Κοινωνία ζώντων και τεθνεώτων. Η οντολογική κοινωνία ζωντανών και κεκοιμημένων στην εκκλησιαστική λειτουργική παράδοση - στα κείμενα και την τέχνη - της Πρωτοβυζαντινής και της Μεσοβυζαντινής περιόδου

  1. MSc thesis
  2. Τζουάνος, Τηλέμαχος
  3. Σπουδές στην Ορθόδοξη Θεολογία (ΟΡΘ)
  4. 30 Σεπτεμβρίου 2017 [2017-09-30]
  5. Ελληνικά
  6. 273
  7. Φίλιας, Γεώργιος
  8. Φίλιας, Γεώργιος | Μαράς, Αναστάσιος
  9. οντολογική κοινωνία | λειτουργική παράδοση | Ορθόδοξη Εκκλησία | τεθνεώτες | κεκοιμημένοι | προσευχή | Ακολουθία | θεία Ευχαριστία | Μνημόσυνο | αιώνια μνήμη
  10. 1147
  11. 0
  12. Εικόνες, φωτογραφίες.
    • Η κοινωνία των ζωντανών και των τεθνεώτων ανθρώπων είναι για την Ορθόδοξη χριστιανική Εκκλησία και τη θεολογία της μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα, την οποία συναντά κάποιος καθημερινά στη λειτουργική ζωή και πράξη των πιστών μελών της. Στη βυζαντινή εκκλησιαστική υμνογραφία και ευχολογία οι τεθνεώτες δε θεωρούνται νεκροί, αλλά κεκοιμημένοι, αφού οι απελθόντες από την παρούσα ζωή πιστοί συνυπάρχουν με τους ζώντες οντολογικά, ρεαλιστικά, στο εσχατολογικό αγιοπνευματικό σώμα του αναστημένου εκ των νεκρών θεανθρώπου Ιησού Χριστού, στην Εκκλησία. Ζωντανοί και κεκοιμημένοι είναι όλοι παρόντες πάντοτε με μυστηριακό τρόπο μέσα στην αγιοπνευματική ζωή της. Η οντολογική αυτή κοινωνία ζώντων και τεθνεώτων μαρτυρείται με σαφήνεια και ενάργεια απ’ όλες σχεδόν τις λατρευτικές Ακολουθίες - τακτικές και περιστασιακές- του εκκλησιαστικού έτους: τον Εσπερινό, το Απόδειπνο, το Μεσονυκτικό, τον Όρθρο, τη Νεκρώσιμη Ακολουθία, το Νεκρώσιμο Τρισάγιο, τα ιερά Μνημόσυνα, τα Ψυχοσάββατα κ.ά. Φανερώνεται, επίσης, στην επίκληση από τους ζώντες πιστούς των πρεσβειών της Παναγίας Θεοτόκου και πάντων των αγίων, καθώς και των αγίων αγγέλων. Φαίνεται, ακόμη, ξεκάθαρα στη νοερή ή καρδιακή προσευχή «του Ιησού» και στην ελεημοσύνη των ζωντανών πιστών υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων αδελφών τους. Η αληθινή, ανιδιοτελής και σταυρική αγάπη των πιστών του σώματος του Χριστού ουδέποτε εκπίπτει, αλλά παραμένει κραταιά και αιώνια και μετά τον σωματικό θάνατο των ανθρώπων. Γι’ αυτό και όλα τα ζωντανά μέλη της Εκκλησίας δέονται με ύμνους και ευχές προς τον Κύριο συνεχώς, κάθε ώρα και στιγμή, για την αιώνια ανάπαυση των αδελφών τους στην εσχατολογική Βασιλεία του τριαδικού Θεού της αγάπης. Κατεξοχήν, η οντολογική κοινωνία των πιστών μελών της Ορθόδοξης Εκκλησίας, των ζώντων και των κεκοιμημένων, αποκαλύπτεται στο Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας και στην Ακολουθία της Προσκομιδής των Τιμίων Δώρων, όπου είναι παρούσα με συμβολικό και συνάμα ρεαλιστικό τρόπο όλη η Εκκλησία, η στρατευόμενη και η θριαμβεύουσα. Συμμαρτυρείται επιπλέον, και μάλιστα με απαράμιλλο τρόπο, από τα υψηλής αισθητικής αξίας ποικίλα έργα της χριστιανικής ταφικής αρχιτεκτονικής και της εκκλησιαστικής ζωγραφικής που δημιουργήθηκαν κατά την Παλαιοχριστιανική και τη Μεσοβυζαντινή περίοδο της ιστορίας.
    • The communion of living and deceased people is an undeniable reality for the Orthodox christian Church and its theology that one meets everyday in the liturgical life and deed of its faithful members. In the byzantine ecclesiastical hymnography and pleasure the deceased are not considered dead but sleeping deceased, because the believers who have passed away from this present life co-exist with the living ontologically, realistically in the eschatological body of the resurrected deceased Jesus Christ, in the Church. Living and sleeping deceased are all always present in a mysterious way in her holy spiritual life. This ontological communion of living and deceased is clearly and vigorously evinced by virtually all the devotional Sequences - tactical and occasional - of the ecclesiastical year: with the prayer in th evening, after the dinner, at midnight, at the sunrise, at the deadly Sequence, at the sanctuaries Memorandum, at the Psychosavvatta et al. It is also revealed by the living faithful of the embassies of the Virgin Mary and all the saints, as well as the holy angels. It also appears clearly in the "Jesus" mental and cardiac prayer and the charity of the living faithful in the rest of their sleeping siblings. The true, selfless, and cross-love of the faithful of the body of Christ never falls, but remains strong and eternal, and after the physical death of men. That is why all the living members of the Church are tied with hymns and wishes to the Lord continually, every hour and moment, for the eternal rest of their brothers in the eschatological Kingdom of the trinitarian God of love. Mainly, the ontological communion of the faithful members of the Orthodox Church, the living and the deceased, is revealed in the Mystery of the divine Eucharist and in the Sequence of the Gift of Present, where the whole Church, the people who still fight on earth and the persons who have triumphed, are present in symbolic and realistic way. Co- evinced, in addition, in unparalleled way, it is highly appreciated by the high aesthetic value of various works of christian burial architecture and ecclesiastical painting created during the Early Christian and Middle Byzantine periods of history.
  13. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.