Το κείμενο περιέχει πίνακες, εικόνες, διαγράμματα κι ερωτηματολόγια.
ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Η έρευνα που μας απασχολεί εξετάζει τη συμμετοχή 12 υπαλλήλων του Γενικού Νοσοκομείου Πατρών σε προγράμματα και δράσεις της Εκπαίδευσης Ενηλίκων και τη Διά Βίου Μάθησης. Σε δεύτερο χρόνο, ασχολούμαστε με τα κίνητρα που ώθησαν το προσωπικό για συμμετοχή στη Διά Βίου Εκπαίδευση, παράλληλα με τα αίτια που το παρεμπόδισαν. Σε τρίτο επίπεδο, διερευνάται η επιθυμία του προσωπικού του νοσοκομείου για δραστηριοποίηση στα πλαίσια των προγραμμάτων επιμόρφωσης πέρα από την προβλεπόμενη εκπαίδευσή τους και οι προτάσεις τους για εξεύρεση νέων κινήτρων. Οι συμμετέχοντες δεν παρουσίασαν καμία ομοιογένεια σε σχέση με την ηλικία, το χρόνο προϋπηρεσίας, το φύλο και την εκπαίδευση. Επιλέχθηκε η μεθοδολογία της ποιοτικής έρευνας με ερευνητικό εργαλείο της τη συνέντευξη και οδηγό ένα ημιδομημένο ερωτηματολόγιο. Από την ανάλυση των απόψεών τους, συγκροτήθηκε το συμπέρασμα ότι από οι 10 από τους 12 ερωτηθέντες έχουν παρακολουθήσει προγράμματα που έχουν σχέση με τη Συνεχιζόμενη Εκπαίδευση. Επιπροσθέτως, ο μέσος όρος προϋπηρεσίας των εργαζόμενων του νοσοκομείου που απάντησαν είναι 17 χρόνια με την απόκλιση από τον εργαζόμενο με τη μικρότερη προϋπηρεσία στον εργαζόμενο με τη μεγαλύτερη προϋπηρεσία να βρίσκεται στα 36 έτη υπηρεσίας. Τα βασικά κίνητρα για την ένταξη των ερωτώμενων σε δράσεις ΣΕ είναι το προσωπικό ενδιαφέρον και η προσωπική ανάπτυξη. Σημαντικά εμπόδια φαίνεται να είναι η αδυναμία μετακίνησης στον τόπο διεξαγωγής των προγραμμάτων, η έλλειψη πληροφόρησης για τη οργάνωση και διεξαγωγή, η θέση της ηγεσίας του νοσοκομείου στην παρακίνηση των εργαζομένων και η έλλειψη κινήτρων τέτοιων που να διαφοροποιούν τους συμμετέχοντες σε προγράμματα διά βίου μάθησης από τους μη συμμετέχοντες.
The research that concerns us examines the participation of 12 employees of the General Hospital of Patras in programs and actions of adult education and lifelong learning. In a second time, we deal with the incentives pushed the staff to participate in lifelong learning, along with the reasons that prevented it. At the third level, the desire of the hospital staff to be active within the framework of the training programmes beyond their intended training and their suggestions for new incentives is investigated. The participants showed no homogeneity in relation to age, past service, gender and education. The selected methodology of qualitative research with the research tool of the interview and guide a semi-structured questionnaire. From the analysis of their views, it was concluded that out of 10 of the 12 respondents have been attending programmes related to continuing education. In addition, the average service of the hospital employees who responded is 17 years with the deviation from the employee with the shortest working experience in the employee with the longest experience being in the 36 years. The main motivation for the inclusion of respondents in actions IN is personal interest and personal development. Significant obstacles appear to be the inability to move to the venue of the programmes, the lack of information on organisation and conduct, the position of the hospital's leadership in motivating workers and the lack of incentives which differentiate the participants in lifelong learning programmes by the non-participants.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΝΗΛΙΚΩΝ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ: Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ “ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ”