηλεόρασης και του κινηματογράφου η Μικρασιατική καταστροφή αλλά και το πώς αυτά τα μέσα συμβάλλουν στη διαμόρφωση της μνήμης γύρω από το ιστορικό γεγονός στις δύο πλευρές του Αιγαίου. Τόσο ο κινηματογράφος όσο και η τηλεόραση αποτελούν φορείς της Δημόσιας Ιστορίας κι επομένως επηρεάζουν τη διαμόρφωση της ιστορικής συνείδησης. Καθώς μάλιστα αποτελούν μέσα ευρείας αποδοχής, συμβάλλουν καθοριστικά στην πρόσληψη της Ιστορίας από την κοινωνία και ταυτόχρονα αποτυπώνουν τις τάσεις που επικρατούν στην εκάστοτε κοινωνία στην οποία απευθύνονται. Για αυτό το λόγο κρίθηκε σκόπιμο η έρευνα να μην επικεντρωθεί μόνο στις ελληνικές παραγωγές αλλά και στις αντίστοιχες τουρκικές. Σκοπός αυτής της παράλληλης παρακολούθησης της παραγωγής οπτικοακουστικού υλικού στις δύο χώρες είναι να αναδειχθεί ο διαφορετικός τρόπος πρόσληψης του ίδιου γεγονότος από τις δύο «αντιμαχόμενες» πλευρές αλλά και η πιθανότητα εργαλειοποίησης του παρελθόντος με τρόπο ώστε να εξυπηρετείται το εκάστοτε αφήγημα που προωθείται προς το κοινωνικό σύνολο. Η εργασία επιχειρεί μια ταυτόχρονη παρουσίαση των ταινιών και των τηλεοπτικών σειρών που προβλήθηκαν σε Ελλάδα και Τουρκία σε συνδυασμό με τις εκάστοτε εσωτερικές συνθήκες που επικρατούσαν σε κάθε χώρα αλλά και τις μεταξύ τους σχέσεις. Έτσι, γίνεται μία αναδρομή στις παραγωγές του 20ού αιώνα, ωστόσο η έμφαση δίνεται σε αυτές του 21ου αιώνα, φτάνοντας μέχρι τις μέρες μας, όπου οι ελληνοτουρκικές σχέσεις  εξακολουθούν να μην έχουν σταθεροποιηθεί, ενώ η επέτειος για τα εκατό χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή για τους Έλληνες και από τη νίκη (zafer) για τους Τούρκους αποτέλεσε την αφορμή για να ανασυρθούν μνήμες, οι οποίες- στην ελληνική τουλάχιστον περίπτωση- είναι βαθιά ριζωμένες σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού.

This thesis aims to highlight the way that the disaster in Asia Minor has been shown through television and cinema and how these means contribute to the formation of the memory of the historical facts at both sides of the Aegean. Both cinema and television are means of Public History and therefore affect the formation of historical consciousness. Since they are means of wide acceptance, they contribute decisively to society's perception of History and at the same time they depict the current trends that characterize each society. This is the reason why the study isn't focusing just on greek productions but on turkish as well. The purpose of this parallel observation of the audio-visual productions from both countries is to bring out the different way of the perception of the same facts by the two "rivals" and to show whether the past may be used as a tool in such way as to serve the respective narrative that is promoted to each society. This thesis attempts a simultaneous presentation of the movies and television series that were shown in Greece and Turkey in combination with the inner circumstances of each country and the between them relationship. So, a short flash-back of the productions of the 20th century is being attempted, even though the focus is placed on these of the 21st century up to today when the greek-turkish relationship hasn't been stabilized yet, while the anniversary  for the hundred years since the disaster of Asia Minor for the Greeks and the victory for the Turks gave the reason for memories to be recalled. Memories which-at least for the Greeks- have deep roots for quite a big part of the population.