Young learners learn how to learn: A comparative study towards Greek young learners who develop the writing skill through strategy instruction.

  1. MSc thesis
  2. ΔΕΛΙΟΠΟΥΛΟΥ, ΧΡΥΣΟΥΛΑ
  3. Διδακτική της Αγγλικής ως Ξένης/Διεθνούς Γλώσσας (ΑΓΓ)
  4. October 2016 [2016-10]
  5. Αγγλικά
  6. Language learning strategies
  7. Writing remains a critical issue both in first and second or foreign language teaching, since it is considered to be a neglected part of the language programme. This underlies the fact that its intricate and miscellaneous nature has led many teachers to intentionally overlook it and focus more on other aspects and skills of the target language, especially when they are addressed to young children. Research has shown that strategy instruction is the key to teaching and learning how to write effectively (Sommers, 1982, Perl, 1980, Smith, 1982, Jones, 1983, Jones & Tetroe, 1987, Gaskill, 1983, Zamel, 1983, Connor, 1984, Scardamalia & Bereiter, 1986, Cumming, 1989a, 1989b, Raimes, 1987 in Cohen, 1990). In Greek contexts, classroom instructors assume that teaching the writing skill to beginners or pre-intermediate learners is through modeling and simply correcting language errors. They neglect the fact that writing process is more of a thinking process (Arndt & White, 1991, p.2) which entails intellectual effort in order to conceive what actually goes on during writing. This dissertation is a small-scale comparative study on how strategy instruction can contribute to the development of the writing skill to preintermediate learners. The purpose of the study is to inspect how learners can get involved in the writing process so as to control their own learning through employing certain strategies. Particularly, the study aims to explore the effectiveness of strategy instruction and if there are certain independent variables affecting its efficacy; which are the most common strategies that are widely used by effective users of different gender and if strategies related to metacognition lead to greater writing proficiency. To satisfy this intention, an action research report was conducted which was addressed to A2 Waystage level students of a private English school in Thessaloniki. Data were elicited after conducting a five session training program based on Arndt & White’s recursive writing model (1991,p.4) and in which both direct and indirect strategies related to writing process were implemented (Oxford, 1990). They were elicited through the use of questionnaires and writing scoring rubrics. According to research results, it is implied that young learners have employed a great repertoire of strategies after the implementation of the program which seem to direct them to improvement of their written products and better understanding of the writing process, as it was suggested by Cohen (1990), Oxford (1990) and Pressley & Woloshyn (1995). Specifically, the mostly favoured strategies were cognitive and metacognitive ones, as the writing process itself presupposes thinking, planning, monitoring and evaluating skills so that learners, even from the beginning of their language development can become more fluent in writing in the target language. This strategy training has created more independent and autonomous young writers who can be actively involved in extended writing by the scaffolded assistance of the classroom instructor.
