Από το 2015 εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες πραγματοποίησαν ένα επικίνδυνο ταξίδι προκειμένου να φτάσουν στα κράτη της ΕΕ και να ζητήσουν άσυλο. Σύμφωνα με τη Σύμβαση του 1951 το άσυλο είναι θεμελιώδες δικαίωμα που πρέπει να προστατεύεται από τα κράτη. Τα κράτη μέλη της ΕΕ εργάζονται από το 1999 για να δημιουργήσουν ένα Κοινό Ευρωπαϊκό Σύστημα Ασύλου (ΚΕΣΑ) και να παρέχουν προστασία σε αυτούς τους ευάλωτους πληθυσμούς. Μέρος του ΚΕΣΑ είναι ο κανονισμός Δουβλίνο ΙΙΙ που στοχεύει στον καθορισμό ιεραρχικών κριτηρίων προκειμένου να καθοριστεί ποιο κράτος της ΕΕ είναι υπεύθυνο για την εξέταση μιας αίτησης ασύλου.
Ωστόσο, το κοινό σύστημα ασύλου σχετικά με την οικογενειακή επανένωση αποτυγχάνει στον σκοπό του, καθώς υπάρχει ένας πολύ στενός ορισμός της οικογένειας που οδηγεί στη διάρρηξη των οικογενειακών δεσμών αυτών των πληθυσμών. Επιπλέον, οι αιτούντες άσυλο δεν ενημερώνονται σωστά από τα κράτη σχετικά με το δικαίωμά τους στην οικογενειακή επανένωση ενώ υπάρχει έλλειψη κατάλληλης εκπροσώπησης στις Υπηρεσίες Ασύλου κάθε κράτους. Επιπλέον, δεν υπάρχει κοινός ορισμός για το Καλύτερο Συμφέρον του παιδιού και οι ασυνόδευτοι ανήλικοι δεν μπορούν να συνδεθούν με τα μέλη της οικογένειάς τους. Ένα άλλο μειονέκτημα είναι η καθυστέρηση των κρατών στις διαδικασίες του Δουβλίνου, ειδικά εκείνων που δέχονται μαζικές αφίξεις όπως η Ελλάδα. Όλα τα παραπάνω οδηγούν τους αιτούντες άσυλο σε αδιέξοδο και καθυστερούν την ένταξή τους σε οποιαδήποτε χώρα υποδοχής.
Στόχος της παρούσας μελέτης είναι να αναδείξει τις ελλείψεις του Κανονισμού Δουβλίνο ΙΙΙ στην εφαρμογή του από τα κράτη και ιδιαίτερα την Ελλάδα ώστε να επισημανθεί η σημασία και η αναγκαιότητα βελτιώσεων. Πιο συγκεκριμένα, το παρόν έγγραφο θα διερευνήσει την εξέλιξη του Κοινού Ευρωπαϊκού Συστήματος Ασύλου και την ιστορία του Κανονισμού του Δουβλίνου ξεκινώντας από τη Σύμβαση του Δουβλίνου που οδηγεί στον Κανονισμό Δουβλίνο II και III. Γίνεται ειδική μνεία στο δικαίωμα στην οικογένεια του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ και στο πώς αυτό δεν προστατεύεται στο βαθμό που θα έπρεπε από τον κανονισμό Δουβλίνο III. Εξετάζεται επίσης εάν ο κανονισμός Δουβλίνο ΙΙΙ είναι σύμφωνος με τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Επιπλέον, πρόκειται να εξεταστούν οι διατάξεις του κανονισμού του Δουβλίνου σχετικά με τη μεταφορά ενηλίκων αιτούντων άσυλο για ανθρωπιστικούς λόγους. Συγκεκριμένα, θα εξεταστεί εάν τα εξαρτώμενα άτομα μπορούν να επανενωθούν με άλλα μέλη της οικογένειας ή εάν αυτή η δυνατότητα δεν εφαρμόζεται συχνά από τα κράτη μέλη. Σε αυτό το πλαίσιο πραγματοποιήθηκαν τέσσερις συνεντεύξεις με επαγγελματίες που εργάζονται στον τομέα του ασύλου στην Ελλάδα.
Since 2015 millions of refugees and migrants undertook a dangerous journey in order to arrive to EU States and request for an asylum. According to the 1951 Convention asylum is a fundamental right that should be protected by the States. The EU member States have been working since 1999 in order to create a Common European Asylum System (CEAS) and provide protection to these vulnerable populations. Part of CEAS is the Dublin III Regulation that aims to set hierarchical criteria in order to be determined which EU State is responsible for the examination of an asylum application.
However the common asylum system regarding family reunification is failing it’s purpose as there is a very narrow definition of family with that leading to breaking family ties of these populations. Additionally asylum applicants do not get properly informed by the states about their right to family reunification and lack of proper representation towards the Asylum Services of each State. Furthermore there is not a common definition about the Best Interest of the child and unaccompanied minors may never connect with their family members. Another deficiency is the delay of the States to proceed with Dublin procedures especially those that are dealing with mass arrivals such as Greece. All the above lead asylum seekers to a limbo and delay their integration to any host country.
The aim of this study is to highlight the deficiencies of the Dublin III Regulation in its implementation by the states and especially Greece in order to point out the importance and necessity of improvements. More specifically, this paper will explore the evolution of Common European Asylum System and the history of the Dublin Regulation starting from the Dublin Convention leading to the Dublin II and III Regulation. Special mention is given on the right to family of Article 8 ECHR and how this is not protected to the extend it should by the Dublin III Regulation. It is also being examined if the Dublin III Regulation is in accordance with the Convention of the Rights of the Child. In addition the provisions of the Dublin Regulation on the transfer of adult asylum applicants on humanitarian grounds is going to be examined. Specifically it is going to be examined whether dependant persons can reunite with other family members or if this possibility is not frequently applied by the Member States. In that context were conducted four interviews with practitioners working in the asylum sector in Greece.
Ο κανονισμός του Δουβλίνου III ως μέρος του ΚΕΣΑ: Προκλήσεις, ελλείψεις και συστάσεις Περιγραφή: 505438_Micha_Theodora.pdf (pdf)
Book Reader Άδεια: Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 4.0 Διεθνές Πληροφορίες: Διπλωματική Εργασία Μέγεθος: 1.5 MB
Ο κανονισμός του Δουβλίνου III ως μέρος του ΚΕΣΑ: Προκλήσεις, ελλείψεις και συστάσεις - Identifier: 169269
Internal display of the 169269 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)
Ο κανονισμός του Δουβλίνου III ως μέρος του ΚΕΣΑ: Προκλήσεις, ελλείψεις και συστάσεις