Η παρούσα εργασία διερευνά τον τρόπο με τον οποίο οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, ως θεσμικοί φορείς εκπροσώπησης των εργαζομένων κατανοούν, συγγράφουν και παρουσιάζουν οι ίδιες την ιστορία τους και εν τέλει πως  την αποδίδουν στη δημόσια σφαίρα, ως δημόσια ιστορία που απευθύνεται σε ένα ευρύτερο κοινό. 

Με δεδομένο ότι, το συνδικαλιστικό κίνημα, ιστορικά διαδραμάτισε και συνεχίζει να διαδραματίζει, έναν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην εκπροσώπηση των συμφερόντων της μισθωτής εργασίας, η εργασία μελετά το ιστορικό υλικό (ιστορικά λευκώματα, βιβλία ιστορίας), που έχει παραγάγει το ίδιο το κίνημα και αφορά την αφήγηση της ιστορικής του πορείας και διαδρομής, των αγώνων και της δράσης του από τη συγκρότησή του μέχρι και σήμερα.

Πέραν του αυτονόητου, ότι δηλαδή το συνδικαλιστικό κίνημα θέλει να αναδείξει στο πεδίο της δημόσιας ιστορίας τους διαχρονικούς αγώνες και την προσφορά του στην υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης αλλά και την εν γένει προσφορά του στην κοινωνία, η εργασία επιχειρεί επιπρόσθετα να διερευνήσει μια βασική υπόθεση εργασίας. Πως μέσα από τη διαδικασία αυτή, το συνδικαλιστικό κίνημα προσπαθεί να διατυπώσει, να καταγράψει και να κατοχυρώσει τη δική του ιδιαίτερη συλλογική συνείδηση και ταυτότητα, να επινοήσει και να διαμορφώσει στο παρόν και στο μέλλον τη δική του ιδιαίτερη παράδοση και να διαπραγματευτεί με όρους δημόσιας  ιστορίας τις βιωματικές  και συχνά τραυματικές εμπειρίες του, όπως είναι οι σχέσεις του με το κράτος αλλά και η διαρκής εσωτερική πολιτική και ιδεολογική διαπάλη που χαρακτηρίζει την εσωτερική του λειτουργία.     

The present paper explores the way in which the trade unions, as institutional organisations representing workers, understand write and present their own history and ultimately the way in which they attribute it into the public sphere, as a public history addressed to a wider audience.

Given that, historically, the trade union movement has played, and continues to play, a particularly important role in representing the interests of working classes, the paper studies the history material (historical albums and history books) that the movement has produced on its own, and how attempts to form a narration of its historical course and route, its struggles and actions from its formation until today. Through this material, the trade union movement attempts to highlight in the field of public history its timeless struggles and contribution to the defense of the interests of the working class, as well as its contribution to society in general.

At the same time, through this process, the trade union movement tries to detect, articulate, record and secure its own particular collective consciousness and identity, to “invent” and shape in the present and in the future its own particular tradition and to negotiate in terms of public history his experiential and often traumatic experiences, such as its relations with the state but also the constant political and ideological struggle that characterizes its internal functions and politics