ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΩΣ ΜΕΣΟ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ:ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΩΣ ΞΕΝΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ

DAS SPIEL ALS MITTEL ZUR BINNENDIFFERENZIERUNG : THEORIE UND PRAXIS IM UNTERRICHT DEUTSCH ALS FREMDSPRACHE IN DER GRUNDSCHULE (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. ΧΟΥΣΟΥ, ΑΓΓΕΛΙΚΗ
  3. Διδακτική της Γερμανικής ως Ξένης Γλώσσας (ΓΕΡ)
  4. 21 Σεπτεμβρίου 2019 [2019-09-21]
  5. Γερμανικά
  6. 99
  7. ΜΑΡΚΟΥ, ΒΑΣΙΛΙΚΗ
  8. Binnendifferenzierung | Stationenlernen | Heterogenität | Spielendes Lernen
  9. 41
  10. Υπαρχουν διαγράμματα και φωτογραφίες
    • Η παρούσα διπλωματική εργασία έχει ως αντικείμενο το “παιχνίδι ως μέσο δια-φοροποιημένης διδασκαλίας: θεωρία και πράξη στο μάθημα της Γερμανικής ως ξένης γλώσσας στο δημοτικό”. Στόχος της εργασίας είναι να εξετάσει, εάν το παιχνιδι μπορεί να είναι κατάλληλο μέσο για την αντιμετώπιση της ανομοιογένειας που πιθανόν να υπάρχει σε μια σχολική τάξη. Αυτό εφαρμόζεται σύμφωνα με τη μέθοδο των σταθμών εκμάθησης, με την οποία εξετάζεται, εάν συγκεκριμένοι, επιλεγμένοι μαθητές μέσω αυτού συμμετέχουν πιο ενεργά απ’ ότι στο παραδοσιακό μάθημα. Ακολούθως, θα εξε-ταστεί η χρησιμότητα του παιχνιδιού σε ομάδες όπου τίθεται το ερώτημα, εάν συμβάλ-λει η παιγνιδιώδης μάθηση μέσα σε ομάδες στη διαφοροποιημένη διδασκαλία. Σε μια συνηθισμένη τάξη, στην οποία διεξάγεται κλασικό μάθημα μετωπικής διδασκαλίας, αφε-νός επιβαρύνονται οι αδύναμοι μαθητές, αφετέρου νιώθουν πλήξη οι πολύ καλοί. Αυτό το διέκρινα προσωπικά και ως καθηγήτρια προσπαθώντας επί σειρά ετών να βρω εναλλακτικές μεθόδους διδασκαλίας. Κατά την πολυετή απασχόλησή μου με παιδιά του δημοτικού σχολείου, ανακάλυψα την αποτελεσματικότητα της μάθησης μέσα από το παιχνίδι. Η μέθοδος των σταθμών εκμάθησης, ήταν κάτι νέο, το οποίο συνέδεσα με το παιχνίδι και στόχευσα στο να το θεμελιώσω και επιστημονικά. Η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελείται απο δύο μέρη. Ένα θεωρητικό και ένα πρακτικό. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι στο πρακτικό μέρος διεξήχθη μια εμπειρική διδασκαλία, στην οποία χρησιμοποιήθηκε εναλλακτική μέθοδος για την αντιμετώπιση της διαφορετικότητας, με στόχο τη διαφοροποιημένη διδασκαλία. ‘Οπως έχει ήδη αναφερθεί, τίθεται το ερώτημα: Οι μαθητές σε ένα διαφοροποιημένο περιβάλλον θα συμμετέχουν πιο ενεργά με τη βοήθεια της μεθόδου των σταθμών εκμά-θησης σε ομάδες; Γι’ αυτό το σκοπό διεξήχθη το μάθημα με τη μέθοδο της παρατή-ρησης. Επιλέχθηκαν τρεις μαθητές (δυο κορίτσια κι ένα αγόρι). Κριτήριο επιλογής ήταν η ανεπαρκής συμμετοχή των παραπάνω μαθητών στο παραδοσιακό μάθημα. Βάσει του φύλλου παρατήρησης -το οποίο συμπληρώθηκε από την εκπαιδευτικό- ανέκυψαν τα κά-τωθι συμπεράσματα: Ιδιαίτερα οι δύο από τους τρεις μαθητές συμμετείχαν περισσότερο, ήταν πιο ενεργοί και ανταποκρινόντουσαν θετικά κι ευχάριστα κατά τη διδακτική ώρα. Εκτός αυτού, υ-πήρχε στους σταθμούς εκμάθησης, σε συνδυασμό με το παιχνίδι, επαρκής αυτονομία. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αυτής προέκυψαν όμως και μειονεκτήματα. Ένα σημαντικό μειονέκτημα είναι, ότι για τεχνικούς λόγους δεν λειτούργησε ο σταθμός αναμονής με χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή. Δεν θα πρέπει να βασίζεται κανείς μόνο στην τεχνολογία, αλλά να έχει στη διάθεσή του και άλλες εναλλακτικές λύσεις. Ένα ακόμη πρόβλημα ήταν το ότι λόγω ελλειπούς εμπειρίας δεν έγινε σωστή κατανομή του χρόνου, ο οποίος δεν εκτιμήθηκε κατάλληλα. Συνοψίζοντας όλα τα παραπάνω, εξάγεται το συμπέρασμα ότι η πιο πάνω περιγραφό-μενη μέθοδος δίνει μια διαφορετική πνοή στο παραδοσιακό μάθημα, παρ’ όλα τα ανα-φερόμενα αρνητικά, επειδή είναι κατάλληλη για μια ανομοιογενή ομάδα μαθητών, στην οποία μπορούν όλοι οι μαθητές να ενταχθούν. Εν τέλει διαπιστώνεται, ότι η μέθοδος των σταθμών εκμάθησης φάνηκε ενδιαφέρουσα στους μαθητές και οι συγκεκριμένοι (αυτοί που επελέγησαν) κινητοποιήθηκαν περισσότερο.
