Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΧΑΡΤΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

THE CONSTITUTION’S HISTORIC ROUTE OF THE CHURCH OF GREECE (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. ΣΜΥΡΝΗΣ, ΧΡΙΣΤΟΣ - ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ
  3. Σπουδές στην Ορθόδοξη Θεολογία (ΟΡΘ)
  4. 29 Σεπτεμβρίου 2018 [2018-09-29]
  5. Ελληνικά
  6. 142
  7. ΛΟΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ-ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
  8. ΚΑΡΑΜΟΥΖΗΣ, ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ | ΤΕΡΕΖΗΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ
  9. ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ | ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ | ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ | ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΙΕΣΙΑ | ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ | ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ
  10. 2
  11. 51
  12. 0
  13. Περιέχει: Πίνακες, Εικόνες.
    • Ἡ διπλωματική μας αὐτή ἐργασία ἀσχολεῖται μέ τό θέμα τῆς ἱστορικῆς διαδρομῆς τῆς καταρτίσεως τοῦ νῦν ἰσχύοντος Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τῆς ψηφίσεώς του ἀπό τήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων ὡς Νόμου 590/1977, ἔχοντας μάλιστα περιβληθῇ καί συνταγματικήν κατοχύρωσιν εἰς τό πλαίσιον τοῦ ἐπίσης ἰσχύοντος σήμερον Συντάγματος τοῦ 1975. Προηγήθηκεν ἡ ἀναφορά μας εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί τό Δίκαιόν της, τό ὁποῖον ἐκφράζεται ἤ ἄλλως ἔχει ὡς πηγήν του τούς θείους καί ἱερούς Κανόνας, οἱ ὁποῖοι λειτουργοῦν ὡς τό μοναδικόν καί ἀνεπανάληπτον, διά τήν νομιμότητα καί τήν αὐθεντικότητα κάθε ἐκκλησιαστικῆς πράξεως, κριτήριον, καθώς καί μία σύντομος εἰσαγωγή εἰς τήν ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπό τῆς ἱδρύσεώς της ὑπό τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου, τῶν περιόδων τοῦ Βυζαντινοῦ Κράτους, τῆς Λατινοκρατίας (ἤ Φραγκοκρατίας) καί τῆς Ὀθωμανοκρατίας μέχρι τῆς μετά τόν ἀγῶνα τῆς Παλιγγενεσίας τοῦ 1821 ἱδρύσεως τοῦ νεωτέρου Ἑλληνικοῦ Κράτους καί τῆς εἰσόδου αὐτοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας του εἰς τόν ἐλεύθερον βίον, ὅπου ἀπ’ ἀρχῆς του ἐγένετο καταφανής ἡ ἀνάγκη διά τήν κατάρτισιν ἑνός κατά τό δυνατόν ἀρτιωτέρου Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, διά τοῦ ὁποίου αὐτή θά ἐλειτουργοῦσε κατά τήν διοίκησίν της, συμφώνως πρός τούς ἱερούς Κανόνας πάντοτε. Λαμβάνοντας ἀρχήν ἀπό τήν ὑπό τό κράτος τῆς βαυβαροκρατίας (Ἀντιβασιλεία, βασιλεύς Ὄθων) αὐθαίρετον ἀνακήρυξιν τοῦ “αὐτοκεφάλου” της τό 1833 καί τήν κατόπιν τούτου, ἄν καί μετά τήν πάροδον δέκα ἑπτά ὁλοκλήρων ἐτῶν, ἀνακήρυξιν τοῦ Αὐτοκεφάλου της Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας ἀπό τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον μέ τόν Πατριαρχικόν καί Συνοδικόν Τόμον τοῦ 1850, τίς ἀντίστοιχες Πατριαρχικές καί Συνοδικές Πράξεις μέ τίς ὁποῖες παρεχωρεῖτο ἡ διοίκησις τῶν ἐπαρχιῶν τῆς Ἑπτανήσου καί τῆς Θεσσαλίας καθώς καί ἐκείνων τῶν λεγομένων Νέων Χωρῶν (Ἠπείρου, Μακεδονίας καί Θρᾴκης) εἰς τήν Ἑλληνικήν Ἐκκλησίαν, ἐξετάζονται, καί μέσῳ τῆς ἱστορικῆς ἀνασκοπήσεως τῶν πολιτικῶν καί τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἑκάστοτε γεγονότων, ὅλες οἱ προσπάθειες τίς ὁποῖες κατέβαλεν ἡ Ἑλληνική Ἐκκλησία, ὅλα αὐτά τά ἔτη, διά τήν κατάρτισιν ἑνός Καταστατικοῦ Χάρτου μέ ἰδιαιτέραν ἀναφοράν εἰς τούς πολιτειακούς νόμους τῆς Ἀντιβασιλείας καί τοῦ Ὄθωνος περί τά ἐκκλησιαστικά, τόν πρῶτον πράγματι Καταστατικόν Χάρτην τοῦ 1923, τούς ἀντιστοίχους τῆς Κατοχικῆς καί τῆς μεταπολεμικῆς περιόδου μέ ἀποκορύφωμα ἐκεῖνον τοῦ 1969 κατά τήν περίοδον τῆς ἑπταετοῦς δικτατορίας, καταρτισθέντα μέ τελείως αὐθαίρετον καί πέραν τῶν προβλεπομένων ἀπό τούς ἱερούς Κανόνας τρόπον (ἀριστίνδην Σύνοδος κλπ). Ὅλη αὐτή ἡ πορεία διαγράφεται μέ τήν ἀνάλυσιν ὅλων τῶν νομοθετημάτων, τά ὁποῖα ἐκφράζουν αὐτές τίς προσπάθειες τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί καταδεικνύουν τήν ταραχώδη πορείαν τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καί Πολιτείας καί τήν ἐπεμβατικήν πολιτικήν τῆς τελευταίας διά τόν ἔλεγχον τῶν πραγμάτων τῆς Ἐκκλησίας, μέ κατάφωρον καί βεβαίως ἀντικανονικήν ἐπέμβασιν