Ο ενεργός ρόλος της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας φροντίδας υγείας στην αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών και πώς το σύστημα υγείας ανταποκρίνεται στις ανάγκες των γυναικών-θυμάτων βίας

  1. MSc thesis
  2. Νάνου, Παρασκευή
  3. Διοίκηση Μονάδων Υγείας (ΔΜΥ)
  4. 19 Σεπτεμβρίου 2021 [2021-09-19]
  5. Ελληνικά
  6. 101
  7. Αλεξόπουλος, Ευάγγελος
  8. Αποστολάκης , Ιωάννης
  9. Φροντίδα υγείας | Γυναικεία κακοποίηση | Επαγγελματίες υγείας | Συμβουλευτικά κέντρα | Βία
  10. 3
  11. 3
  12. 53
  13. Περιέχει: πίνακες, διαγράμματα
    • Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας ήταν η διερεύνηση του ρόλου της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας φροντίδας υγείας στην ανίχνευση και διαχείριση περιστατικών βίας κατά των γυναικών (εγρήγορση και επάρκεια εκπαίδευσης επαγγελματιών υγείας, εμπόδια υλοποίησης δράσεων, εκτίμηση συνεργασίας των αρμόδιων φορέων, συνήθεις μορφές βίας και προφίλ του θύτη). Μέθοδος: Απευθυνθήκαμε στους συμβούλους (ψυχολόγο και κοινωνικό λειτουργό) 15 Συμβουλευτικών Κέντρων μεγάλων πόλεων και ανταποκρίθηκαν 16 σύμβουλοι από 7 κέντρα συμπληρώνοντας προ-δομημένο ερωτηματολόγιο. Ένα δεύτερο ερωτηματολόγιο συμπληρώθηκε από 86 επαγγελματίες υγείας (ιατρούς και νοσηλευτές) που εξέταζαν γυναίκες σε κλινικές νοσοκομείων και κέντρα υγείας της Θεσσαλίας και Μαγνησίας. Αποτελέσματα: αναφέρθηκε ότι η συνηθέστερη μορφή βίας είναι η ενδοοικογενειακή και ο θύτης είναι συνήθως ελληνικής καταγωγής ηλικίας 46-55 ετών, έγγαμος και χαμηλού μορφωτικού επιπέδου. Καταγράφηκε υψηλό επίπεδο ενδιαφέροντος για βελτίωση της διαχείρισης των κρουσμάτων βίας και κακοποίησης γυναικών που επισκέπτονται τους επαγγελματίες υγείας ω; ασθενείς. Το 71,4% των ιατρών και το 65,5% των νοσηλευτών κρίνουν αναγκαία την υποβολή ερωτημάτων για ενδεχόμενη κακοποίηση όταν υπάρχει υποψία και το 78,6% των ιατρών και το 77,6% των νοσηλευτών κρίνουν αναγκαία την παρακολούθηση της εξέλιξης του θύματος μετά την παραπομπή του στους αρμόδιους φορείς. Ωστόσο, αναφέρθηκε ελλιπής εκπαίδευση των επαγγελματιών υγείας, προκειμένου να είναι σε θέση να κατευθύνουν και να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά και ολιστικά, περιστατικά κακοποίησης γυναικών με τα οποία έρχονται σε επαφή. Το 50% των ιατρών ανέφεραν ότι έχουν εκπαίδευση και ενημέρωση για να αναγνωρίζουν τα περιστατικά βίας, ενώ το 46,6% των νοσηλευτών διαφωνεί ότι έχουν την κατάλληλη εκπαίδευση και τις γνώσεις σχετικά με την αναγνώριση των περιστατικών βίας κατά των γυναικών. Συμπεράσματα: αναδείχθηκε η ανάγκη για κατάλληλη εκπαίδευση των επαγγελματιών υγείας στην αναγνώριση και διαχείριση της βίας κατά των γυναικών.
    • The purpose of this assignment was the investigation of the role of primary and secondary health care in the detection and management of the violent incidents against women (vigilance and competence in education of the professionals in health care, obstacles in the implementation of actions, estimation of co-operation of the responsible, usual forms of violence and the profile of the perpetrator). Method: We have addressed to the consultants (psychologist and social worker) of 15 counseling centers in big cities and 16 counselors of 7 centers have responded and they have completed the questionnaire. A second questionnaire has been completed by 86 health care professionals (doctors and nurses) who were examining women in hospitals and health care centers in Thessaly and Magnesia. Results: It has been referred that the most usual form of violence is the domestic violence and the most common victims are Greek women aged 46-55, married and low-educated. It has been recorded a high interest about the improvement of the management of these incidents of women’s abuse and they visit the professionals as patients. The 71,4% of the doctors and the 65,5% of the nurses claim that the questionnaire is necessary when there is a suspicion of abuse and the 78,6% of doctors and 77,6% of nurses think that it is absolutely necessary to check the progress of the victim after being referred to the specifics. However, it has been referred lack of training of health professionals in order to be able to deal effectively with cases of women’s abuse. The 50% of the doctors, have mentioned that they are trained to recognize these violent incidents of abuse, while the 46,6% of the nurses, disagree and they say that they do not have the appropriate training and knowledge to identify the incidents of abuse. Conclusion: It is a vital need for all the professionals of health care to be trained specifically in recognizing and managing violence against women.
  15. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.