''Γλωσσική Ανάπτυξη / Ανδρουλάκης, Γ. & Ξυδόπουλος, Γ. ''
Οι γλωσσικές γεωγραφικές ποικιλίες είναι κομμάτι των γλωσσών που παρ’ όλη τη σταδιακή υποχώρησή τους υφίστανται στον ελλαδικό χώρο και αποτελούν για πολλούς ένα στοιχείο της γλωσσικής τους ταυτότητας. Από την άλλη όμως παρατηρείται ότι οι γεωγραφικές ποικιλίες συχνά στιγματίζονται και περιθωριοποιούνται με το πρόσχημα ότι είναι κατώτερες ποικιλίες και μη ολοκληρωμένα γλωσσικά συστήματα. Αυτό συμβαίνει επειδή αυτές συγκρίνονται αξιακά με την επίσημη γλώσσα του κράτους, δηλαδή την Κοινή Νεοελληνική. Η Κοινή Νεοελληνική θεωρείται ως η πλέον αποδεκτή ποικιλία της ελληνικής γλώσσας, η γλώσσα πρότυπο. Το γεγονός αυτό δημιουργεί γλωσσικά στερεότυπα και προκαταλήψεις απέναντι στο διαφορετικό και εν προκειμένω απέναντι στις γεωγραφικές ποικιλίες και στους ομιλητές τους.
Βασικός παράγοντας στη διαμόρφωση τέτοιων ιδεολογιών είναι τα Κείμενα Μαζικής Κουλτούρας. Τα μέσα γενικότερα έχουν τη δύναμη να κατευθύνουν και να επηρεάζουν το κοινό με αποτέλεσμα να διαιωνίζονται τέτοιου είδους ιδεολογίες. Στα Κείμενα Μαζικής Κουλτούρας οι διαλεκτικές ποικιλίες βρίσκονται στο προσκήνιο εδώ και πολλές δεκαετίες. Ιδιαίτερα στον ελληνικό κινηματογράφο ο τρόπος αναπαράστασης των διαλεκτόφωνων χαρακτήρων είναι τέτοιος που προωθεί τον χιουμοριστικό στιγματισμό τους. Οι διαλεκτόφωνοι παρουσιάζονται κυρίως ως άτομα της επαρχίας, προερχόμενα από την κατώτερη κοινωνική τάξη και είναι χαμηλού μορφωτικού επιπέδου.
Λαμβάνοντας αυτά υπόψη σε αυτή την εργασία διερευνάται ο τρόπος αναπαράστασης των διαλεκτόφωνων χαρακτήρων μέσα από ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Στη συνέχεια προτείνεται η παιδαγωγική αξιοποίηση των κινηματογραφικών αυτών κειμένων, με απώτερο σκοπό να διερευνηθούν και να καμφθούν τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις που προβάλλονται από τα Κείμενα Μαζικής Κουλτούρας.
Linguistic geographical varieties are parts of the languages that, despite their gradual decline, exist in Greece and are considered by many people to be an element of their linguistic identity. On the other hand, it is observed that geographical varieties are often stigmatized and marginalized under the guise of inferior varieties and incomplete linguistic systems. This happens because they are valued in comparison with the official language of the state, the Standard Modern Greek. The Standard Modern Greek is considered to be the most accepted variety of the Greek language. This fact creates linguistic stereotypes and prejudices against the different and in this case against the geographical varieties and their speakers.
Τhe key factor in shaping such ideologies are the Mass Culture Texts. Media in general have the power to direct and influence the public and this results in the perpetuation of such ideologies. In Mass Culture Texts, dialectical varieties have been at the forefront for many decades. Especially in Greek cinemography, the way of representing the dialect-speaking characters is such that it promotes their humorous stigmatization.
The dialect-speaking characters are presented mainly as people of the province, coming from the lower social class and they are of the low educational level.
Taking all into consideration, this paper tries to investigate the way in which dialectal characters are represented through films of the old Greek cinema. Then, it is proposed the educational use of these cinematic texts, with the ultimate goal of investigating and curbing the stereotypes and the prejudices which are projected by the Mass Culture Texts.
ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ. ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