Οι εκπαιδευτικοί που υπηρετούν στα διαπολιτισμικά σχολεία έχουν αυξημένες επιμορφωτικές ανάγκες καθώς καλούνται να διαχειριστούν μια πλουραλιστική τάξη τόσο πολιτισμικά όσο και γλωσσικά. Στην προσπάθεια διδασκαλίας των αλλοδαπών μαθητών συναντούν μια σειρά εμποδίων, για την υπερπήδηση των οποίων χρειάζονται υποστήριξη και εκπαίδευση η οποία μπορεί να προσφερθεί μέσω των επιμορφωτικών προγραμμάτων. Στην παρούσα εργασία διερευνάται η εμπειρία των εκπαιδευτικών που υπηρετούν στην πρωτοβάθμια διαπολιτισμική εκπαίδευση ως προς τα εμπόδια και τις προκλήσεις που συναντούν αλλά και τα οφέλη που αποκομίζουν. Επιπλέον διερευνώνται οι επιμορφωτικές τους ανάγκες, τα δυνητικά οφέλη της επιμόρφωσης και οι προτάσεις τους σχετικά με τα χαρακτηριστικά του κατάλληλου επιμορφωτικού προγράμματος. Η έρευνα είναι ποιοτική και πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 10 εκπαιδευτικών που υπηρετούν στην πρωτοβάθμια διαπολιτισμική εκπαίδευση του Νομού Αττικής με την μέθοδο των ημιδομημένων συνεντεύξεων. Η ανάλυση των δεδομένων έγινε με την μέθοδο της θεματικής ανάλυσης ανά άξονα ενδιαφέροντος. Από την έρευνα προέκυψε σημαντικός αριθμός εμποδίων και προκλήσεων που σχετίζονται τόσο με την γλώσσα των αλλοδαπών μαθητών, με την ελλιπή κρατική υποστήριξη σε θέματα υποδομών, εκπαιδευτικού, υλικού και αναλυτικών προγραμμάτων όσο και με τις συνθήκες διαβίωσης των μαθητών αλλά και με τον περιορισμένο βαθμό διαπολιτισμικής ετοιμότητας των ίδιων. Όσον αφορά τις ανάγκες προέκυψαν σημαντικές επιμορφωτικές ανάγκες σε θέματα εφαρμογής καινοτόμων διδακτικών πρακτικών και αξιοποίησης των ΤΠΕ στην πράξη, της διδασκαλίας σε δίγλωσσους μαθητές, της διαχείρισης της ετερότητας και της αναγνώρισης των μαθησιακών δυσκολιών σε αλλοδαπούς μαθητές. Από την έρευνα αναδείχθηκαν σημαντικά οφέλη των εκπαιδευτικών από την συμμετοχή σε επιμορφώσεις τα οποία σχετίζονται με την επαγγελματική και προσωπική εξέλιξη και την επάρκεια γνώσεων. Τέλος όσον αφορά στα χαρακτηριστικά των επιμορφωτικών προγραμμάτων προέκυψε ότι υπάρχει ανάγκη για στοχευμένες επιμορφώσεις που να εστιάζουν στην πρακτική εφαρμογή και να ανταποκρίνονται στο σύγχρονο σχολικό συγκείμενο.
Teachers serving in intercultural schools have increased training needs as they are called upon to manage a pluralistic classroom both culturally and linguistically. In the effort of teaching foreign students they encounter a series of obstacles, for the overcoming of which they need support and education which can be offered through the training programs. This paper explores the experience of teachers serving in primary intercultural education in terms of the obstacles and challenges they encounter and the benefits they reap. In addition, their training needs, the potential benefits of the training and their suggestions regarding the characteristics of the appropriate training program are explored. The research is qualitative and was carried out on a sample of 10 teachers who serve in the primary intercultural education of the Prefecture of Attica with the method of semi-structured interviews. The data analysis was performed by the method of thematic analysis by axis of interest. The research revealed a significant number of obstacles and challenges related to the language of foreign students, the state inadequacy in terms of infrastructure, education, materials and curricula as well as the living conditions of students and the low level of intercultural readiness of same. In terms of needs, there were significant training needs in the implementation of innovative teaching practices and the use of ICT in practice, teaching bilingual students, managing diversity and recognizing learning difficulties in foreign students. The research highlighted significant benefits of teachers from participating in trainings related to professional and personal development and adequacy of knowledge. Finally, regarding the characteristics of the training programs, it emerged that there is a need for targeted trainings that focus on the practical application and correspond to the modern school context.