    • παραγωγή γραπτού λόγου αποτελεί κρίσιμο ζήτημα όχι μόνο στη μητρική αλλά και στη δεύτερη ή ξένη γλώσσα, καθώς θεωρείται ένα παραμελημένο μέρος του γλωσσικού προγράμματος. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η πολύπλοκη και πολύπλευρη φύση της οδήγησε πολλούς εκπαιδευτικούς στο να την παραβλέπουν σκόπιμα και να επικεντρώνονται περισσότερο σε άλλες πτυχές ή δεξιότητες που αφορούν στη γλώσσα στόχο, ειδικά όταν απευθύνονται σε μικρά παιδιά. Η έρευνα έχει δείξει ότι η διδασκαλία στρατηγικών είναι το κλειδί για τη διδασκαλία και εκμάθηση της αποτελεσματικής παραγωγής γραπτού λόγου (Sommers, 1982; Perl, 1980; Smith, 1982; Jones, 1983; Jones & Tetroe; 1987, Gaskill; 1983, Zamel,1983; Connor, 1984; Scardamalia & Bereiter, 1986; Cumming, 1989a, 1989b; Raimes, 1987 in Cohen, 1990). Στο ελληνικό πλαίσιο, οι εκπαιδευτικοί στην τάξη αποφαίνονται αυθαίρετα ότι η διδασκαλία της δεξιότητας παραγωγής γραπτού λόγου σε αρχάριους μαθητές επιτυγχάνεται μέσω της παροχής προτύπων και της απλής διόρθωσης τυχών γλωσσικών λαθών. Παραβλέπουν το γεγονός ότι η διαδικασία παραγωγής γραπτού λόγου αποτελεί περισσότερο μία διαδικασία σκέψης (Arndt & White, 1991, p.2) δηλαδή μία διανοητική προσπάθεια ώστε να αντιληφθούμε τι πραγματικά συμβαίνει κατά τη διάρκεια της. Η συγκεκριμένη διπλωματική εργασία αποτελεί μία μικρής κλίμακας μελέτη για τον τρόπο με τον οποίο η διδασκαλία στρατηγικών μπορεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη της δεξιότητας παραγωγής γραπτού λόγου σε μαθητές προ-ενδιάμεσου μαθησιακού επιπέδου. Σκοπός της μελέτης είναι να ερευνήσει σε βάθος πως οι μαθητές μπορούν να εμπλακούν στη διαδικασία παραγωγής γραπτού λόγου ώστε να ελέγχουν τη διαδικασία εκμάθησής τους μέσω της χρήσης συγκεκριμένων στρατηγικών. Πιο συγκεκριμένα, η μελέτη στοχεύει στο να ερευνήσει την αποτελεσματικότητα της διδασκαλίας στρατηγικών μάθησης και και αν επηρεάζεται από ανεξάρτητες μεταβλητές, καθώς επίσης ποιες είναι οι πιο διαδεδομένες στρατιγικές οι οποίες χρησιμοποιούνται ευρέως από αποτελεσματικούς χρήστες της γλώσσας διαφορετικού φύλου και αν οι στρατηγικές αυτές που συνδέονται με τη μεταγνωστικότητα οδηγούν σε καλύτερη επίδοση παραγωγής γραπτού λόγου. Για τους λόγους αυτούς, πραγματοποιήθηκε μία έρευνα δράσεως (action research report) απευθυνόμενη Σε μαθητές και μαθήτριες επιπέδου Α2 σε Κέντρο Ξένων Γλωσσών στη Θεσσαλονίκη με την εφαρμογή ενός εκπαιδευτικού προγράμματος πέντε περιόδων βασισμένο στο μοντέλο αναδρομικής παραγωγής γραπτού λόγου των Arndt & White (1991, p.4), στο οποίο ενεργούν άμεσες και έμμεσες στρατηγικές σχετικά με την παραγωγή γραπτού λόγου (Oxford,1990). Ως εργαλεία έρευνας χρησιμοποιήθηκαν ερωτηματολόγια και ρουμπρίκες βαθμολόγησης γραπτού λόγου. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, συνεπάγεται ότι οι μαθητές επιπέδου Α2 χρησιμοποιούν ένα σημαντικό ρεπερτόριο στρατηγικών μετά την εφαρμογή του προγράμματος το οποίο φαίνεται να τους οδηγεί στη βελτίωση των γραπτών τους αλλά και στην καλύτερη κατανόηση της διαδικασίας παραγωγής γραπτού λόγου, όπως είχε προταθεί από τους Cohen (1990), Oxford (1990) και Pressley & Woloshyn (1995). Πιο αναλυτικά, σύμφωνα με την έρευνα οι πιο ευνοημένες στρατηγικές είναι οι γνωστικές και μεταγνωστικές, καθώς η διαδικασία γραπτού λόγου από μόνη της προϋποθέτει δεξιότητες συλλογισμού, σχεδιασμού, ελέγχου και αξιολόγησης, ώστε οι μαθητές, ακόμη και από την αρχή της γλωσσικής τους εξέλιξης, να μπορούν να γίνουν περισσότερο επιδέξιοι στην παραγωγή γραπτού λόγου της γλώσσας στόχου. Αυτή η εκμάθηση στρατηγικών είναι ικανή να δημιουργήσει περισσότερο ανεξάρτητους και αυτόνομους μαθητές οι οποίοι μπορούν στη συνέχεια να εμπλακούν σε εκτεταμένη παραγωγή γραπτού λόγου με τη στήριξη (scaffolded assistance) του εκπαιδευτικού της τάξης.
  9. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.