Διερεύνηση του επιπέδου επιβάρυνσης και κατάθλιψης των φροντιστών χρόνιων αιμοκαθαιρόμενων ασθενών

  1. MSc thesis
  2. Λεβεντογιάννη, Βασιλική
  3. Διοίκηση Μονάδων Υγείας (ΔΜΥ)
  4. 19 Σεπτεμβρίου 2021 [2021-09-19]
  5. Ελληνικά
  6. 118
  7. Σαρίδη, Μαρία
  8. Τσιρώνη, Μαρία
  9. επιβάρυνση burden | φροντιστής caregiver | κατάθλιψη depression | αιμοκάθαρση dialysis
  10. 6
  11. 2
  12. 231
  13. Υπάρχουν πίνακες και διαγράμματα
    • ΕΙΣΑΓΩΓΗ:Η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια (ΧΝΑ) επηρεάζει σχεδόν όλες τις πτυχές της ζωής των ασθενών και ταυτόχρονα των φροντιστών. Η αιμοκάθαρση αποτελεί έναν συνήθη τρόπο θεραπείας για την ΧΝΑ. Οι φροντιστές των αιμοκαθαιρόμενων ασθενών υφίστανται συναισθηματική και ψυχολογική επιβάρυνση. Η σωματική και ψυχολογική δυσανασχέτηση, οι περιορισμοί στις προσωπικές και κοινωνικές δραστηριότητες, η απώλεια της ελευθερίας καθώς και οι οικονομικοί περιορισμοί επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα το επίπεδο επιβάρυνσης των φροντιστών. ΣΚΟΠΟΣ:Η εκτίμηση του βαθμού επιβάρυνσης και κατάθλιψης των φροντιστών χρόνιων αιμοκαθαιρόμενων ασθενών. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Διεξήχθη έρευνα σε φροντιστές χρόνιων αιμοκαθαιρόμενων ασθενών που επισκέπτονται το Γενικό Νοσοκομείο Αργολίδος, τη Νοσηλευτική μονάδα Μολάων, καθώς και δυο ιδιωτικές κλινικές στο Ναύπλιο και το Λουτράκι. Η συλλογή των ερωτηματολογίων πραγματοποιήθηκε με τη μέθοδο της αυτοσυμπλήρωσης από τους φροντιστές. Η διάρκεια της μελέτης ήταν από τον Δεκέμβριο 2020 έως και τον Φεβρουάριο 2021. Από τους 380 φροντιστές που συνοδεύουν τους αιμοκαθαιρόμενους ασθενείς, απάντησαν οι 250 ασθενείς, με βαθμό ανταπόκρισης 66%. Τα ερωτηματολόγια της έρευνας ήταν η κλίμακα μέτρησης επιβάρυνσης “The Zarit Burden Interview”, και η κλίμακα Depression, Anxiety And Stress Scale (DASS 21). Η στατιστική ανάλυση βασίστηκε στο στατιστικό πρόγραμμα SPSS 25 (statistical package for social sciences). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ:Η πλειοψηφία των φροντιστών (62,8%) ήταν γυναίκες. Η μέση ηλικία του ήταν 52,5 ετών. Το 24% των φροντιστών δήλωσαν ότι ο ασθενής είναι ο σύζυγος, 21,2% ήταν γιος. Το 64% των φροντιστών δήλωσαν ότι διαμένουν στο ίδιο σπίτι με τον ασθενή. Το 78,4% δεν είχε κάποιο πρόβλημα υγείας. Οι φροντιστές ασχολούνται με τον ασθενή περίπου εδώ και 30 μήνες, 6 ημέρες και 8 ώρες την ημέρα. Το 61,2% των φροντιστών δήλωσε ότι υπάρχουν και άλλα άτομα στο σπίτι του ασθενούς και 56,4% ότι μοιράζεται τη φροντίδα του ασθενούς με άλλα άτομα. Οι ασθενείς πάσχουν από ΧΝΑ περίπου 9,8 έτη. Το 60% των φροντιστών δήλωσαν ότι έχουν λάβει κάποια ενημέρωση / συμβουλευτική σχετικά με τη νόσο κυρίως από νεφρολόγο. Η συνολική αξιοπιστία της κλίμακας επιβάρυνσης του φροντιστής ήταν 0,922 που σημαίνει υψηλή αξιοπιστία, όπως και της DASS 21 (α=0,951). Σχετικά με τα αποτελέσματα επιβάρυνσης, οι φροντιστές είχαν μεγαλύτερη επιβάρυνση στην κλίμακα προσωπικής έντασης (11,95), ενώ είχαν χαμηλότερη επιβάρυνση στις υπόλοιπες κλίμακες και συγκεκριμένα ένταση ρόλου (6,30), αποστέρηση σχέσεων (4,54), διαχείριση της φροντίδας (2,55). Όσον αφορά την κλίμακα DASS 21 αποδείχθηκε ότι το 65,1% είχε κανονική ανησυχία και το 23,3% ήπια ανησυχία. Επίσης, το 58,4% είχε κανονικό άγχος, ενώ το 14,8% εξαιρετικό και το 13,2% μέτριο. Τέλος, το 67,6% δεν είχε κατάθλιψη, ενώ το 12,4% είχε μέτρια κατάθλιψη. Οι συγκρίσεις των κοινωνικοδημογραφικών χαρακτηριστικών και της κλίμακας επιβάρυνσης έδειξαν ότι οι φροντιστές που είναι σε χηρεία ή διαζευγμένοι έχουν υψηλότερες μέσες τιμές στην προσωπική ένταση. Ο αριθμός των παιδιών, η κακή οικονομική κατάσταση, η ύπαρξη προβλημάτων υγείας του φροντιστή, οι μέρες της εβδομάδας και οι ώρες την ημέρα που αφιερώνει ο φροντιστής στη φροντίδα του ασθενούς και η διάρκεια της ασθένειας επηρεάζουν την επιβάρυνση του φροντιστή. Επιπλέον, η σύγκριση της κλίμακας DASS21 απέδειξε ότι όσο αυξάνει η ηλικία του φροντιστή, αυξάνει το αίσθημα ανησυχίας, άγχους και κατάθλιψης. Οι γυναίκες φροντιστές είχαν υψηλότερη ανησυχία, άγχος και κατάθλιψη. Όσο μειώνεται η καλή οικονομική κατάσταση των φροντιστών αυξάνει το αίσθημα της ανησυχίας, του άγχους και την κατάθλιψης. Όταν υπάρχουν άλλα άτομα στο σπίτι του ασθενούς, τότε ο φροντιστής νιώθει χαμηλότερη ανησυχία. Τέλος η συσχέτισή των δύο ερωτηματολογίων έδειξε ότι όσο αυξάνει η ανησυχία, το άγχος και η κατάθλιψη, αυξάνει και η συνολική επιβάρυνση, η προσωπική ένταση, η ένταση του ρόλου, η αποστέρηση σχέσεων και η δυσκολία στη διαχείριση της φροντίδας. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Ο κύριος φροντιστής των αιμοκαθαιρόμενων ασθενών είναι συνήθως μέλος της οικογένειας. Οι φροντιστές παρουσίασαν υψηλή προσωπική ένταση που αφορά πιεστικά συναισθήματα χρόνιας κόπωσης και αισθανόμενης βλάβης στην υγεία. Επίσης, η πλειοψηφία των φροντιστών έχει κανονική ανησυχία και άγχος όμως δεν δηλώθηκε κατάθλιψη. Είναι σημαντικό το σύστημα υγείας να παρέχει υποστήριξη και εκπαίδευση στους φροντιστές στοχεύοντας στην ενίσχυση του ρόλου τους στη φροντίδα των ασθενών ώστε να αυξήσουν την ικανότητα τους να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά την κατάσταση του ασθενούς. ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ: επιβάρυνση και κατάθλιψη, φροντιστής, αιμοκάθαρση.
