Αντικείμενο της παρούσας εργασίας αποτελεί η διερεύνηση των επιμορφωτικών αναγκών των εκπαιδευτικών θεατρικής αγωγής οι οποίοι εργάζονται στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Το γεγονός το οποίο αποτέλεσε το έναυσμα της παρούσας ερευνητικής προσπάθειας είναι ότι η επιμόρφωση των θεατρολόγων είναι μηδαμινή τα τελευταία χρόνια. Οι μελέτες στην Ελλάδα γύρω από το μάθημα της αισθητικής αγωγής αφορούν το σύνολο των ειδικοτήτων (μουσικών, εικαστικών, θεατρολόγων). Από αυτές προκύπτει ότι οι εκπαιδευτικές ανάγκες των παραπάνω ειδικοτήτων μπορεί να συγκλίνουν σε ορισμένους τομείς, αλλά, ανάλογα με την ειδικότητα, διαφοροποιούνται σε άλλους. Για τον λόγο αυτό θεωρήθηκε σκόπιμο να μελετηθεί πιο συγκεκριμένα η ειδικότητα των θεατρολόγων. Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, σχεδιάστηκε και εκπονήθηκε ποιοτική έρευνα σε δείγμα δεκατριών εκπαιδευτικών θεατρικής αγωγής, οι οποίοι εργάζονται σε δημοτικά σχολεία του νομού Ηρακλείου Κρήτης. Για την συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκαν ημιδομημένες συνεντεύξεις και τα αποτελέσματα αναλύθηκαν ανά θέμα. Η θεματική ανάλυση έδειξε ότι υπάρχει επιτακτική ανάγκη για επιμορφωτικά προγράμματα σε τομείς όπως η ειδική αγωγή και η διαχείριση τάξης. Οι συμμετέχοντες τόνισαν πως ο χαρακτήρας των προγραμμάτων στα οποία θα ήθελαν να συμμετάσχουν θα πρέπει να είναι κατ’ εξοχήν βιωματικός, χωρίς όμως να αποκλείεται και η χρήση των εξ’ αποστάσεως σεμιναρίων, στις περιπτώσεις που βρίσκονται μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Σε γενικές γραμμές, τα ερευνητικά αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας θα μπορούσαν να αποτελέσουν χρήσιμες πληροφορίες για τους σχεδιαστές επιμορφωτικών προγραμμάτων. Τέλος, προτείνονται ενδιαφέροντα πεδία για μελλοντικές σχετικές έρευνες.
The aim of this paper is to investigate the training needs of theater educators who work in primary education. The fact that was the trigger for this research effort is that the training of theatrologists has been negligible in recent years. The studies in Greece around the course of aesthetic education concern all the specialties (musicians, visual artists, theatrologists). It follows that the educational needs of the above specialties may converge in some areas, but, depending on the specialty, they differ in others. For this reason, it was considered appropriate to study more specifically the specialty of theatrologists. In this context, therefore, a qualitative research was designed and prepared in a sample of thirteen theatrical education teachers, who work in primary schools in the prefecture of Heraklion, Crete. Semi-structured interviews were used to collect the data and the results were analyzed by topic. The thematic analysis showed that there is an urgent need for training programs in areas such as special education and classroom management. Participants stressed that the nature of the programs in which they would like to participate should be predominantly experiential, but the use of distant seminars should not be ruled out, in cases where they are far from large urban centers. In general, the results of this research could be useful information for training program designers. Finally, interesting areas for future research are suggested.