    • Die vorliegende Diplomarbeit beschäftigt sich mit dem Thema “Das Spiel als Mittel zur Binnendifferenzierung: Theorie und Praxis im Unterricht Deutsch als Fremdsprache in der Grundschule”. Ziel dieser Arbeit ist die Überprüfung, ob das Spiel ein geeigneter Weg im Umgang mit Heterogenität in einer Schulklasse sein kann. Dies geschieht anhand der Methode des Stationenlernens, indem untersucht wird, ob bestimmte ausgewählte Schüler dadurch motivierter mitarbeiten als im traditionellen Frontal-unterricht. Weiterhin wird die Nützlichkeit des Spielens in Gruppen untersucht, was auf die Frage eingeht, ob spielerisches Lernen in Gruppen einen Beitrag zur Binnendifferen-zierung leisten kann. In einer Durchschnittsklasse, in der ein einheitlicher Unterricht durchgeführt wird, werden einerseits die schwachen Schüler überfordert, andererseits langweilen sich die sehr guten. Das bemerkte ich als Lehrerin und versuchte, Alternativen zu finden. Da ich jahrelang Grundschulkinder unterrichtete, entdeckte ich die Effektivität des spielerischen Unterrichts. Die Methode des Stationenlernens war etwas Neues, das ich mit dem Spiel kombinieren und beides wissenschaftlich untermauern wollte. Die Diplomarbeit besteht aus zwei Teilen, einem theoretischen und einem praktischen Teil. Wichtig ist zu erwähnen, dass im praktischen Teil eine empirische Untersuchung durchgeführt wurde. In einer Pilotstudie wurde eine alternative Methode verwendet, um mit Heterogenität umzugehen und Binnendifferenzierung zu erzielen. Wie erwähnt, lautet die Frage der Diplomarbeit, ob die Lerner in einem binnendifferen-zierten Umfeld anhand von Stationenlernen in Gruppen motivierter sind. Zu diesem Zweck wurde eine Unterrichtsbeobachtung durchgeführt. Es wurden drei Schüler (zwei Mädchen und ein Junge) ausgewählt, wobei das Auswahlkriterium die Impassibilität der Schüler im traditionellen Unterricht war. Laut der von der Kursleiterin ausgefüllten Beobachtungsbögen wurden Schlussfolgerungen gezogen. Besonders zwei der drei Schüler waren motivierter und aktiver und sie genossen die Unterrichtsstunde. Außerdem gab es beim Stationenlernen in Verbindung mit dem Spiel erhöhte Autonomie. Dabei ergaben sich auch Nachteile. Ein wichtiger Nachteil war, dass aus technischen Gründen die Wartestation nie funktionierte. Man sollte sich nicht ganz auf die Technologie verlassen und Alternativen zur Verfügung haben. Ein weiteres Problem war die richtige Einteilung der Zeit, denn aus mangelnder Erfahrung wurde sie nicht angemessen eingeschätzt. Zusammenfassend ergab sich, dass die oben erwähnte Methode trotz der aufgeführten Nachteile eine Alternative zum Frontalunterricht bietet, denn sie ist für eine heterogene Lerngruppe, in der alle Schüler einbezogen werden können, geeignet. Abschließend kann festgestellt werden, dass das Stationenlernen den Schülern gefiel und dass die bestimmten unmotivierten Schüler aktiver waren.
  12. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.