    • INTRODUCTION: Chronic renal failure (CKD) affects almost all aspects of patients 'and caregivers' lives. Dialysis is a common treatment for CKD. Caregivers of dialysis patients are emotionally and psychologically anxious. Physical and psychological dissatisfaction, restrictions on personal and social activities, loss of freedom as well as financial restrictions directly or indirectly affect the level of caregivers. AIM: The assessment of the degree of burden and depression of the caregivers of chronic hemodialysis patients. METHODOLOGY: A survey was conducted on caregivers of chronic hemodialysis patients who visit the General Hospital of Argolis, the Nursing Unit of Molaon, as well as two private clinics in Nafplio and Loutraki. The collection of the questionnaires was carried out by the method of self-completion by the caregivers. The duration of the study was from December 2020 to February 2021. Out of the 380 caregivers who accompany dialysis patients, 250 patients answered, with a response rate of 66%. The survey questionnaires were The Zarit Burden Interview and Depression, Anxiety And Stress Scale (DASS 21). The statistical analysis was based on the statistical program SPSS 25 (statistical package for social sciences). RESULTS: The majority of caregivers (62.8%) were women. Themean age was 52.5 years. 24% of caregivers stated that the patient is the husband, 21.2% was a son. 64% of caregivers stated that they live in the same house as the patient. 78.4% did not have a health problem. Caregivers have been dealing with the patient for about 30 months, 6 days and 8 hours a day. 61.2% of caregivers stated that there are other people in the patient's home and 56.4% that they share the patient's care with other people. Patients have been suffering from CKD for about 9.8 years. 60% of caregivers stated that they have received some information / counseling about the disease mainly from a nephrologist. The total reliability of the Zarit Burden Interview was 0.922 which means high reliability and of DASS 21 (α = 0.951). Regarding the burden effects, caregivers had a higher burden on the personal intensity scale (11.95), while they had a lower burden on the other scales, specifically role intensity (6.30), relationship deprivation (4.54), care management (2.55). Regarding the DASS 21 scale, it was shown that 65.1% had normal anxiety and 23.3% had mild anxiety. Also, 58.4% had normal stress, while 14.8% moderate and 13.2% moderate. Finally, 67.6% had no depression, while 12.4% had moderate. Comparisons of socio-demographic characteristics and burden scale showed that caregivers who are widowed or divorced have higher mean values in personal intensity. The number of children, the poor financial situation, the existence of the caregiver's health problems, the days of the week and the hours of the day that the caregiver devotes to the care of the patient and the duration of the illness affect the caregiver's burden. In addition, a comparison of the DASS 21 scale showed that as a caregiver ages, he or she feels more anxious, anxious, and depressed. Female caregivers had higher anxiety, stress, and depression. As the financial well-being of caregivers decreases, so does the feeling of anxiety, stress and depression. When there are other people in the patient's home, then the caregiver feels less anxious. Finally, the correlation of the two questionnaires showed that as anxiety, stress and depression increase, so does the overall burden, personal tension, role intensity, relationship deprivation and care management. CONCLUSION: The primary caregiver for dialysis patients is usually a family member. The caregivers showed high personal intensity regarding stressful feelings of chronic fatigue and felt damage to health. Also, the majority of caregivers have normal anxiety and stress and no depression has been reported. It is important, the health system provides support and training to caregivers aiming to achieve their role in patient care and increase the ability to deal effectively with the patient's condition. KEYWORDS: burden and depression, caregiver, dialysis.
  15. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.