Στην χώρα μας το δικαίωμα των εγκλείστων στην εκπαίδευση υλοποιείται μέσα από τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας που λειτουργούν σε Καταστήματα Κράτησης. Ανάμεσα στους στόχους της εκπαίδευσης στις φυλακές είναι η μείωση των συνεπειών του εγκλεισμού, η επανασύνδεση με την εκπαιδευτική διαδικασία, η απόκτηση βασικών δεξιοτήτων, η δημιουργική διαχείριση του χρόνου, η βελτίωση της αυτοεκτίμησης και η βελτίωση των προοπτικών απασχόλησης.
Ο ρόλος του εκπαιδευτή ευάλωτων κοινωνικά ομάδων, όπως είναι οι κρατούμενοι, είναι πολυδιάστατος και ιδιαίτερος. Αναλαμβάνει τον ρόλο του εμψυχωτή των εκπαιδευομένων αλλά και του διευκολυντή της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Καλείται πολλές φορές να διαχειριστεί συγκρούσεις αλλά και να οριοθετήσει τις σχέσεις του με τους εκπαιδευόμενους. Ειδικότερα στις φυλακές καλείται να κοινωνικοποιήσει τον κρατούμενο, να σέβεται την διαφορετικότητά του και να κατανοεί τους παράγοντες που διαμορφώνουν τις συνθήκες του εγκλεισμού.
Με την παρούσα έρευνα επιχειρείται η διερεύνηση των ρητών επιμορφωτικών αναγκών των εκπαιδευτών που εργάζονται ή έχουν εργαστεί στο παρελθόν σε ΣΔΕ που λειτουργούν εντός Καταστήματος Κράτησης. Εξετάζεται επίσης εάν και πώς διαφοροποιούνται οι ανάγκες αυτές ανάλογα με το εάν οι εκπαιδευτές διαθέτουν ή όχι διδακτική εμπειρία στην εκπαίδευση ενηλίκων, στην εκπαίδευση ευάλωτων κοινωνικά ομάδων και στην τυπική εκπαίδευση, εάν έχουν επιμορφωθεί ή όχι στην εκπαίδευση ενηλίκων, στην εκπαίδευση ευάλωτων κοινωνικά ομάδων και στην τυπική εκπαίδευση και τέλος εάν είναι ή όχι πιστοποιημένοι εκπαιδευτές ενηλίκων. Καταγράφονται επίσης οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι συμμετέχοντες στο πλαίσιο του ρόλου τους ως εκπαιδευτές στο ιδιαίτερο περιβάλλον της φυλακής. Από τα συμπεράσματα προκύπτει η ανάγκη των εκπαιδευτών να επιμορφωθούν σε αντικείμενα που σχετίζονται με την εκπαίδευση στις φυλακές καθώς και ότι η ανομοιογένεια των φυλακών είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που συναντούν. Τέλος, για την επίλυση αυτών των ζητημάτων πρωτίστως απευθύνονται στον διευθυντή του ΣΔΕΦ αλλά και σε συναδέλφους.
In our country, the right of those incarcerated in education is implemented through Second Chance Schools that operate in Detention Centers. Among the goals of prison education are reducing the consequences of incarceration, reconnecting with the educational process, acquiring basic skills, creative time management, improving self-esteem, and improving employment prospects.
The role of the trainer of socially vulnerable groups, such as prisoners, is multidimensional and special. Undertakes the role of animator of the trainees but also of the facilitator of the educational process. He is often called upon to manage conflicts but also to delimit his relationships with trainees. In prisons in particular, it is called upon to socialize the prisoner, to respect his diversity and to understand the factors that shape the conditions of confinement.
The present research attempts to investigate the explicit training needs of trainers who work or have worked in the past in SCSs operating within a Detention Center. It also examines whether and how these needs differ depending on whether or not educators have teaching experience in adult education, in the education of socially vulnerable groups and in formal education, whether or not they have been trained in adult education, in the education of socially vulnerable groups and formal education and finally whether or not they are certified adult educators. The difficulties encountered by the participants in the context of their role as educators in the particular prison environment are also recorded. The conclusions show the need for educators to be trained in subjects related to prison education and that prison inhomogeneity is one of the most important problems they encounter. Finally, in order to resolve these issues, they primarily address the director of SCS but also colleagues
Επιμορφωτικές ανάγκες εκπαιδευτών Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας που λειτουργούν σε Καταστήματα Κράτησης