εἰς τά τῆς διοικήσεώς της. Μέσα ἀπό αὐτήν τήν πορείαν διαφαίνεται καί ἡ πολιτική τῆς Πολιτείας ἡ ὁποία ὡδηγοῦσε ἄλλοτε εἰς τήν καταστρατήγησιν καί ἄλλοτε εἰς τήν συστηματικοποίησιν ἐπί τό δημοκρατικώτερον καί κανονικώτερον τοῦ συνοδικοῦ συστήματος τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ ὁποία πορεία ἔχει ὡς κορωνίδα τήν κατάρτισιν καί τήν ψήφισιν τοῦ ἰσχύοντος Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος περιβεβλημένου μέ ἰσχύν νόμου (τοῦ Ν.590/1977) καί συνταγματικῶς κατοχυρωμένου, ἀπηλλαγμένου ἀπό ἐπεμβατικές ἐνέργειες τῆς Πολιτείας, τοῦ ἀρτιωτέρου ἕως τώρα Καταστατικοῦ Χάρτου, ἐκφράζοντος τήν αὐθεντικήν μορφήν λειτουργίας τῆς Ἐκκλησίας ἐπί τῇ βάσει τῶν ἱερῶν Κανόνων καί τῶν Νόμων τοῦ Κράτους, κατά τό πνεῦμα τῆς ἀρχῆς τῆς “συναλληλίας” καί τῶν διακριτῶν ρόλων τῶν δύο θεσμῶν εἰς τό πλαίσιον τῆς ἀρχῆς τῆς “Νόμῳ κρατούσης Πολιτείας”, ἐπ’ ἀγαθῷ καί τῶν δύο θεσμῶν εἰς τήν διακονίαν τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.
    • This thesis deals with the issue of the historical course of the drawing up of the current charter of the Church of Greece and its vote by the Greek Parliament as Law 590/1977, having been constitutionally included according to the Revision of the Constitution in 1975. It preceded our reference to the Church and its Law, which is expressed or otherwise is based on the divine and holy Rules, which operate as the only and unprecedented, for the legality and authenticity of every ecclesiastical act, criterion, as well as a brief introduction to the history of the Church of Greece since its foundation by Paul, the Apostle to the Nations, the periods of the Byzantine State, the Latinokratia rule (or Frankokratia) and the Ottoman domination until the establishment of the new Greek state following the war of the National Regeneration of 1821 and the free life of the State and the Church too, where from the very early it was obvious the need for the drawing up of a better Charter of the Church of Greece which they would use for its administration, always according to the sacred Rule. Beginning from the arbitrarily proclaiming its “autocephalous” in 1833 by the Bavarian (Viceroyalty, King Otto of Greece), and then, after seventeen years, the proclamation of the Autocephalous of the Greek Church by the Ecumenical Patriarchate His Patriarchal and Synodical Tomos of 1850, the corresponding Patriarchal and Synodic Acts according to which the administration of the provinces of Eptanisa and Thessaly and those of the so-called New Countries (Epirus, Macedonia and Thrace) were granted to the Greek Church, are also examined through the historical review of the political and ecclesiastical events, all the efforts made by the Greek Church all over these years to draw up a Charter with a particular reference to the state laws of the Viceroyalty and Otto of Greece on ecclesiastical issues, the first Charter of 1923, the other of the German occupation and the post-war period, and particularly the one of the year 1969 during the seven-year dictatorship, which were drafted in a totally arbitrary way and beyond those of the sacred Rule (according to merit Synod etc.). This whole course appears with the analysis of all the laws expressing these efforts of the Church, but they also demonstrate the turbulent course of the relations between the Church and the State and the invasive policy of the latter in the control of the Church issues, blatant and certainly an irregular intervention in its administration. Through this course appears the policy of the State, which sometimes led to the circumvention and sometimes to the systematization to more democratic and more regular of the synodical system of the Church, which is intended to draw up and approve the current Charter of the Church of Greece, as law (Law 590/1977) and constitutionally guaranteed, free of State intervention, the most complete Charter up today, expressing its authentic function of the Church on the basis of the Holy Canons and the Laws of the State, in the spirit of the principle of “cohabitation” and the distinct roles of the two institutions within the framework of the “State of the State”.
  15. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.