H παρούσα διπλωματική εργασία στοχεύει στον εντοπισμό και στην παρουσίαση των αφηγηματικών χαρακτηριστικών του ελληνικού φιλμ νουάρ κατά την περίοδο του Πα­λιού Ελληνικού Κινηματογράφου (ΠΕΚ). Μέσα από την προηγούμενη παράθεση των κλασικών συστατικών της νουάρ αφήγησης, η εξέταση συγκεκριμένων ταινιών του ΠΕΚ οδηγεί αναπόφευκτα στη σύγκριση· κατά την καταγραφή και ανάδειξη των απο­κλίσεων, των συγκλίσεων, των απορρίψεων και των καινοτομιών, θα επιχειρηθεί η α­νάδειξη τόσο των πλέον συνηθισμένων είτε σταθερών όσο και των ιδιαίτερων αφηγη­ματικών χαρακτηριστικών του ελληνικού νουάρ. Απώτερος σκοπός της εργασίας είναι η ενίσχυση της άποψης πως υπήρξε πράγματι ελληνικό νουάρ την περίοδο του ΠΕΚ, πως ένα σύνολο έργων του ΠΕΚ νομιμοποιείται να εγγράφεται και να συγκροτεί τον κανόνα του ελληνικού νουάρ, ειδικότερα με όρους αφήγησης.

The current essay aims to detect and feature the narrative traits of greek film noir in the era of the Old Greek Cinema (PEK). Having noted the classic components of noir nar­rative, the examination of certain case studies from the PEK period will inevitably lead to comparison; the deviations, the convergences, the rejections, and the innovations will be written down, while an attempt to highlight the usually consistent and occasionally distinct narrative features of greek noir will be made. The ultimate goal of the disserta­tion is to reinforce the view that there was actually greek noir during the PEK period, that a set of PEK movies is legitimized to be registered with and constitute the greek noir canon, especially in terms of narration.