Σκοπός αυτής της εργασίας είναι να μελετήσει τη διαδικασία της κινηματογραφικής προσαρμογής λογοτεχνικών έργων, δηλαδή τη διαδικασία μετατροπής τους σε σενάρια. Πρώτον, εντοπίζουμε τη σχέση μεταξύ λογοτεχνίας και κινηματογράφου, λαμβάνοντας υπόψιν ότι και οι δύο είναι αφηγηματικές μορφές. Υπάρχουν τόσο ομοιότητες όσο και διαφορές, κυρίως στη χρήση των μέσων αλλά και στον τρόπο έκφρασης, αφού η λογοτεχνία αφηγείται μέσα από τις λέξεις και ο κινηματογράφος ουσιαστικά μέσα από την εικόνα. Δεύτερον, η μελέτη της διασκευής των λογοτεχνικών έργων στον κινηματογράφο βασίζεται εδώ σε μια μελέτη περίπτωσης: τη σύγκριση της νουβέλας του Thomas Mann «Θάνατος στη Βενετία» και της κινηματογραφικής μεταφοράς της από τον Luchino Visconti. Με την κινηματογραφική μεταφορά της νουβέλας του Τόμας Μαν «Θάνατος στη Βενετία», ο Λουκίνο Βισκόντι δεν επέλεξε ένα έργο που ήταν εύκολο, όσον αφορά την κινηματογραφική υλοποίησή του. Βασίζεται κυρίως σε μια σύντομη πλοκή και σε σκέψεις και προβληματισμούς του πρωταγωνιστή Γκούσταβ φον Άσενμπαχ. Επομένως τίθεται το ερώτημα αν ο «Θάνατος στη Βενετία» του Βισκόντι είναι μια επιτυχημένη κινηματογραφική μεταφορά. Από τη μια πλευρά, ο σκηνοθέτης υιοθέτησε πιστά το λογοτεχνικό πρωτότυπο, από την άλλη, γίνονται θεμελιώδεις αλλαγές προκειμένου να χρησιμοποιηθούν οι συγκεκριμένες κινηματογραφικές δυνατότητες αναπαράστασης. Ο Βισκόντι προσθέτει μια σειρά από νέα μοτίβα και σύμβολα στην κινηματογραφική του προσαρμογή, τα οποία χρησιμεύουν στο να εισάγει σκέψεις και νοήματα του λογοτεχνικού κειμένου στην ταινία, προσθέτοντας έτσι μια νέα διάσταση, ώστε να καθιστά την πλοκή διαχειρίσιμη. Το αποτέλεσμα είναι ταυτόχρονα μια επαρκής κινηματογραφική μεταφορά του λογοτεχνικού πρωτοτύπου και ένα ανεξάρτητο κινηματογραφικό έργο τέχνης.

Abstract The purpose of this thesis is to study the process of film adaptation of literary works, that is, the process of turning them into screenplays. First, we trace the relationship between literature and film, considering that both are narrative forms. There are both similarities and differences, mainly in the use of means and the mode of expression since literature is told through words and cinema essentially through picture. In this essay we examine the adaptation of literary works in cinema through a case study: the comparison of Thomas Mann's novel "Death in Venice" and its film adaptation by Luchino Visconti. With the film adaptation of Thomas Mann's novel "Death in Venice", Luchino Visconti did not choose a project that was easy, in terms of its cinematic implementation. It is mainly based on a short plot and thoughts and reflections of the protagonist Gustav von Aschenbach. The question therefore arises as to whether Visconti's "Death in Venice" is a successful film adaptation. On the one hand, the director faithfully adopted the literary original, on the other, fundamental changes are being made to use the specific cinematic possibilities of representation. Visconti adds several new motifs and symbols to his film adaptation, which serve to introduce thoughts and meanings of the literary text into the film, thus adding a new dimension to make the plot manageable. The result is at the same time an adequate cinematic adaptation of the literary original and an independent cinematic work of art.